jedna z tysięcznej myśli wychwycona w lustrze

w ramach z patyną na złoceniach

szkoda

że nie jestem aptekarzem

i oka nie mam na wagę słów

nie potrafię tak cyzelować

aby zbudować drugi krąg

szkoda

wszystkich zachodów

i słońca

że musiało się chować

z tamtego powodu

i twoich łez –

zatopionych okrętów

szkoda rozdartych płócien z_szytych serc

połamanych masztów zniszczonych

huraganem tych kilku chwil

przygryzasz kąciki ust zamykasz pamięć w zamku dłoni

oczy tak dziwnie lśnią sercem ciągle płoną