Dymanie Palikota

Zastąpienie martwego i rezonującego Leppera żywym i posłusznym Palikotem to pomysł wprost fantastyczny.

 Zastąpienie martwego i rezonującego Leppera żywym i posłusznym Palikotem to pomysł wprost fantastyczny. Nazwanie tegoż Palikota, wyzyskiwacza robotników w fabryce jaboli, człowiekiem lewicy to maestria prawdziwa. Sondaże w których widać jak Palikot przekracza próg wyborczy i wchodzi do Sejmu to coś eksplozja cudowności. Najlepsza jednak jest okładka Newsweeka. Wiadomo od niedawna – tak właśnie, bo dawniej tego nie wiedzieliśmy – że dobra narracja przedwyborcza to coś takiego, co łączy w sobie maksymalną ilość wątków i zaczepia o jak najwięcej spraw i problemów. A niech by nawet fikcyjnych. Tako rzecze Mistewicz Eryk. I w myśl tej właśnie zasady skonstruowano Palikota oraz nową okładkę Newsweeka. Palikot zaś może śmiało uchodzić za współczesnego Golema, który ma do załatwienia całą masę spraw i pewnie je załatwi, bo poruszają go wszak magiczne zaklęcia i siłę ma on wielką, z którą mało kto sobie poradzi.

Na okładce tego szmatławca Palikot jest udrapowany w perisonium Chrystusowe i wisi nagusieńki na krzyżu. Jest to stary i ograny numer, pamiętny z roku 1996 kiedy to na krzyżu zrobionym z damskiego bikini powieszono Larry Flynta. Potem numer ten powtarzano kilka razy w wersji męskiej i damskiej, ale jest on zawsze świeży i zawsze chętnie się po niego sięga. Wiadomo – krzyż z zawieszoną na nim szmatą miast Zbawiciela musi wzbudzić sensację. Robi to oczywiście partii Palikota tak zwane przody, czyli powoduje, że siedzący w domach młodzi wykształceni z wielkich miast , którzy przeżywają właśnie egzystencjalne kryzysy związane z niemożnością spełnienia swych erotycznych pragnień wobec panny Zosi, polecą na niego głosować. Wyda im się bowiem Palikot Janusz ucieleśnieniem ich własnych przemyśleń i wartościach, hierarchiach i sukcesie. Poza tym muszą oni, poprzez brak stałego zajęcia, oszczędzać na prezerwatywach, przez co spełnienie oddala się jeszcze bardziej, bo panna Zosia boi się zajść w ciąże, a za taki stan rzeczy odpowiedzialny jest oczywiście Kościół Katolicki i słusznie przez to ten krzyż w Newsweeku profanują.

Tak to właśnie leci i obstawiam każdy zakład, że wskazaną przeze mnie drogą biegną myśli wyborców zamierzających głosować na Janusza P. Janusz P, zaś prezentowany jest obecnie jako lewica, obrońca uciśnionych i zbawiciel ludzkości. Ma on tyle wspólnego ze zbawianiem ludzkości co przedwojenni handlarze żywym towarem w Galicji odstawiający dziewczyny do burdeli w Buenos Aires. Tłumaczyli zawsze policji, sądowi, a nawet zdenerwowanym i uzbrojonym w noże braciom sprzedanej nieszczęśnicy, że opylili ją tam dla jej dobra. Tutaj, na wsi, musiałaby chodzić za krowami, w błocie, boso, a potem wyjść za mąż za jakiegoś pijaka. Tam zaś, kiedy przyjadą Anglicy, co budują kopalnię, to stawiają po środku salonu mosiężną wannę, napełniają ją szampanem i każą się w niej dziewce z spod Jasła kąpać. Potem płacą i biją brawo. Żyć nie umierać. To samo mniej więcej robi teraz Janusz Palikot. Usiłuje sprzedać paru frajerów do Buenos Aires obiecując im kąpiel w szampanie.

Nakręca mu koniunkturę poczytny tygodnik, który – mając świadomość co się święci – z wprawą zawodowego rajfura stręczy ludziom tego Palikota poprzez antychrześcijańskie prowokacje. Można to oczywiście nazywać obłędem, ale osobiście był odradzał. Rzecz idzie na zimno i wszystko jest przekalkulowane. Palikot po ewentualnym wejściu do Sejmu rozwiąże swoją partię i połączy się z PO, albo zostanie jej koalicjantem. Zrobi to dalej eksploatując wątki antykościelne i antychrześcijańskie. Jeśli ktoś chce nań głosować ostrzegam, że legalizuje politycznego oszusta, który nie zmienił się przecież od czasu kiedy chciał patroszyć Jarosława Kaczyńskiego. Nie życzę więc ani jemu ani jego zwolennikom powodzenia.

Tradycyjnie już wszystkich zapraszam na stronę www.coryllus.pl i zachęcam do kupowania książek. Moich i Toyaha.