Kilka fraz o modlitwie dziękczynienia.

Modlimy się o prawdę, jesteśmy uczciwi, by nakarmić nasze ciała, myśli i uczucia światłem.

Modlimy się o wiarę, ufamy sobie, by uaktywnić wzrost zrozumienia siebie nawzajem.

Modlimy się o mądrość, praktykujemy sprawiedliwość, by odzyskać wolność dobrych wyborów.

Modlimy się o radość, jesteśmy szczęśliwi, by w harmonii połączyć taniec żywiołów chwila po chwili.

Modlimy się o odwagę, czuwamy nieustannie, by rozpalić w sercu płomienie przytomnej obecności.

Modlimy się o moc, zanurzamy w Duchu Świętym, by opadły łuski przemocy z naszych umysłów.

Modlimy się o pełnię, napełniamy współczuciem, by w pokorze nie tamować przepływu bogactwa i obfitości do potrzebujących.

Modlimy się o nadzieję, wybieramy niewinność, by nie karmić energią lęku i gniewu minionych historii oraz  proroctw apokalipsy.

Modlimy się o pracę dla każdego, tworzymy rozwiązania, by kapitał służył nam wszystkim.

Modlimy się o miłość, błogosławimy nieskończenie zróżnicowaną tożsamość osób i form życia, by narodziła się ziemia nowa i  niebo nowe.

 

Zaprawdę, aż tak jest to proste. Niezawikłane i otwarte. Jak na górze, tak na dole, Jak wewnątrz, tak na zewnątrz. Jak teraz w duchu, tak i w konsekwencjach doświadczanych lekcji.

 

Modlitwa dziękczynna to zapomniane błogosławieństwo dla naszego świata. Ma być wspólna. Unosić się w przestrzeń, promieniować na fali emocji milości w najskrytsze wymiary ucieleśnionego i niewidzialnego ducha. Tam, w arce poszanowania dla życia, bujnie rozkwita przyszłość pokoleń i narodów. 

 

Do  strumienia dziękczynienia i wdzięczności wrzucajmy monety szlachetnych myśli i życzeń, gdyż taka jest pierwotna emisja środków płatniczych wolnego rynku natury, kultury i gospodarki. Pieniądzem dobrego gospodarza jest wola ofiarowania daru i aksjologia czerpiąca mądrość z mistyki. Im więcej emitujemy intencji twórczych z przytomnego serca do pól umysłów i  cywilizacji, tym żyźniejsza staje się nasza ziemia. 

 

Z ciszy i ze skupienia modlitwy wychodźmy wprost na drogę, otwierajmy pieczęcie do światów dobrych uczynków.

 

Modlitwa dziękczynienia to  sprawianie, że  rzeczy najprostsze: naprawa, odnowa i uzdrowienie, naprawdę się pojawiają w przejawieniach kosmosu. 

O Boże, który Jesteś,

Dziękujemy za ten nieskończony wszechświat, który jest naszym domem.

Za czystość, która odświeża życie. 

Za niepokalaną brudem naszej ułomnej wiedzy i technologii sprawność pięciu żywiołów zaprzągniętych do tworzenia wspólnej rzeczywistości. 

Za możliwość korygowania starych błędów i  zdolność do odrzucania zbędnego balastu win i grzechów.

Za wodę, która zapamiętuje melodie naszych obudzonych serc. 

Za ziemię, która nas przyjmuje i niesie od kołyski po grób.  

Za powietrze,  w którym oddech kreśli kwantowe wzory przestrzeni takiej samej na zewnątrz i wewnątrz. 

Za ogień, który nie pali, lecz daje ciepło i żywotność do wiecznego trwania pośród przemijania form.

Za niebo, które dopełnia ziemię przepowiedniami duchowych pielgrzymek.

 

Módlmy się o  łagodność i umiarkowanie w nas, by klimat, środowisko naturalne, cywilizacja, nauka, religia, kultura i historia odzyskały pełnię zdrowia oraz  balans równowagi i harmonii sfer.

 

Natura rzeczy najprostszych mieści się w umiejętności dawania z siebie – niebu i ziemi, drugiemu człowiekowi – daru uczuć elementarnie uczciwych. Nie osobno – we wspólnotach przekraczajmy granice i podziały.

 

Przed nami wielkie zadanie i wielka nauka. Dotąd modliliśmy się osobno, każdy o swoje sprawy, a od teraz będziemy uczyć się modlitwy wspólnej, odmawianej w komunii osób. Inspiracji poszukamy w najświętszych tekstach i najstarszych tradycjach. Tak naprawdę otrzymaliśmy już z nawiązką to, o co chcemy dopiero poprosić. Tym już jesteśmy, a nie grzesznymi i pokurczonymi istotami.

 

Modlitwa dziękczynienia unosi się ponad granicami religii, ponad podziałami na ludy i narody, ponad skłonnością do budowania ludzkich piramid panowania jednych nad drugimi i czerpania zysku z wyzysku.  Jeśli się nie unosi, najprawdopodobniej jest inną formą modlitwy, która nie zostanie wysłuchana. Chrystus jest królem, by zniknęły hierarchie fałszywej władzy z ziemi. To jedyna droga do serca Przedwiecznego. Najlepszy sposób naprawy, odnowy i uzdrowienia siebie. Ścieżka służby.

 

Bądźmy tacy, jakimi stworzył nas Pan, niech będzie Błogosławiony. Bądźmy tacy, jakimi chce nas widzieć Miłosierny, gdy promieniuje w nas obraz i podobieństwo.

 

Jeśli modlimy się o to samo indywidualnie, w zaciszu domowego ogniska, to jednak, nawet poza percepcją tego stanu, wydobywamy głos dostrojony w harmonii i wspólny.

Niech nastanie czas pokoju, pojednania, radości i obfitości w naszym wspólnym świecie.

Niech unosi się  ze świątyń i targowisk, domów i warsztatów naszej twórczej pracy pieśń sprawiedliwych wprost do nieba. 

Niech błogosławi ziemię. 

 

Nieważne, kim jesteśmy, nasza modlitwa dziękczynna jest słuchana przez wszystkich i niesiona przez Posłańców na samą górę, w fali uczuć dostrojonych do Pieśni Pana serc.