Honor oficerski

Refleksje po wczorajszym spotkaniu z A. Macierewiczem

Wczoraj byłam na spotkaniu m. in. z min. A. Macierewiczem. Niby znam Człowieka z mediów. Wiem z grubsza co powie, bo wszyscy spodziewają się wiadomości, dotyczących aktualnych wyników badań, dociekań w sprawie katastrofy smoleńskiej, z pierwszej ręki. Oczywiście to temat spotkania nr 1, a jakże. Sprawy gospodarki, którą rujnuje obecny rząd, to jakby uzupełnienie. Jednak wcale nie mniej ważne, oj, nie! I w tej materii A. Macierewicz ma niemało do powiedzenia, acz temat rozwijał inny poseł – ekonomista z wykształcenia. Wcześniej napisałam: niby znam Człowieka – właśnie tak – niby. Z bliska, "na żywo" jawi się nieco inaczej. Zdecydowanie zyskuje – sympatyczny, wręcz ciepły, kiedy uśmiecha się do ludzi. I to nie jest wytrenowany grymas twarzy… Takie rzeczy wyczuwa się przy obcowaniu bezpośrednim. Śmieją się oczy, czoło – Człowiek. Spokojny, słowa waży ogromnie – zrozumiałe; musi. Nie pozwala sobie na lapsusy czy nieścisłości. Robi to jednak swobodnie, lekko i z uśmiechem właśnie. Gaduła (pardon) – chce tak wiele spraw wyjasniać, że "doskakuje do głosu" jak tylko Mu się uda. Oczywiście – udaje się i wszyscy słuchają łowiąc każde słowo. Spotkanie trwało dwa razy dłużej niż zaplanowano – to mówi samo za siebie.

Jedna rzecz zapadła mi szczególnie mocno w świadomość – Nie odbudujemy silnego wojska jeśli oficerowie, żołnierze będą bez honoru (może to nie ściśle powtórzone, ale taki był sens wypowiedzi Ministra). Nie pozostawił tego bez wyjaśnienia: zwróćcie Państwo uwagę na to, że po 10 kwietnia 2010 roku, uwagi zgłaszane pod adresem decyzji i ruchów MON, kierują…emeryci! Wojskowi emeryci. Nie czynni oficerowie! Mowa tu o merytorycznych niezgodach na ewidentne błędy, zaniedbania, nieprawidłowości itd… MON-u czy niższych komórek wojskowych. Niewielu jest Skrzypków – to już moja refleksja.  … … …

Bardzo cenne są takie spotkania bezpośrednie.