Filantropia i skąpstwo.

 Filantropia i skąpstwo są jak awers i rewers monety, wokół której obraca się nasze ego.  Dla filantropa królestwo niebieskie otwiera się samoczynnie – z każdą wydaną złotówką. Dla skąpca zamyka i pieczętuje za siedmioma bramami złej karmy. Nie ma innej mowy, lecz tylko ta: tak, tak – nie, nie. Filantrop mówi – tak, skąpiec mówi – nie, przykazaniu "Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem" (Mt 22, 37; Łk 10, 27:) " Nie ma tu innej mowy.   W ubóstwie materialnym nie poszukuj wytrychów do obfitości. Świadomość opuściła miejsca zaludnione przez szczurze pomioty, uganiające się za żarciem na wysypiskach śmieci.  Do serca człowieka szuka drogi w innym miejscu. Tam , gdzie zawiść i pogarda, chciwość i pycha,   nie krzyżują umysłów  w cierniach egoizmu.   W pomieszanym umyśle ubogiego […]

 Filantropia i skąpstwo są jak awers i rewers monety, wokół której obraca się nasze ego.  Dla filantropa królestwo niebieskie otwiera się samoczynnie – z każdą wydaną złotówką. Dla skąpca zamyka i pieczętuje za siedmioma bramami złej karmy.

Nie ma innej mowy, lecz tylko ta: tak, tak – nie, nie. Filantrop mówi – tak, skąpiec mówi – nie, przykazaniu "Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem" (Mt 22, 37; Łk 10, 27:) " Nie ma tu innej mowy.

W ubóstwie materialnym nie poszukuj wytrychów do obfitości. Świadomość opuściła miejsca zaludnione przez szczurze pomioty, uganiające się za żarciem na wysypiskach śmieci.  Do serca człowieka szuka drogi w innym miejscu. Tam , gdzie zawiść i pogarda, chciwość i pycha,   nie krzyżują umysłów  w cierniach egoizmu.  

W pomieszanym umyśle ubogiego zawistnika i w pomieszanym umyśle bogatego skąpca droga do królestwa duchowego zatrzasnęła się na siedemdziesiąt siedem pieczęci karmy.

Pycha i pogarda: wokół tych biegunów nadyma się – zamknięty na królestwo ducha – świat.

Mimo to, lepszy świat, nie przestaje być wyzwaniem. Ideał nie zniknął za horyzontem i wciąż samoczynnie się odradza. W nowym kształcie i postaci, w każdym następnym pokoleniu ludzkim puka do drzwi naszej cywilizacji.

Odnawianie się ideału  niesie nową nadzieję, że świat będzie lepszy. Mówi, że nadzieja nie jest matką głupich, lecz matką  obfitości, drogą mądrych, gdyż wypiera z serca lęk i napełnia je radością.

Mądrzy podróżują  zawsze w pierwszej klasie pielgrzymki do sanktuarium ducha. Z biletem miłości, nie bogactwa. W ciszy, w której odkrywają prawdę, że wszechświat jest tylko interaktywnym lustrem. Odbija się w nas, rozwija się w nas i poprzez nas daje, co najlepsze. Innym.

Ciężko nam żyć, bo tak niewiele otrzymaliśmy od innych? Nic więcej po prostu dostać nie możemy, bo tego nie przyjmiemy.