Jarosław Kaczyński zagrał Smoleńskiem!

Chcecie prawdy? Głosujecie na PiS, dajcie nam władzę, wtedy wam powiemy prawdę!

Trudno mówić o jakiejś finezji w zagraniu, nawet najbardziej żarliwi, ale przy tym myślący zwolennicy Kaczyńskiego muszą przyznać, że prezes zastosował najprostszy z możliwych chwytów. Chcecie prawdy? Głosujecie na PiS, dajcie nam władzę, wtedy wam powiemy prawdę! Trochę szantażu, trochę mobilizacji, ale między wierszami da się wyczytać coś więcej. Po pierwsze instrumentalne traktowanie tematu i to jest poza wszelką dyskusją, ponieważ Kaczyński sam otwarcie przyznaje się do instrumentalizacji. W drugiej kolejności widać wyraźnie, że Macierewicz, wbrew temu co się szumnie zapowiadało, nie ma żadnych twardych dowodów, które w gorącym czasie kampanii byłyby nie do podważania. Ani jedno, ani drugie mnie nie zaskakuje, dziwi mnie tylko, że prezes Kaczyński odrobinę niefortunnie rozłożył tak zwane akcenty. Sam wybór polityczny uważam za optymalny, co więcej pozwolę sobie na dość drastyczną uwagę, że Świętej Pamięci Lech Kaczyński zdecydowanie poparłby takie rozwiązanie, przy całej instrumentalności, ponieważ w polityce niezwykle rzadko spotyka święte cele, a o środkach nie warto nawet wspominać. Tutaj cel jest nie tyle święty, co poważny, zasadniczy, Smoleńsk TRZEBA WYJAŚNIĆ i byłoby głupotą wystawić się na tacy wiadomym siłom. 

Niestety zabrakło mi w tym słusznym wyborze takiego uzasadnienia, które złagodziłoby nieco ostentacyjność deklaracji Kaczyńskiego. Tym bardziej dziwi postawa prezesa, że on już tych argumentów używał i mam na myśli współpracę z USA, tudzież inne działania na arenie międzynarodowej. Trzeba było ten prosty przekaz uwypuklić, bo polityk, który krzyczy, że zrobi coś dla obywateli, ale dopiero wtedy jak dostanie władzę brzmi fatalnie. Potrzebujemy władzy, ponieważ tylko z tej pozycji możemy zabiegać o potrzebne dowody, czy też potwierdzenie dowodów, które już mamy.  Prawie to samo, ale ile to „prawie” robi różnicy. Pewnie znajdą się tacy, którzy w ogóle są zawiedzieni postawą Kaczyńskiego, czekali na łatwe rozwiązanie jak kania dżdżu, tymczasem taka przykra niespodzianka. Mam pocieszenie dla tej grupy, Macierewicz właściwie powiedział wszystko, co da się przedstawić racjonalnie z pozycji partii opozycyjnej, ostatnim etapem była ekspertyza profesora z Ohio. Cała reszta musi pozostać w sferze mniej lub bardziej prawdopodobnych domysłów. Jest oczywiste, że Macierewicz nie udowodni „udziału osób trzecich”, na takim poziomie, który nie pozostawi pola do wściekłego kontrataku. 

Kaczyński słusznie wyciszył Macierewicza, ma dobry wynik, taki jaki chce uzyskać, czyli minimalna przegrana, nie ma powodu ryzykować kolejnego „moralnego zwycięstwa”. Taka naiwność, właściwe śmieszność, porywania się na stawianie twardych tez, bez twardych dowodów, byłaby najlepszym prezentem dla rodzimych i zagranicznych funkcjonariuszy. Decyzja słuszna, gorzej z fatalnym uzasadnieniem, które mam nadzieję nie zostanie odebrane jak może być. Z jednej strony rozczaruje radykalnych poszukiwaczy prawdy smoleńskiej, z drugiej centrowych wyborców wystraszy tym, co się stanie po wyborach. Jarosław Kaczyńskich najwierniejszym przytemperował zapał, wahających się wystraszył perspektywą kadencji smoleńskiej, co w obliczu kolejnych tragedii, jakie nas czekają, przede wszystkim gospodarczych, może niepokoić. Podobne rozwiązanie było dość łatwe do przewidzenia od chwili, gdy wewnętrzne badania PiS zaczęły przynosić pożądany efekt. Z tych sondaży płynie prosty wniosek, wyciszenie Smoleńska przyniosło wzrost poparcia, powrót do ostrej kampanii ze smoleńskim motywem przewodnim pompuje nie tylko Tuska, ale i Palikota. Prezes podjął trudną osobiście i moralnie decyzję, ale postąpił słusznie, gorzej, że fatalnie decyzję uzasadnił, tym razem nie o jedno zdanie za dużo, tylko o jedno za mało.

Dlaczego pewien „dżentelmen” nie skończył jak Węgrzyn:  

Dariusz Dolczewski – seksistowski burak, szef młodzieżówki PO!