Wielu czytelników mojego bloga stawia mi poza plecami zarzut, że nie jestem naukowcem.
Jest to zawsze nieuzasadniony niczym zarzut, a więc mam prawo myśleć, że kierują się oni jedną z dwóch motywacji:
– zazdrość;
– niezrozumienie tematu o którym się wypowiadają.
Na to pierwsze nie mam recepty, ale to drugie da się naprawić. Przytaczam obszerne fragmenty różnych haseł z Wikipedii. Ten materiał pozwoli czytelnikom łatwo samodzielnie odpowiedzieć na postawione w tytule tej notki pytanie.
Naukowiec– ekspert w pewnej dziedzinie nauki, stosujący w prowadzonych przez siebie badaniach odpowiednie metody naukowe.
"Naukowcem jest ten, kto poszukuje odpowiedzi na pytania, na które dotychczas nikt nie odpowiedział, za pomocą metod umożliwiających udowodnienie odpowiedzi" – wskazuje Marian Mazur w swojej pracy "Historia naturalna polskiego naukowca" (Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1979, strona 14).
Zawód naukowca charakteryzuje się takimi cechami, jak: „wnikliwość w rozróżnianiu rzeczy na pozór jednakowych, zdolność kojarzenia rzeczy na pozór ze sobą nie związanych oraz krytycyzm w rozpoznawaniu prawd i fałszów mających pozory prawd. Zamiłowanie towarzyszące takiemu talentowi przejawia się jako pasja badawcza, na którą składają się: niepokój wobec niewiadomego oraz pragnienie uzyskania najtrafniejszych odpowiedzi i najracjonalniejszych rozwiązań” – stwierdza profesor Mazur. Pasji badawczej nie można zamówić, zaplanować czy nakazać. Jest stanem psychicznym, który nie opuszcza naukowca w żadnej godzinie, stąd często wyśmiewane przypadki notowania pod wpływem nagłego impulsu – na marginesach czytanych gazet, na serwetkach w kawiarni.
Naukowcy, wedle tego pozytywnego archetypu, to ludzie zmotywowani, często od dzieciństwa, chęcią zrozumienia dlaczego świat jest taki jakim go widzimy i jak do tego doszło. Cechują się wrodzoną ciekawością natury.
Podstawowe dwie klasy naukowców to teoretycy i eksperymentatorzy. Pierwsi budują modele wyjaśniające doświadczenia, drudzy przeprowadzają doświadczenia sprawdzające modele. W praktyce podział ten nie jest jednak ostry i wielu naukowców zajmuje się i jednym i drugim.
Znane są następujące metody badań naukowych:
Metodę intuicyjnąrozumie się jako pracę naukową czysto umysłową; polega ona wtedy na rozważeniu pojęć, przypuszczeń, problemów, projektów lub innych elementów szeroko pojętej pracy naukowo-badawczej. Jest składnikiem zawsze i koniecznie obecnym w każdej metodzie badań naukowych. Staje się potrzebna do uzasadnienia problemu, wyboru metody roboczej, wskazania założeń, ustalenia hipotez.
Nie jestem zaś PRACOWNIKIEM NAUKOWYM. I już chyba nigdy nim nie będę – tak mi dopomóż Bóg!
Post Scriptum – dla tych co nie rozróżniają pojęć:
Pracownik naukowy– to specjalista z określonej dziedzinynaukipracujący na stanowisku naukowym lub naukowo-dydaktycznym wuczelnilubinstytucie badawczym.
Przez stanowisko naukowe rozumiana jest praca polegająca na wykonywaniu badań nad wybranym tematem i publikowaniu wyników tej pracy wczasopismach naukowych.
Następna notka będzie przykładem mojej pracy naukowej z wykorzystaniem metody intuicyjnej.
Fizyka dla tych, którzy chca zrozumiec! Polityka dla tych, którzy zrozumieli!