Jak lekarz z pacjentem.

   Byłem wczoraj właśnie w trakcie pisania następnej wspomnieniowej notki o więzieniach, gdy zobaczyłem co napisała lekarz w moim skierowaniu na turnus rehabilitacyjny. Wszystkie moje  działania jakie prowadziłem od stycznia i które miały na celu zdobycie jakiegoś dofinansowania na leczenie, legły w gruzach.

   W najprostszych słowach: to co napisała lekarz rodzinny o charakterze mojej choroby, było sprzeczne z tym co napisali lekarze przyznając mi grupę inwalidzką. Nieścisłości były tak znaczne, że zachodziło nawet podejrzenie oszustwa.

   Lekarz rodzinny napisała: „problemy z narządami ruchu”. Nigdy takowych nie miałem, ani się w tym kierunku nie leczyłem. Nigdy. Co prawda ledwo chodzę, ale ma to związek z narządem równowagi i koordynacją ruchów. Problem czysto neurologiczny.

   Całą noc nie spałem, rano sprawdziłem tylko w internecie. By się upewnić w swoich konkluzjach. Zadzwoniłem do swojego lekarza rodzinnego. 

   Z początku nie chciała nawet ze mną rozmawiać. Nie dałem się zbyć. Poprosiłem tylko aby mi przypomniała z jakimi to narządami ruchu mam problemy, bo jakoś sobie tego nie mogę przypomnieć, u jakich to specjalistów się leczyłem oraz jakie leki przyjmowałem, aby pozbyć się tego problemu:

 – Przecież to widać gołym okiem, że ma Pan problemy z poruszaniem się.

 – Tak. Tylko, że mają one podstawę neurologiczną, nie ruchową. Ortopeda może być specjalistą od narządów ruchu: mięśni i kości. Nigdy neurolog. Co najwyżej może zajmować się problemami poruszania się. Ale to nie to samo. Nie zdziwiłbym się gdyby tak myślała osoba niezorientowana w temacie, jakiś laik z ulicy. Ale Pani! Ma Pani przecież wgląd do wszystkich moich dokumentów medycznych. 

Nie chcę być przemądrzały, ale bardzo mi zależy na tym wyjeździe.

 – No wie Pan. Wcale to nie jest tak oczywiste to o czym Pan mówi. Porozmawiamy o tym kiedy indziej.

 – Nie, Pani doktor. Porozmawiamy teraz. Dzisiaj jest ostatni dzień kiedy tą sprawę wyjazdu mogę załatwić. Potem już będzie za późno. Jeśli mi Pani zablokuje wyjazd i leczenie, to nie będę miał wyjścia i Panią oskarżę w sądzie.

   W tym momencie gdy to powiedziałem, moja dziewczyna zbladła i zaczęła dawać znaki, że co ja robię. A ja ciągnąłem temat dalej:

 – Wiem jak lekarze trzymają się razem. Ale który specjalista zaryzykuje własnym autorytetem, aby poprzeć tak jawne bzdury. Teraz wiemy o tym tylko my i myślę, że powinniśmy na tym poprzestać. Wiem, że chciałaby Pani w jakikolwiek sposób mi dołożyć, ale to się nie uda. Oboje na tym stracimy: ja jeszcze bardziej podupadnę na zdrowiu, a Pani straci dobrą opinię na którą musiała pracować wiele lat. Co więc robimy?

 – Napiszę Panu na tym skierowaniu co Pan tylko chce.

 – Wystarczy tylko, by to było zgodne z faktyczną moją chorobą, i z symbolami na orzeczeniu. Nie wymagam przecież od Pani poświadczenia nieprawdy.

   Po tej rozmowie raczej z Panią doktor przyjaciółmi nie będziemy i chyba będę musiał sobie znaleźć nowego lekarza rodzinnego. 

   Ale mogło być gorzej.

……………………………………………………………………………………………………………………………….

 Rozpadają mi się neurony. Coraz trudniej skupić mi myśli.

Pieniądze w całości są przeznaczone na rehabilitację.

 

   Darowizny:

Fundacja Avalon – Bezpośrednia Pomoc Niepełnosprawnym,

Michała Kajki 80/82 lok. 1, 04-620 Warszawa

nr rachunku odbiorcy: 62 1600 1286 0003 0031 8642 6001

Prowadzone przez: BNP Paribas Bank Polska SA

Tytuł wpłaty: 1297 Marian Stefaniak

 

   Przelewy zagraniczne:

International Bank Account Number

IBAN: PL62 1600 1286 0003 0031 8642 6001

SWIFT/BIC: PPAB PLPK

 

   JAK PRZEKAZAĆ 1%

Wypełniając zeznanie PIT, należy obliczyć podatek należny wobec Urzędu

Skarbowego.

 

W rubryce WNIOSEK O PRZEKAZANIE 1% PODATKU NALEŻNEGO NA RZECZ ORGANIZACJI

POŻYTKU PUBLICZNEGO (OPP)

* Wpisać numer KRS: 0000270809 

* Obliczyć kwotę 1%

 

W rubryce INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE  (bardzo ważne!)

* Marian Stefaniak 1297