DRZEWO OJCZYZNY

Jaki to przykry widok kiedy młode Orły….

Jaki to przykry widok kiedy młode Orły

Wyrzucone dziś z gniazda nie czują wolności

Nie czują skrzydeł wiary aby wzlecieć w niebo

I nie potrafią odkryć przestrzeni miłości

I gdy Drzewo Ojczyzny łamie się i pada

Na wietrze który szarpie gałęzie splecione

I gdy bezradnie dzisiaj szukamy oparcia

I tęsknimy za spokojnym tak jak kiedyś domem

W górach halny kołysze niespokojnie lasem

Czasami runie z trzaskiem złamana korona

Ojczyzno moja która niczym ten las szumisz

Wierzę że żadna burza ciebie nie pokona

Że będziesz się odradzać przez kolejne lata

Jak zawsze nieśmiertelna w harmonii stworzenia

Bo każde dzieło Boga przetrwa aż do końca+

Póki Ty będziesz Panie pragnął Jej istnienia

Że zrozumiemy przecież życia wielkie dary

I prawo Twej  harmonii i nasze  zadanie

I to Drzewo Ojczyzny w wielkim lesie świata

Którego żaden wicher swym gniewem nie złamie

Trzeba nam zatem wiary i ducha wolności

I męstwa co uskrzydli tych co wzlecą w niebo

By z miłością czuwali nad drzewem Ojczyzny

Bo miłość do Ojczyzny najwyższą potrzebą !