Jeżowszczyzna – ludobójstwo przemilczane

W historii Związku Sowieckiego do 1953 roku możemy mówić jedynie o okresach mniejszego lub większego mordowania ludzi.  Ze względu na nasilenie zbrodni czasy po 1933 roku (do marca 1939 r.) nazywamy Wielkim Terrorem. Wcześniej w państwie sowieckim panował „zwyczajny” terror.

 

Oto ironia sowieckiej historii – kat nad katy, morderca nad morderców, ludobójca, czerwony tyran z Kremla, Józef Stalin, w historii kojarzony jest jedynie z „okresem błędów i wypaczeń”. Za to największe zbrodnie nazywamy od stalinowskich narzędzi – ludzi wyzbytych co prawda z wszelkich uczuć, ale jedynie marionetek poruszanych przez „stalową wolę” gruzińskiego Oprawcy.

1.

Lista sowieckich morderców jest długa. Nic dziwnego, bo przecież terror komunistyczny, jaki praktycznie objął kraj już w listopadzie 1917 roku, z mniejszym lub większym nasileniem trwał do śmierci Józefa Stalina (5 marca 1953 r.). Ograniczmy się zatem jedynie do tych, którzy kierowali wykonaniem zbrodni.

Pierwszym świadomym ideologicznie  mordercą był Lenin, i jego narzędzie, nasz, niestety, rodak, Feliks Dzierżyński.

Po jego śmierci naczelnym katem ZSRS został na całe 10 lat Wiaczesław Mienżyński (po ojcu Polak, i to szlachcic, chociaż wg Pawła Wieczorkiewicza jego ojciec był Żydem z Kongresówki), wg Pawła Sudopłatowa otruty na polecenie Stalina przez swojego następcę, Gienricha Jagodę. O ile jeszcze Mienżyński potrafił sprzeciwiać się Stalinowi (por. tzw. proces szachtyński 18 maja – 15 sierpnia 1928), to jego następca okazał się prawdziwą kanalią, nawet, jak na warunki sowieckie tamtych czasów.

2.

Jagoda, właśc.. Gienach Iieguda, był kuzynem zabójcy ostatniego cara Rosji, Jakowa Swierdłowa. Obarczony winą za powstanie systemu GUŁAG-ów i śmierć 100.000 więźniów przy budowie kanału łączącego Morze Białe z Bałtykiem. Stał na czele NKWD w pierwszej fali wielkiej czystki lat 1934-39. Dość szybko jednak popadł w niełaskę Stalina. 28 marca 1937 roku stanął przed „sądem” pod zarzutami zdrady, szpiegostwa i spisku wymierzonego w Stalina (proces 21). Został skazany na karę śmierci i rozstrzelany prawie natychmiast po opuszczeniu sali sądowej  jeszcze w marcu 1937 roku.

Terror jednak, zamiast ustąpić, ciągle się nasilał. Bo przecież zdaniem Stalina żeby wygrać bitwę, potrzeba setek tysięcy żołnierzy, ale żeby zwycięstwo poszło na marne, wystarczy kilku szpiegów. A ofiary?

Kto będzie pamiętał o tej całej hołocie za dziesięć czy dwadzieścia lat? Kto dziś pamięta imiona bojarów, których pozbył się Iwan Groźny? Nikt. Ludzie muszą wiedzieć, że pozbył się wszystkich swoich wrogów. W końcu wszyscy dostali to, na co zasłużyli. (…) Iwan zabił za mało bojarów. Powinien zabić ich wszystkich żeby stworzyć silne państwo. (Słowa wypowiedziane na przyjęciu u Klimenta Woroszyłowa w obecności Siemiona Budionnego, Anastasa Mikojana i Wiaczesława Mołotowa w okresie „Wielkiej czystki”. Cytat za: Simon Sebag Montefiore, Stalin. Dwór czerwonego cara.) Następny sowiecki kat to Nikołaj Jeżow. Dla mikrej postury przezwany „krwawym karłem”. To on nadzorował pierwsze ludobójstwo w dziejach nowożytnego świata.

3. 

11 sierpnia 1937 roku Nikołaj Jeżow, realizując polecenia Biura Politycznego, czyli samego generalissimusa Józefa Stalina, wydaje rozkaz nr 00485* podległym sobie komandom śmierci (NKWD).

Rozkaz ten dotyczył walki z faszystowsko-powstańczymi, szpiegowskimi, dywersyjnymi, defetystycznymi i terrorystycznymi działaniami polskiego wywiadu. Aresztowaniu przede wszystkim podlegać mieli:

– uciekinierzy z Polski, bez względu na to, kiedy trafili do Sowietów,

– wszyscy jeszcze pozostali na terytorium ZSRS jeńcy wojenni;

– emigranci polityczni z Polski;

– byli członkowie KPP oraz innych partii;

– tzw. element antysocjalistyczny polskich regionów.

Likwidacji miało ulec także „zaplecze” polskiego wywiadu, czyli zwykli, żyjący tam często od pokoleń, ludzie.

Zlikwidowano prawie całkowicie polskich kapłanów – z 470 ocalało jedynie dziesięciu.

Operacja miała być zakończona 20 października 1937 roku.

4. 

Tak oto nastąpił kolejny pogrom, realizowany przez państwo sowieckie. Tym razem ofiarami stały się osoby narodowości polskiej oraz o taką narodowość podejrzewane!

I choć ofiarami sowieckiego terroru w tym czasie padło wg najbardziej ostrożnych szacunków ok. 8 milionów osób (tylko zabici przez władze), to jednak jedynie wobec Polaków stosowano kryterium etniczne zamiast klasowego. Zdaniem rosyjskiego historyka Nikity Pietrowa (Stowarzyszenie Memoriał):

Akcja skierowana przeciwko Polakom była pod względem liczby ofiar największą spośród operacji narodowościowych przeprowadzonych przez NKWD.

5. 

Z zachowanych dokumentów NKWD wyłania się przerażający obraz. Tylko w latach 1937-1938 zamordowano 111.091 Polaków mieszkających na terenach ZSRS, 28.744 skazano na pobyt w GUŁAG-u**, a 100 tys. deportowano. Pamiętajmy, że sowieckie sądy nie miały nic wspólnego nawet z tymi, jakie istniały u nas w latach 1950-tych. Do rozpatrywania spraw zostały powołane rozkazem nr 00447 z  30 lipca 1937 roku specjalne komisje, zwane od ilości członków, „trójkami NKWD”. Postępowanie (jeśli w ogóle można o takim mówić) było jednoinstancyjne, a ogłoszony wyrok był wykonywany niezwłocznie.

Ocenia się, że w czasach Wielkiego Terroru „trójki” wydały około 500.000 wyroków śmierci.

6.

Metody egzekucji Polaków były potworne. Skazanych rozstrzeliwano strzałem w tył głowy, czasem zabijano na oślep, salwami, a nawet bez użycia broni palnej, przy pomocy kijów. Sowieccy oprawcy używali fartuchów, wiader, sznurów, szczotek, żeby chronić ubrania, mundury i miejsca kaźni przed lejącą się z przestrzelonych głów krwią  ( Tomasz Sommer „Rozstrzelać Polaków – Ludobójstwo Polaków w Związku Sowieckim w latach 1937-1938. Dokumenty z centrali”).

Po wkroczeniu małe dzieci i kobiety zdolne do pracy separowano, a resztę, czyli mężczyzn i podrostków po prostu na miejscu rozstrzeliwano. Są też dokumenty, które pokazują, że nie było żadnych procedur sądowych, czyli osławionych trójek (komisje NKWD szybko i doraźnie rozpatrujące sprawy zatrzymywanych). Ludzi rozstrzeliwano, nikomu nic nie udowadniając ( Mikołaj Iwanow, Pierwszy naród ukarany).

7.

Wg spisu powszechnego przeprowadzonego w 1926 roku na terytorium ZSRS żyło 762.000 osób narodowości polskiej.  W kolejnym spisie, już z 1939 roku (po odsunięciu Jeżowa), takich osób było już tylko 626.000.

Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie. ***

19.05 2014

 

 

 

______________________________

* ОПЕРАТИВНЫЙ ПРИКАЗ

народного комиссара внутренних дел Союза С.С.Р.

11 августа 1937 г.

г. Москва

№ 00485

Рассылаемое вместе с настоящим приказом закрытое письмо о фашистско-повстанческой, шпионской, диверсионной, пораженческой и террористической деятельности польской разведки в СССР, а также материалы следствия по делу “ПОВ” вскрывают картину долголетней и относительно безнаказанной диверсионно-шпионской работы польской разведки на территории Союза.

Из этих материалов видно, что подрывная деятельность польской разведки проводилась и продолжает проводиться настолько открыто, что безнаказанность этой деятельности можно объяснить только плохой работой органов ГУГБ и беспечностью чекистов.

Даже сейчас работа по ликвидации на местах польских диверсионно-шпионских групп и организации ПОВ полностью не развернута. Темп и масштаб следствия крайне низкие. Основные контингенты польской разведки ускользнули даже от оперативного учета (из общей массы перебежчиков из Польши, насчитывающей примерно 15.000 человек учтено по Союзу только 9.000 человек. В Западной Сибири из находящихся на ее территории около 5.000 перебежчиков, учтено не более 1.000 ч.). Такое же положение с учетом политэмигрантов из Польши. Что касается агентурной работы, то она почти совершенно отсутствует. Больше того, существующая агентура, как правило, двойническая, подставленная самой польской разведкой.

Недостаточно решительная ликвидация кадров польской разведки тем более опасна сейчас, когда разгромлен московский центр “ПОВ” и арестованы многие активнейшие его члены. Польская разведка, предвидя неизбежность дальнейшего своего провала, пытается привести, а в отдельных случаях уже приводит в действие свою диверсионную сеть в народном хозяйстве СССР и, в первую очередь, на его оборонных объектах.

В соответствии с этим основной задачей органов ГУГБ в настоящее время является разгром антисоветской работы польской разведки и полная ликвидация незатронутой до сих пор широкой диверсионно-повстанческой низовки “ПОВ” и основных людских контингентов польской разведки в СССР.

ПРИКАЗЫВАЮ:

1. С 20 августа 1937 года начать широкую операцию, направленную к полной ликвидации местных организаций “ПОВ” и, прежде всего, ее диверсионно-шпионских и повстанческих кадров в промышленности, на транспорте, совхозах и колхозах.

Вся операция должна быть закончена в 3-х месячный срок, т.е. к 20 ноября 1937 года.

2. Аресту подлежат:

а) выявленные в процессе следствия и до сего времени не разысканные активнейшие члены “ПОВ” по прилагаемому списку;

б) все оставшиеся в СССР военнопленные польской армии;

в) перебежчики из Польши, независимо от времени их перехода в СССР;

г) политэмигранты и политобменные из Польши;

д) бывшие члены ППС и других польских антисоветских политических партий;

е) наиболее активная часть местных антисоветских националистических элементов польских районов.

3. Операцию по арестам провести в две очереди:

а) в первую очередь подлежат аресту перечисленные выше контингенты, работающие в органах НКВД, в Красной Армии, на военных заводах, в оборонных цехах всех других заводов, на железнодорожном, водном и воздушном транспорте, в электросиловом хозяйстве всех промышленных предприятий, на газовых и нефтеперегонных заводах;

б) во вторую очередь подлежат аресту все остальные, работающие в промышленных предприятиях не оборонного значения, в совхозах, колхозах и учреждениях.

4. Одновременно с развертыванием операции по арестам начать следственную работу. Основной упор следствия сосредоточить на полном разоблачении организаторов и руководителей диверсионных групп, с целью исчерпывающего выявления диверсионной сети. Всех проходящих по показаниям арестованных шпионов, вредителей и диверсантов — НЕМЕДЛЕННО АРЕСТОВЫВАТЬ. Для ведения следствия выделить специальную группу оперативных работников.

5. Все арестованные по мере выявления их виновности в процессе следствия — подлежат разбивке на две категории:

а) первая категория, подлежащая расстрелу, к которой относятся все шпионские, диверсионные, вредительские и повстанческие кадры польской разведки;

б) вторая категория, менее активные из них, подлежащие заключениюв тюрьмы и лагеря, сроком от 5 до 10 лет.

6. На отнесенных в процессе следствия к первой и второй категории, каждые 10 дней составляются списки с кратким изложением следственных и агентурных материалов, характеризующих степень виновности арестованного, которые направляются на окончательное утверждение в НКВД СССР.

Отнесение к первой или второй категории на основании рассмотрения агентурных и следственных материалов производится Народным Комиссаром Внутренних Дел республики, начальником УНКВД области или края, совместно с соответствующим прокурором республики, области, края.

Списки направляются в НКВД СССР за подписью Народного Комиссара Внутренних Дел республики, начальников УНКВД и Прокурора соответствующих республик, края и области.

После утверждения списков в НКВД СССР и Прокурором Союза приговор немедленно приводится в исполнение, т.е. осужденные по первой категории — расстреливаются и по второй отправляются в тюрьмы и лагеря, согласно нарядов НКВД СССР.

7. Прекратить освобождение из тюрем и лагерей оканчивающих срок заключения осужденных по признакам польского шпионажа. О каждом из них представить материал для рассмотрения на Особое Совещание НКВД СССР.

8. Всю работу по разгрому “ПОВ” и всех остальных контингентов польской разведки умело и обдуманно использовать для приобретения новой агентуры по польской линии.

При отборе агентуры особо тщательное внимание обратить на меры, обеспечивающие органы НКВД от проникновения в сеть двойников-агентов польской разведки.

Списки всех намеченных к вербовке агентов, с исчерпывающей характеристикой на них, направлять на утверждение начальника ГУГБ НКВД тов. ФРИНОВСКОГО.

9. О ходе операции телеграфно доносить каждые 5 дней, т.е. 1, 5, 10, 15, 20, 25 и 30 числа каждого месяца.

п.п. НАРОДНЫЙ КОМИССАР ВНУТРЕННИХ ДЕЛ СССР ГЕНЕРАЛЬНЫЙ КОМИССАР ГОС. БЕЗОПАСНОСТИ — ЕЖОВ

С подлинным верно: ОПЕРСЕКРЕТАРЬ ГУГБ НКВД СССР Комбриг (УЛЬМЕР)

** Gułag, GUŁag (zapis dopuszczalny: GUŁAG) – system obozów pracy przymusowej w ZSRR, w którym więźniami byli zarówno przestępcy kryminalni, jak i osoby uznawane za społecznie niepożądane lub politycznie podejrzane. Słowo jest akronimem rosyjskiej nazwy instytucji zarządzającej tym systemem: Главное управление исправительно-трудовых лагерей и колоний (Gławnoje uprawlenije isprawitielno-trudowych łagieriej i kolonij, Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). (wikipedia)

***Adam Mickiewicz, Dziadów część III