Jezus królem Polski?

Wyobraźmy sobie czasy odległe, prawie 2000 lat temu. Jest rok 33, Jezus umiera na krzyżu na ziemi Izraela. Gdzieś na dalekiej północy jest ziemia porośnięta lasem. Pradziadowie Piasta Kołodzieja pod dzisiejszym Kijowem w kołyskach kwilą. Na naszych ziemiach żyją Celtowie, ludy innych kultur przedsłowiańskich, no chyba że przyjmiemy teorię autochtoniczną, wtedy byli to nasi ojcowie. Czczą boga Słońce, Księżyc, Boga błyskawic nadając im swoje imiona Sworóg, Swarożyc, Perkun.

21 Grudnia – 6 stycznia tak jak inne ludy rolnicze czczą śmierć i zmartwychwstanie słońca (Gody), na wiosnę obchodzą  święto Jare, w czerwcu święto poświecone bogini miłości Kupale, jesienią czczą pamięć zmarłych, palą im światełka. Po śmierci ich dusze wędrują do Nawi a po pokucie za grzechy do Wyraju, a stamtąd na skrzydłach bociana wracają na ziemię, do kołyski w innej słowiańskiej rodzinie. Toż to kultura zupełnie obca kulturze Izraela, w której jako człowiek wychował się Jezus. Powiedzcie mi walczący o nadanie Jezusowi miana Króla Polski, kiedy Jezus powiedział, że chce być królem tych ludzi?

"Nie z tego świata jest moje królestwo", mówił Jezus. Nie z tego świata, więc ani z ziem Polski, ani Ameryki Południowej ani ziem żadnego innego kraju. Jego królestwo jest w sercu każdego, kto przyjmuje jego wiarę, kto będzie postępował zgodnie z Jego nauką, bez względu na to, czy ma skórę czarną, czerwoną czy też żółtą, czy mieszka na zimnych ziemiach północy, południa, czy też w pobliżu gorącego równika, czy żyje w Polsce czy w jakimkolwiek innym kraju. Jego królestwo jest w sercu każdego, kto chce żyć zgodnie z jego nauką. Co Wam, którzy walczycie o nadanie tego tytułu pozwala być na tyle butnym, by mówić, że Jezus wybrał właśnie nas Słowian – Polaków i stworzony przez nas kraj za swoje królestwo? Dlaczego odbieracie mieszkańcom Ameryki Południowej, innych kontynentów prawo do życia w Królestwie Jezusa?

W Świebodzinie powstaje największy pomnik Jezusa, za kilka miesięcy za naszą południową granicą powstaje jeszcze większy. A przecież dekalog mówi wyraźnie „Nie uczynisz sobie rzeźby ani podobizny żadnej rzeczy, które są na niebie w górze i które na ziemi nisko, i które są w wodach pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i służył.” [KPP 5,8-9]. Więc kto wam dał prawo do stawiania takich „cielców”? Czy potraficie odpowiedzieć na to pytanie?

fot. Jakże często dzisiejsze rozumienie religii jest jako ta katolicka kapliczka na grobie celtyckiego woja.