CZERWONI JAK SPŁOSZONE WRONY… czerwoni jak spłoszone wrony które poderwał strach do lotu siadają znów na polskiej ziemi i wydziobują ziarna potu i rozdrapują strup pamięci co przysechł po nadziei latach biją skrzydłami z głuchym wrzaskiem płoszone ostrym trzaskiem bata historia kręci karuzelą kłamcy w hotelach znów paktują bezwstydne żrą owoce zdrady na sprawiedliwość skrycie plują i znów się będzie lała krew armatki znów nam zmyją głowy czerwony uczy nas wolności na krótkiej smyczy podłej zmowy i wielki knebel demokracji wpycha nam w gardło sprawnym ciosem żongluje śmieszny klown historii naszym niepewnym polskim losem czerwoni jak spłoszone wrony krążą nad naszym polskim drzewem i płacz co niesie się spod niego przewrotnie […]
CZERWONI JAK SPŁOSZONE WRONY…
czerwoni jak spłoszone wrony
które poderwał strach do lotu
siadają znów na polskiej ziemi
i wydziobują ziarna potu
i rozdrapują strup pamięci
co przysechł po nadziei latach
biją skrzydłami z głuchym wrzaskiem
płoszone ostrym trzaskiem bata
historia kręci karuzelą
kłamcy w hotelach znów paktują
bezwstydne żrą owoce zdrady
na sprawiedliwość skrycie plują
i znów się będzie lała krew
armatki znów nam zmyją głowy
czerwony uczy nas wolności
na krótkiej smyczy podłej zmowy
i wielki knebel demokracji
wpycha nam w gardło sprawnym ciosem
żongluje śmieszny klown historii
naszym niepewnym polskim losem
czerwoni jak spłoszone wrony
krążą nad naszym polskim drzewem
i płacz co niesie się spod niego
przewrotnie nazywają śpiewem…
NIEZALEZNY ZAKLAD POETYCKI. Kubalonka. Naród,który sie oburza,ma prawo do nadziei, ale biada temu,który gnije w milczeniu. Cyprian Kamil Norwid