Fides – propozycje organizacyjne

Cóż czynić, skoro nie ma ludzi przeciętnych?

Bracia i Siostry w Chrystusie,

1) Jestem za rejonizacją dzielnicową, to dobry pomysł,

2) Proponuję Fidesówki rozdawać darmo, a to z powodów:

 1. Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących (1Kor),

 2. Darmoście otrzymali, darmo dawajcie (Mt),

 3. Bóg da pomysły na gazetki, da i na gazetki,

 4. A jeśli w którymś miejscu nie przyjęliby was, ani nie wysłuchaliby was, wychodząc stamtąd strząśnijcie pył, ten spod waszych stóp, na świadectwo dla nich (Mk),

 5. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione! (Hi)

3) Proponuję aby liderów było troje per rejon, wraz z zastępcami dla każdego z nich. W ten sposób mamy drużynę drużyn pierścienia i nie rozmywamy struktury.

4) Proponuję zrezygnować z nazwy "lider" na rzecz jakiegoś innego słowa, choćby "przewodnik" (ale nie "przewodniczący" oczywiście. Najchętniej widzę tu po prostu drużynowego/drużynową, wtedy i zastępca – przyboczny/przyboczna ;-),

5) Proponuję powołanie drużyny redakcyjnej, która będzie opracowywać treści kolejnych wydań Fidesówki.

Aby uniknąć podszywania się pod Fides różnych wesołych kompanij, oryginał każdego wydania F. umieszczać na wybranym forum. Póki co, mogą to być, jak myślę, dwa fora – legionowe oraz NE. Wszelako wydaje się, że najlepiej by było, gdyby forum źródłowe było jedno.

6) Proponuję opracować deklarację i program Fidesu w wersji zrozumiałej. Oczywiście bez nowomowy, to jasne, ale i bez profesorskiego zadęcia. Język prosty, bez bluzgów. Wiara, Nadzieja, Miłość – Prawda, .

7) Konieczne są konsultacje z osobami mądrymi i miłosiernymi – tak, co do deklaracji i programu, jak i kolejnych wydań F.,

8) Proponuję nie odbierać ludziom kontaktu z Duchem Św. w celu odnalezienia ich prawdziwych imion.

 1. Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną (Iz),

 2. Jawność przed Bogiem ważniejsza, niż największa nawet jawność społeczno-administracyjna. Do świadomości życia nieśmiertelnego dać ufność i wspomagać dusze w dojrzewaniu. To dojrzewanie jest żmudnym procesem, potrzeba dużo cierpliwości, wiary i asystencji Ducha Św. Zacząć od uczciwości sumienia, bo tu klucz. Potrzeba modlitwy.

9) Proponuję, za kard. Wyszyńskim, nie wyznaczać Panu Bogu czasu 😉 Żyć dopóki nie spełni się woli Bożej. Całym sobą wsłuchiwać w Jego tchnienia i roztropnie je rozeznawać i omawiać wspólnie, z wzajemnym szacunkiem wobec osoby bliźniego tak, aby Boże dzieło, przez naszą służbę Jego Majestatowi, wypełnić.

10) Proponuję aby Fides jednoczył – jak Jezus Chrystus na Krzyżu – Jedność w różnorodności. A więc nie tyle administracyjnie i politycznie, ile duchowo i społecznie. A więc cel – wspólnota wartości. Codziennie jemy chleb – codziennie rozmyślajmy o Prawdzie, pytajmy o nią, rozmawiajmy o niej, szukajmy jej. W sobie i w drugim człowieku. I wcielajmy ją w czyn – solidarnie, ponad podziałami politycznymi, bo polityka jeszcze u nas niedojrzała, wykrzywiona, oszukana. Stwórzmy tę solidarność przez pot, nie przez krew, przez ufność, nie przez interes własny, przez oddanie, nie przez pożądanie, przez pamięć nadziei, nie przez lęk pragmatyzmu, przez pewność zawierzenia, nie przez zadufanie, przez refleksję nad Słowem Bożym i odnajdywaniem go w każdej pracy, nie przez godzenie się na tyranię głupoty, przez szacunek dla godności człowieka jako Człowieka i jego pracy, nie przez ignorancję, arogancję, pychę, marazm, tumiwisizm, przez Porządek Bożej Miłości i pokój ducha, nie przez święty spokój. Nie dla siebie, a dla Nas – w służbie Bogu w Trójcy Jedynemu.

Przypominam. Przypominam jak różne stanowiska były na Soborze Jerozolimskim. Lecz to, na czym się ówczesny Kościół skupił, to było odczytanie woli Bożej. Patrzmy i my na argumenty i sprawę, nie zaś na osoby czy samego siebie i własną korzyść i chwałę, a to dlatego że człowiek na wzór Chrystusa jest utworzony, więc i Jego wzorem niech mówi i czyni, stwarza się, tak, jak przystało to godności Sługi Pańskiego. Starając się raczej ratować błyski prawdy i nadziei w mowie bliźniego, niż pogrążając go, gdy tylko spostrzeżemy, że błądzi. Mężni bojaźnią i mądrością Bożą, wpatrzeni w Ukrzyżowanego a widzący Zmartwychwstałego podarujmy, każde z nas, swoje człowieczeństwo drugiemu człowiekowi.

Za Janem Pawłem II, w Wierze – Wstańcie, chodźmy! (Mt).

Maryjo, Najświętsza Panienko, Matko i Wspomożycielko nasza, Królowo Polski módl się za nami.