Katechezy Jana Pawła II – cz. 4

Znowu namawiam do odmawiania brewiarza. W sobotniej Jutrzni rozbrzmiewa psalm 8. Poniżej cytuję słowa Jana Pawła wypowiedziane podczas audiencji generalnej 26 czerwca 2002 r.    Psalm 8 Wielkość Stwórcy i godność człowieka O Panie, nasz Panie, † jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! * Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa. Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom † usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, * aby poskromić nieprzyjaciela i wroga. Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, * na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, * czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, * uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad […]

Znowu namawiam do odmawiania brewiarza. W sobotniej Jutrzni rozbrzmiewa psalm 8. Poniżej cytuję słowa Jana Pawła wypowiedziane podczas audiencji generalnej 26 czerwca 2002 r.

 Psalm 8
Wielkość Stwórcy i godność człowieka

O Panie, nasz Panie, †

jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! *

Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.

Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom †

usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, *

aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *

na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:

Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *

czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *

uwieńczyłeś go czcią i chwałą.

Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *

wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Owce i bydło wszelakie, *

i dzikie zwierzęta,

Ptaki niebieskie i ryby morskie, *

wszystko, co szlaki mórz przemierza.

O Panie, nasz Panie, *

jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!

 (…) „Człowiek postrzegany jest jako królewski namiestnik samego Stwórcy. Bóg bowiem "czcią uwieńczył" go jako zastępcę króla i obdarzył powszechną władzą: "wszystko złożyłeś pod jego stopy", a określenie "wszystko" towarzyszy różnym kategoriom stworzeń, które pojawiają się w tekście (por. ww. 7-9). Jednakże władzy tej człowiek, byt kruchy i ograniczony, nie zyskał dzięki swym zdolnościom, ani jej nie zdobył dzięki zwycięstwu odniesionemu nad Bogiem, jak sugerował grecki mit o Prometeuszu. Władza ta jest darem Boga: kruchym i często egoistycznym rękom człowieka powierzony jest cały świat stworzeń, by chronił ich harmonię i piękno, by ich używał, ale nie nadużywał, by odsłaniał ich tajemnice i rozwijał ich możliwości.(…)
 Niestety, zapowiedziane w psalmie 8 panowanie człowieka może być niewłaściwie zrozumiane i zniekształcone przez samego człowieka, który często postępował bardziej jak szalony tyran niż jak mądry i inteligentny zarządca. (…) Historia rejestruje całe zło, jakie ludzka wolność rozsiewa w świecie, niszcząc środowisko i szerząc rażące niesprawiedliwości społeczne.
W odróżnieniu od istot ludzkich, które poniżają swych bliźnich oraz stworzenie, Chrystus jawi się jako człowiek doskonały, "chwałą i czcią uwieńczony za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka" (Hbr 2, 9). Króluje nad wszechświatem, napełniając go pokojem i miłością, które przygotowują nowy świat, nowe niebo i nową ziemię (por. 2 P 3, 13). Co więcej, Jego królewska władza – jak sugeruje autor Listu do Hebrajczyków, odnosząc do Niego psalm 8 – urzeczywistnia się przez ostateczne ofiarowanie samego siebie "za każdego człowieka".
Chrystus nie jest władcą, który każe sobie służyć, lecz sam służy i poświęca się za innych: "Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu" (Mk 10, 45). W ten sposób jednoczy On w sobie "to, co w niebiosach, i to, co na ziemi" (Ef 1, 10). W tym chrystologicznym świetle psalm 8 objawia całą moc swego przesłania i nadziei, zachęcając nas do panowania nad stworzeniem nie w duchu dominacji, lecz miłości.”

Źródło: L’Osservatore Romano 10-11/2002

Kolejny ważny i aktualny tekst i kolejny raz widać, że ludzie są niereformowalni. Mówi się dzisiaj dużo o ekologii i rozumnym gospodarowaniu zasobami na Ziemi, ale jednocześnie nadal większość ludzi zachowuje się jak najeźdźcy, a nie gospodarze.

Nadal ludzie źle traktują innych ludzi, zwierzęta – naszych mniejszych braci i przyrodę. Nie będę pisała o stosunkach międzyludzkich, bo wystarczy przyjrzeć się temu co ostatnio dzieje się w Polsce, by zobaczyć jak wygląda miłość do drugiego człowieka, rodaka tylko dlatego, ze ma inne, niepopularne poglądy.

O bestialstwie wobec stworzeń nam podległych, które nie mogą się bronić niemal codziennie donoszą media. Wstrząsające przykłady z ostatnich dni – męczenie psów w schronisku, gdzie były powierzane opiece ludzi, wprowadzenie wiernego czworonoga na tory, gdzie nieświadomy niczego poniósł śmierć i wiele, wiele innych osłupiających przykładów pokazuje jakimi „sprawiedliwymi władcami” tej Ziemi jesteśmy.

Nie lepiej wygląda nasza opieka nad przyrodą. Wystarczy wejść do lasu, by zobaczyć sterty wywożonych tam śmieci. O rabunkowej gospodarce dobrami naturalnymi już nie wspomnę.

Wsłuchajmy się w słowa Papieża Polaka i zacznijmy inaczej patrzeć na to co nas otacza. Zacznijmy od naszego podwórka i zacznijmy powierzonymi nam stworzeniami kierować „nie w duchu dominacji, lecz miłości”,bo jak mówił św. Franciszek wszystko to nasi bracia i siostry.