POLSKA

Koniuchy. Żydowska zbrodnia na Polakach.

17/02/2014

1448 Wyświetlenia

6 Komentarze

6 minut czytania

Koniuchy. Żydowska zbrodnia na Polakach.

Szerzej niezauważona minęła 70. rocznica pogromu we wsi Koniuchy.

„Jak wynika z poczynionych ustaleń, w nocy z 28 na 29.01.1944 r. grupa partyzantów sowieckich otoczyła wieś i ok. 5-tej rano przystąpiła do ataku, który trwał 1,5-2 godziny. Pochodniami podpalano słomiane dachy domów, do wybudzonych, uciekających mieszkańców strzelano na oślep. W wyniku ataku zginęło co najmniej 38 osób, kilkanaście zostało rannych. Część ofiar spłonęła w swych domach, część zginęła od strzału z broni palnej. Wśród ofiar byli mężczyźni, kobiety i małe dzieci. Spalono większość zabudowań, ocalało tylko kilka domów. Atak na Koniuchy przeprowadziła 120-150 osobowa grupa partyzantów sowieckich pochodzących z różnych oddziałów stacjonujących w Puszczy Rudnickiej, takich jak: „Śmierć Okupantowi”, „Śmierć faszyzmowi”, „Piorun”, „Margirio”, oddział im. Adama Mickiewicza.” – tak opisuje tą zbrodnię IPN.

Zabito wiele bezbronnych dzieci i kobiet. Najmłodsze dziecko miało półtora roku.

„Nie było różnicy, kogo złapali, to wszystkich bili – wspominał jeden z ocalałych. – Nawet kobietę jedną, uciekała tam w las ku cmentarzu, to nie strzelali, ale kamieniem zabili, kamieniem w głowę. Jak mamę zabili, to może z 8 kul po piersiach puścili. [Inna kobieta] była w ciąży i chłopak był, nie miał nawet 2 latka. Zabili ją, a chłopak został żywy. Przynieśli słomę, na nią rzucili, zapalili. Temu chłopaczkowi nogi poopalało – paluszki jemu odpadły”.

Prawie połowę z nich stanowili sowieccy „partyzanci” narodowości żydowskiej. Dowódcą żydowskich oddziałów w Puszczy Rudnickiej był Abba Kovner. O ironio losu Henoch Ziman vel Genrikas Zimanas, który był jednym z dowódców sowieckiej „partyzantki” w Puszczy Rudnickiej, został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari.

Oto świadectwo oprawcy.

„Wioska Koniuchy stała się tylko wspomnieniem pełnym popiołów i trupów. Dostała nauczkę. Dowódca zebrał wszystkie oddziały, podziękował im za ich dobrze spełnione zadanie oraz rozkazał przygotować się do powrotu do bazy. Ludzie byli zmęczeni, ale z ich twarzy wyzierała satysfakcja i szczęście z wykonanego zadania. Tylko niewielu zdawało sobie sprawę, że popełniono straszliwy mord w ciągu godziny. Ci nieliczni wyglądali ponuro, smutno i mieli poczucie winy. (…)

Dotarliśmy do bazy późno w nocy. Byłem zmęczony i zmordowany, a więc zasnąłem od razu, tak jak większość z naszego oddziału. Jak się dowiedzieliśmy następnego dnia, pozostałe oddziały zostały przywitane jak bohaterowie za zniszczenie Koniuchów. Pili, jedli i śpiewali całą noc. Sprawiło im przyjemność zabijanie i niszczenie, a najbardziej picie” (Paul Bagriansky, „Koniuchi”, Pirsumim, Tel Aviv: Publications of the Museum of the Combatants and Partisans, nr 65-66 (grudzień 1988), s. 120-124).

Jak napisał Piotr Zychowicz Instytut Pamięci Narodowej ma niedługo umorzyć prowadzone w sprawie masakry w Koniuchach śledztwo.

„Przypominanie o tej zbrodni jest więc niepoprawne politycznie.” – pisze Zychowicz

„O ile na odcinek „Jedwabne” rzucono wielkie siły, aby wyjaśnić to i owo (w rezultacie przerywając nagle ekshumację już na samym początku i nie udostępniając podstawowych dokumentów ze śledztwa, wyjaśniono więc tak naprawdę niewiele), to w sprawie masakry w Koniuchach mieliśmy podejście zupełnie inne.” – stwierdza Leszek Żebrowski.

Ty czytelniku też zapomnij o tej zbrodni bo zostaniesz uznany za antysemitę .

Sowieccy i żydowscy „partyzanci”, którzy brali udział w masakrze polskiej ludności cywilnej w Koniuchach

Z „Brygady Kowieńskiej”

– oddział „Śmierć Okupantom”:

Hilel Aronowicz

Edvarda Bekker

Matwej (Mordechai) Brik

Pela Chas

Sara Hempel (Gempel)

B. Gelenina (Bejla Ganelina?)

S. Gilis

Khoks (Chanan) Kagan