Konstytucja okiem matematyka: Skąd się w Polsce biorą sędziowie?

Do tej pory Konstytucja tłumaczona była przez prawników, co najczęściej powodowało rozumienie wywodu jedynie przez przedstawicieli tej samej profesji. Bo choć logika, zwana logiką prawniczą, wykładana jest na studiach prawniczych po to, by przyszli adepci potrafili precyzyjnie formułować myśli, argumentować w sposób prawidłowy a także interpretować istniejące prawo, to jednak orzecznictwo (Sądu Najwyższego nie wyłączając) prowadzi do wniosku, że prawo w Polsce jest jej zaprzeczeniem.

Oto blog, który powinien być obowiązkową lekturą każdego posła i samorządowca.

Każdego urzędnika, każdego sędziego i prokuratora.

Przeczytajcie:

’

’

Skąd się w Polsce biorą sędziowie

’

W tym poście wyjaśnia się, że Konstytucja RP jest konstytucją państwa w co najwyżej dwóch trzecich demokratycznego.

’

 1

Kiedy czasem słucha się o jakichś wyrokach  —  na przykład o pani sędzi która uważa (boki zrywać!) że ,

„hejt to się mówi do koni”  —  trudno nie zadać sobie pytania skąd się ci ludzie właściwie biorą.

2

Otóż okazuje się że są powoływani (Art. 179) przez Prezydenta RP (czyli prezydent stawia pieczątkę)  na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa. Krajowa Rada Sądownictwa składa się zaś (Art. 187) z Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, piętnastu członków wybranych spośród sędziów różnych sądów,  Ministra Sprawiedliwości, sześciu członków wybranych przez Sejm i Senat i osoby powołanej przez Prezydenta. Czyli w 70% ta Rada składa się z sędziów.

Sędziów  wyznaczają więc w Polsce sędziowie. Gmin nie ma nic do gadania. Kasta kooptuje sobie kogo chce i kogo chce awansuje.  Na przykład tę kosmitkę od koni.  Za długo pracuję na polskiej uczelni żebym nie rozumiał mechanizmów awansu w warunkach chowu wsobnego. A tam jest gorzej niż na uczelniach, bo punkt startu był gorszy: jest racjonalne się spodziewać że komunistyczni sędziowie w 1989 roku to było środowisko moralnie i merytorycznie jeszcze słabsze niż środowisko akademickie (napisałem takie długie zdanie bo jestem profesorem i nie wypada mi użyć sformułowania ,,zwykła swołocz”).

Od dnia  wprowadzenia Konstytucji są zatem w Polsce dwie kategorie obywateli. Sędziowie i niesędziowie. Władzę ustawodawczą, a w konsekwencji wykonawczą, obie kategorie wybierają  razem. Sędziowie i niesędziowie, nadludzie i gmin, wrzucają do tej samej urny. Ale władzę sądowniczą, jak pokazaliśmy,  wyłaniają sami sędziowie i gmin nie ma nic do gadania. Porównajmy to sobie z Artykułem 4 Konstytucji:

1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.
   2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.

W oczywisty sposób  Artykuł 4 leży w sprzeczności  z Artykułami 179 i 187. Lub, mówiąc pozytywnie, jest z nimi zgodny, ale jedynie w dwóch trzecich, bo  naród rzeczywiście przez swoich przedstawicieli sprawuje (gorzej lub lepiej) władzę ustawodawczą i wykonawczą. Władzę sądowniczą zaś sprawuje stojąca ponad narodem kasta sędziów. I zatem tylko w  dwóch trzecich Konstytucja RP jest konstytucją demokratycznego państwa. A że jest, jak rzekliśmy,  wewnętrznie sprzeczna to wynika z niej wszystko.

3

Myślicie że to są akademickie rozważania i nie ma znaczenia czy to my ich wybieramy, czy oni się sami wybierają? Bo my wybieramy Sejm i Senat i też nie zawsze jesteśmy całkiem zadowoleni? No to sobie wyobraźcie, dla porównania, jak by to było gdyby Sejm był tak był wyłaniany jak sędziowie. Na początek posłami byliby ,,posłowie” na komunistyczny ,,sejm” (tak jak sędziami na początku byli komunistyczni sędziowie) a potem, gdyby jakiś poseł umarł, albo poszedł na emeryturę, to pozostali wybieraliby kogoś na jego miejsce.

4

Ale może — ktoś mógłby zapytać — może na tym właśnie polega święta niezawisłość sędziowska że nic hołocie do wyboru sędziów?

Otóż wydaje się że nie na tym. Rzućmy okiem na parę krajów którym Komisja Wenecka zębów jakoś nie wyrywa:

Artykuł  95 konstytucji Niemiec   mówi że sędziowie Federalnego Sądu Najwyższego są wybierani  przez komitet składający się z ministrów sprawiedliwości — federalnego i krajowych — i z pewnej liczby członków wybranych przez Bundestag. Innych sędziów federalnych powołuje prezydent (Art 60). Sędziów niższych sądów wybierają krajowe komitety powoływane przez ministra sprawiedliwości odpowiedniego landu. Czyli naród ich wybiera, choć nie bezpośrednio — naród wybiera posłów, posłowie ministrów, ministrowie sędziów.

W Szwecji też naród wybiera, i też pośrednio. Sędziowie są powoływani przez rząd (konstytucja mówi — cóż za rozbrajająca naiwność —  że wybór ma zależeć jedynie od przesłanek merytorycznych). W Czechach przez prezydenta (Art. 63 ).

Spośród krajów które odwiedziłem skanując w tej sprawie internet  najbardziej podobny do polskiego system ma Francja: Wysoka Rada Sądownictwa składa się z grubsza w połowie z sędziów i w połowie z osób mianowanych przez prezydenta i marszałków obu izb parlamentu. Ma prawo rekomendować kandydatów na członków sądu najwyższego i opiniuje nominacje innych sędziów. Ale ,,opiniuje”  to dużo mniej niż nasze ,,wnioskuje”.

W Wielkiej Brytanii sędziów powołuje Judicial Appointments Commission. Sama zaś ta komisja wybierana jest przez panel, wybierany z kolei w skomplikowanej procedurze z decydującym udziałem rządu. Większość członków komisji to nie-prawnicy. Tak jest od 2006. Wcześniej sędziów mianował Lord Chancellor, będący ministrem.

W Holandii sędziów mianuje monarcha (nie umiałem dojść jak to dokładnie wygląda). A w Stanach — wiadomo z filmów — naród wybiera bezpośrednio, na różne sposoby, w każdym stanie inaczej (oprócz sędziów federalnych, ich powołuje prezydent i kongres).

5

Widzimy zatem, że niezależność sędziów nie polega w cywilizowanym świecie na umieszczeniu ponad ludem samorządnej kasty mędrców. Władza sądownicza w krajach rzeczywiście demokratycznych pochodzi — inaczej niż w Polsce — od narodu…

… a niezależność bierze się nie z tego że sędziów powołuje samorząd sędziów lecz z gwarancji nieodwoływalności sędziów już przez lud powołanych. We wszystkich wymienionych wyżej krajach przyjmuje się, w kontekście tej nieodwoływalności, rozwiązania inspirowane, jeśli dobrze rozumiem,  Artykułem 3 Konstytucji Stanów Zjednoczonych:  „The judges (..) shall hold their offices during good behaviour.” Na przykład w Niemczech: ,,Sędzia (…) może wbrew swej woli byc zdymisjonowany (..) tylko wskutek decyzji sądowej” (gdy zrobi coś głupiego). Tak samo we Francji, gdzie Wysoka Rada Sądownictwa  jest również sądem dyscyplinarnym dla sędziów. Najsłabsze te gwarancje są w Szwecji — konstytucja mówi że sędzia może być zdymisjonowany jeśli coś przeskrobie,  ale może się od tej dymisji odwołać do sądu.

Warto może przy okazji zauważyć, że w normalnym świecie niezależność sędziów nie polega też na prawie do prowadzenia samochodu po pijaku. Ani w Stanach, ani w Niemczech, ani we Francji ani w Szwecji ani w Czechach konstytucja nie wspomina o czymś takim jak immunitet sędziowski. Tylko polscy sędziowie, jako nadludzie, zgodnie z Art. 181 Konstytucji RP,  nie mogą być zatrzymywani lub aresztowani, ,,z wyjątkiem ujęcia  na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli  zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania”.

6

Dwie wesołe rzeczy na koniec.

Pierwsza — PRL był (oczywiście tylko na papierze) bliżej cywilizowanych norm niż 3RP. Artykuł 50 konstytucji z 1952 stanowił: że ,,Sędziowie i ławnicy ludowi są wybierani”. Krajowa Rada Sądownictwa wczołgała się do konstytucji w 1992. Każdy  może mieć swoją hipotezę po co.

I druga. Otóż, jak wielokrotnie zobaczymy jeżeli pomysł na ten blog  przeżyje jutrzejszy poranek, wredność Konstytucji RP jest częściowo równoważona przez nieudolność jej autorów. Jak cytowaliśmy wyżej, trzon Krajowej Rady Sądownictwa stanowi ,,piętnastu członków wybranych spośród sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych”. Wybierają ich oczywiście sędziowie i taka była z pewnością intencja autorów. Ale gdy starannie się czyta, to okazuje się że nigdzie w Konstytucji nie jest napisane, że to właśnie sędziowie mają tu czynne prawo wyborcze (tryb wyboru określa ustawa). Byłoby całkowicie zgodne z literą Konstytucji gdyby wybrał ich Zbigniew Ziobro. Może w tym jest  jakaś nadzieja.

https://logikczytakonstytucjerp.wordpress.com/

;

Kim jest autor?

Pisze o sobie, że „zawodowo zajmuje się logicznymi podstawami informatyki na Wydziale Matematyki i Informatyki UWr. Jest dorosłym człowiekiem i powinien się skupić na  swojej robocie, zamiast się dawać wciągać w rzeczy na które nie ma wpływu. Ale powodowany ciekawością, za którą wszystkich bardzo przeprasza,  przeczytał tę cholerną Konstytucję o której się tyle teraz mówi. Potem jakieś inne rzeczy przeczytał i porównał, też z ciekawości. Dowiedział się różnych rzeczy których wcześniej nie wiedział. A że trochę czasu na to poświęcił to mu szkoda trzymać  to czego się dowiedział dla siebie.

Autor ma oczywiście świadomość, że są w Polsce ludzie którzy znają się na Konstytucji lepiej od niego. Wolałby być czytelnikiem tego bloga, a oni żeby pisali.  Ale nie piszą.”

’

’

Oto prawdziwe podsumowanie „przemian demokratycznych, jakie nastąpiły w Polsce po 1989 roku”:

1.         Konstytucja RP jest konstytucją państwa w co najwyżej dwóch trzecich demokratycznego;

2.         „święta niezawisłość sędziowska” polega na tym, że nic hołocie do wyboru sędziów;

3.         Władzę sądowniczą  sprawuje stojąca ponad narodem kasta sędziów.

O tym piszemy, nie tylko ja, od lat: 3RP jest państwem sędziów, państwem prawników, ale nie państwem prawa, jak zapewnia Konstytucja w art. 2.

Z kolei  art. 4 Konstytucji, rzekomo czyniący z Narodu suwerena, tak naprawdę jest kpiną, czy też zasłoną dymną status quo.

Kpiną z Narodu, któremu przez całe pokolenie wmawia się, że Polska jest krajem demokratycznym.

Cytowany bloger, matematyk, posiłkując się jedynie logiką, bez naleciałości prawniczych wywodów mających uzasadnić wiodącą rolę tychże prawników w społeczeństwie, wskazuje na przyczynę.

Konstytucja zawiera sprzeczne ze sobą postanowienia.

Jest więc niezbędne, aby napisać ją na nowo, tym razem zachowując zasady logiki.

I zdrowego rozsądku.

Inaczej kryzysy konstytucyjne będą pojawiały się coraz częściej.

Łudzenie się, że wraz z odejściem Rzeplińskiego wszystko „samosie” naprawi, to tylko kolejna ułuda. 

20.03 2016