Dziesięć najbardziej szkodliwych książek XIX i XX wieku

Z uwagi na fakt, że NE jednak jest medium, dzięki któremu można swobodnie i wyraźnie obnażać i krytykować otaczające nas lewactwo i lewicowość w swej czerwono-różowej szacie, to przypomnę tu jedną ciekawą listę. A wszystkim tęskniącym lub też orbitującym wokół komunistyczno-marksistowskich idei, przepoczwarzonych w polityczną poprawność, przytoczę cytat klasyka: „Przemoc – oto rzeczywiste prawo marksizmu” (Lenin w liście do Kamieniewa w 1917 r.).

 W 2005 r. piętnastu amerykańskich konserwatystów – uczonych i politologów (Arnold Beichman pracownik naukowy Hoover Institution, prof. Brad Birzer Hillsdale College, Harry Crocker wiceprezes I szef redakcji w wydawnictwie President & Executive Editor Regnery Publishing, Inc., prof. Marshall DeRosa, Florida Atlantic University, dr Don Devine wiceprzewodniczący Amerykańskiej Unii Konerwatywnej, prof. Robert George Princeton University, prof. Paul Gottfried Elizabethtown College, prof. William Anthony Hay Mississippi State University, Herb London Prezes Hudson Institute, prof. Mark Malvasi Randolph-Macon College, Douglas Minson zastępca rektora stowarzyszenia The Witherspoon Fellowships, prof. Mark Molesky Seton Hall University, prof. Stephen Presser Northwestern University, Phyllis Schlafly Prezes Eagle Forum i Fred Smith Prezes Instytutu Konkurencyjnej Przedsiębiorczości) ułożyło listę najbardziej szkodliwych książek XIX I XX wieku:

 

1.     „Manifest komunistyczny” (1848) Marksa i Engelsa (historia jest walką klasową między proletariatem a właścicielami; jedynie robotnicza rewolucja może to zmienić, mając za nic własność, rodzinę i naród; Związek Radziecki tę ideę wcielił w życie i próbował rozszerzyć na cały świat).

2.     „Mein Kampf” (1925-1926) Hitlera (nazistowski program podporządkowania Niemcom całej Europy; wizja mordu narodów, antysemityzmu w imię stworzenia przestrzeni życiowej dla wyższej rasy w imię czego Niemcy rozpętali II wojnę światową).

3.     „Czerwona książeczka” (1966) Mao Zedonga (zadaniem ludzi całego świata jest położenie kresu wszelkiemu imperializmowi, szczególnie amerykańskiemu).

4.     „Raport” (1948) Alfreda Kinsey’a (każdy mężczyzna przynajmniej raz w życiu miał homoseksualne doświadczenie, a seks między dorosłymi i dziećmi może być korzystny dla obojga).

5.     „Demokracja i wychowanie” (1916) Johna Dewey’a (odrzucił religię i tradycyjną moralność, nie wiedza lecz umiejętności najważniejsze w nauczaniu; panuje opinia, że na jego teorii wychowało się pokolenie Clintona).

6.     „Kapitał” (1867-1894) Marksa (kapitalizm jest najgorszą fazą w rozwoju społeczeństw, prowadzi do bezwzględnego wyzysku proletariatu przez kapitalistów, lecz nieuchronnym tego skutkiem będzie światowa rewolucja proletariacka).

7.     „Mistyka kobiecości” (1963) Betty Friedman (feministka-marksistka; prawdziwą rolą kobiety nie jest macierzyństwo, lecz życie pełne swobody i wolności).

8.     „Kurs filozofii” (1830-1842) Auguste’a Comte’a (człowiek bez Boga i dzięki naukowym obserwacjom potrafi całkowicie sam ustalać porządek rzeczy).

9.     „Poza dobrem i złem” (1886) Fryderyka Nietzschego („Bóg umarł”; prawdziwi ludzie odrzucają sztuczne dogmaty religijne i moralne, i kierują się swymi, by poprzez siłę, surowość narzucać słabszym swą wolę; niemieccy faszyści go uwielbiali).

10. „Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza” (1936) Johna Maynarda Keynesa (najlepszym przepisem na kryzys gospodarczy jest zapożyczanie się przez rząd, robienie deficytu, by tak pobudzić gospodarkę).