Doktryna wojskowa Rosji (1)

Nieoficjalne tłumaczenie   "Doktryna Wojskowa Federacji Rosyjskiej" zatwierdzona dekretem Prezydenta Federacji Rosyjskiej z dnia 5 lutego 2010   I. POSTANOWIENIA OGÓLNE   1. Doktryna Wojskowa Federacji Rosyjskiej (dalej doktryna wojskowa) jest jednym z podstawowych dokumentów planowania strategicznego w Federacji Rosyjskiej i stanowi system poglądów oficjalnie adaptowanych do stanu przygotowań do zbrojnej obrony i zbrojnego zabezpieczenia Federacji Rosyjskiej.   2. Doktryna wojskowa uwzględnia podstawowe postanowienia Doktryny Wojskowej 2000 Federacji Rosyjskiej, Koncepcji Długoterminowego Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Rosji na okres do 2020, Strategii Bezpieczeństwa Narodowego Federacji Rosyjskiej do roku 2020, a także odpowiednie przepisy Koncepcji Polityki Zagranicznej Federacji Rosyjskiej z 2008 r., oraz Doktryny Morskiej Federacji Rosyjskiej na okres do 2020.   3. Podstawa prawna doktryny wojskowej opiera się na Konstytucji Federacji Rosyjskiej, powszechnie […]

Nieoficjalne tłumaczenie

"Doktryna Wojskowa Federacji Rosyjskiej" zatwierdzona dekretem Prezydenta Federacji Rosyjskiej z dnia 5 lutego 2010

I. POSTANOWIENIA OGÓLNE
 

1. Doktryna Wojskowa Federacji Rosyjskiej (dalej doktryna wojskowa) jest jednym z podstawowych dokumentów planowania strategicznego w Federacji Rosyjskiej i stanowi system poglądów oficjalnie adaptowanych do stanu przygotowań do zbrojnej obrony i zbrojnego zabezpieczenia Federacji Rosyjskiej.
 

2. Doktryna wojskowa uwzględnia podstawowe postanowienia Doktryny Wojskowej 2000 Federacji Rosyjskiej, Koncepcji Długoterminowego Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Rosji na okres do 2020, Strategii Bezpieczeństwa Narodowego Federacji Rosyjskiej do roku 2020, a także odpowiednie przepisy Koncepcji Polityki Zagranicznej Federacji Rosyjskiej z 2008 r., oraz Doktryny Morskiej Federacji Rosyjskiej na okres do 2020.
 

3. Podstawa prawna doktryny wojskowej opiera się na Konstytucji Federacji Rosyjskiej, powszechnie uznanych zasadach i normach prawa międzynarodowego oraz zawartych przez Federację Rosyjską traktatach w dziedzinie obronności, kontroli zbrojeń i rozbrojenia; federalnych ustawach konstytucyjnych, ustawach federalnych, a także przewidzianych prawem aktach Prezydenta i Rządu Federacji Rosyjskiej.
 

4. Doktryna wojskowa odzwierciedla warunki użycia przez Federację Rosyjską instrumentów politycznych, dyplomatycznych, prawnych, ekonomicznych, środowiskowych, informacyjnych, wojskowych i innych w celu ochrony interesów narodowych Federacji Rosyjskiej i interesów jej sojuszników.
 

5. Przepisy doktryny są określone w Wiadomościach Prezydenta Federacji Rosyjskiej do Zgromadzenia Federalnego Federacji Rosyjskiej i mogą być regulowane w ramach planowania strategicznego w sferze militarnej (planowanie wojskowe).

Implemenacja doktryny wojskowej odbywa się poprzez centralizację kontroli państwa w sferze wojskowej i realizowana jest w zgodzie z ustawodawstwem federalnym i ustawowymi aktami prawnymi Prezydenta Federacji Rosyjskiej, Rządu Federacji Rosyjskieji federalnych organów władzy wykonawczej.
 

6. W doktrynie wojskowej są użyte następujące koncepcje podstawowe:

a) bezpieczeństwo wojskowe Federacji Rosyjskiej (dalej bezpieczeństwo wojskowe) – stan ochrony życiowo ważnych interesów jednostki, społeczeństwa i państwa przed zewnętrznymi i wewnętrznymi zagrożeniami wojskowymi związanymi z wykorzystaniem lub groźbą użycia siły wojskowej, który charakteryzuje się brakiem zagrożenia militarnego lub zdolnością przeciwstawienia się takiemu zagrożeniu;

b) zagrożenie wojskowe – stan stosunków międzypaństwowych lub wewnątrzpaństwowych charakteryzujący się agregacją czynników, które mogą w określonych warunkach doprowadzić do powstania zagrożenia militarnego;

c) zagrożenie militarne – stan stosunków międzypaństwowych lub wewnątrzpaństwowych charakteryzujący się realną możliwością wybuchu konfliktu zbrojnego pomiędzy przeciwnymi stronami i wysokim stopniem gotowości ze strony danego państwa (grupy państw) lub separatystycznych (terrorystycznych) organizacji do

użycia sił wojskowych (zbrojnej przemocy);

d) konflikt zbrojny – forma rozwiązania sprzeczności międzypaństwowych lub wewnątrzpaństwowych z użyciem siły militarnej (pojęcie to obejmuje wszystkie typy zbrojnej konfrontacji, w tym wielkoskalowe, regionalne i lokalne wojny i konflikty zbrojne);

e) konflikt zbrojny – zbrojne starcie na ograniczoną skalę pomiędzy państwami (międzynarodowy konflikt zbrojny) lub między przeciwnymi stronami w ramach terytorium jednego państwa (wewnętrzny konflikt zbrojny);

f) wojna lokalna – wojna między dwoma lub więcej państwami, dążącymi do ograniczonych celów militarnych lub politycznych, w której działania wojenne prowadzone są w granicach państw wojujących, a które dotyczą przede wszystkim interesów (terytorialnych, gospodarczych, politycznych i innych), tylko tych państw;

g) wojna regionalna– wojna z udziałem dwóch lub więcej państw w tym samym regionie, prowadzona przez krajowe lub koalicyjne siły zbrojne i związana z wykorzystaniem zarówno konwencjonalnych, jak i nuklearnych środków ataku na terytorium regionu i wód przyległych oraz przestrzeń powietrzną (przestrzeń kosmiczną) powyżej, w trakcie której strony będą starały się osiągnąć realizację ważnych celów wojskowo-politycznych;

h) wojna na szeroką skalę – wojny między koalicjami państw lub głównymi państwami wspólnoty światowej, w którym strony prowadzą radykalne działania wojskowe i polityczne. Wojna na szeroką skalę może powstać w wyniku eskalacji konfliktu zbrojnego lub wojny lokalnej albo regionalnej, angażując znaczną liczbę państw z różnych regionów świata. Wymagałaby mobilizacji wszystkich zasobów materialnych i duchowych państw uczestniczących;

i) polityka wojskowa – działalność państwa w celu organizacji i zapewnienia obrony oraz ochrony bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, a także interesów jej sojuszników;

j) organizacja wojskowa państwa (dalej: organizacja wojskowa) – suma państwowych i wojskowych dowództw oraz organów kontrolnych, Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej oraz innych jednostek i formacji wojsk i agencji (dalej: Sił Zbrojnych i innych wojsk), które stanowią jej podstawę i które prowadzą swoją działalność za pomocą metod wojskowych, a także części kompleksów produkcyjnych i naukowych kraju, których wspólną działalność stanowią przygotowania do zbrojnej obrony oraz zbrojnaj obrona Federacji Rosyjskiej;

k) planowanie wojskowe – określenie procedur i metod osiągania celów i zadań odnoszące się do rozwoju organizacji wojskowej, rozwoju organizacyjnego i rozwoju Sił Zbrojnych i innych wojsk, oraz do wykorzystywania ich i zapewnienia im kompleksowego wsparcia. 

cdn.

merln.ndu.edu/whitepapers/Russia2010_English.pdf

news.kremlin.ru/ref_notes/461