HAŃBA

wyjdą z okopów bez rąk i bez nóg…

wyjdą z okopów bez rąk i bez nóg…

okaleczeni przez wrogów dziejami płomienia

powstaną z gniewem z redut barykad i mogił

aby szukać w popiele polskiego sumienia

co im powiemy – o Wilnie i Lwowie…

o cudzie nad Wisła – o skrwawionym śniegu

o Tych co noszą ciężką ołowianą łzę

na tamtym ciemnym i śmiertelnym brzegu

z chmur dotąd się sypie popiół pogorzelisk

snuje się słodki swąd spalonych ciał

jeszcze się nie zapadły mogiły pamięci

czyżbyś późny wnuku nie pamiętać miał?

o Świętej KsiędzeNnarodowych Dziejów

o dumie i honorze – Ojczyźnie i Bogu

o Tych co rozpaczliwie deptani przez zdrajców

umierali z rozpaczy na ojczystym progu

są takie grzechy – nie do wybaczenia

po których pozostaje żałobników śpiew

i taka hańba której nic nie zmyje…

jedynie ogień wojny…gorzkie łzy…i krew….