Co zrobić z uchodźcami z Afganistanu? – materiały programowe

Zachód powinien skończyć z lewackim modelem przymusowej asymilacji uchodźców. Jeśli będziemy postępować według modelu Pani Angeli Merkel, że „inżynierów i lekarzy” zagospodarowujemy w naszym społeczeństwie, a nierobów upychamy na zasiłkach, to wygenerujemy dwa problemy. Pierwszym będzie zgoda na istnienie w Afganistanie średniowiecznego państwa, bez nowoczesnych elit, a drugim będą problemy z nierobami, którzy staną się podatni na ideologię dżihadu.

Polska i inne państwa NATO, w ramach nieplanowanej ewakuacji, przywiozły z Afganistanu do Europy i Ameryki tysiące uchodźców. Są to głównie osoby (i ich rodziny), które współpracowały z poszczególnymi kontyngentami państw NATO lub pełniły funkcje publiczne i z tego powodu są zagrożone zemstą Talibów. Uchodźcy ci stanowią elitę zarządczą i technologiczną Afganistanu i są już zweryfikowani przez służby wywiadowcze NATO.

Za nimi zmierza na Zachód druga fala uchodźców o niewiadomym pochodzeniu, których trzeba będzie dopiero zweryfikować. W tej grupie, oprócz zwykłych amatorów łatwiejszego życia jest spora grupa prawdziwych uchodźców, którzy uciekają przed Talibami, bo byli związani organizacyjnie lub zawodowo z technologiami i procedurami wdrażanymi w Afganistanie, w ramach pomocy międzynarodowej, przez państwa NATO. Oni także stanowią elitę Afganistanu.

Jeśli będziemy postępować według modelu Pani Angeli Merkel, że „inżynierów i lekarzy” zagospodarowujemy w naszym społeczeństwie, a nierobów upychamy na zasiłkach, to wygenerujemy dwa problemy. Pierwszym będzie zgoda na istnienie w Afganistanie średniowiecznego państwa, bez nowoczesnych elit, a drugim będą problemy z nierobami, którzy staną się podatni na ideologię dżihadu.

Zachód powinien skończyć z lewackim modelem przymusowej asymilacji uchodźców. Oczywiście nie można nikomu zabronić chęci pozostania na Zachodzie dłużej niż trwa zagrożenie z powodu którego uciekał, ale to on sam musi pokazać, że potrafi tego dokonać ucząc się języka, zdobywając przydatne umiejętności i stałą pracę oraz akceptując zachodnie wartości i zasady prawa.

Może warto sięgnąć do historii i popatrzeć jak Francja i Wielka Brytania postępowały z polskimi uchodźcami w latach 1939 – 1945. Nikt nie zakładał wtedy pozostania ich na Zachodzie. Polscy uchodźcy podlegali wtedy nie tylko władzom francuskim i brytyjskim, ale jako polscy obywatele, także polskiemu rządowi na uchodźctwie. Teraz także należy zadbać o powstanie afgańskiego rządu na uchodźctwie i jego uznawać, a nie struktury Talibów. Dlatego uchodźcom afgańskim państwa NATO i Unii Europejskiej powinny postawić następujący warunek udzielenia pomocy: dzieci do żłobków, przedszkoli i szkół, kobiety do pracy w zawodach przydatnych w Afganistanie, a mężczyźni na poligon, ćwiczyć odbicie Afganistanu.

Nauka i wychowanie dzieci powinno przebiegać w ich narodowych językach oraz po angielsku, bo Afganistan jest historycznie w strefie anglojęzycznej. Nauka języka kraju obecnego pobytu powinna być ograniczona do zasobu słownictwa potocznego, pozwalającego na funkcjonowanie w miejscowym społeczeństwie. Praca dla kobiet i mężczyzn niezdolnych do służby wojskowej, powinna być połączona ze zdobywaniem kwalifikacji w zawodach przydatnych w Afganistanie. Dla kobiet może to być np. pielęgniarstwo, szkolnictwo i wychowanie, a dla mężczyzn zawody przydatne przy wprowadzaniu do Afganistanu zachodnich technologii i urządzeń.

Służba wojskowa mężczyzn powinna być kontynuacją szkoleń wojskowych i policyjnych, które państwa NATO, w ramach międzynarodowej pomocy, prowadziły w Afganistanie od wielu lat. Poligony, na których mogłaby szkolić się armia afgańska wcale nie muszą być w Europie, czy Ameryce, bo mogą być w terytoriach zamorskich lub wręcz w sąsiedztwie Afganistanu, za zgodą Uzbekistanu i Tadżykistanu, szczególnie, że Afganistan Północny zamieszkują Tadżycy i Uzbecy.

Po wyszkoleniu armii afgańskiej i kadry dla przyszłej administracji cywilnej oraz przygotowaniu międzynarodowej interwencji wojskowej należy odbić Afganistan z rąk Talibów. Tym razem należy pozwolić Afgańczykom na fizyczną likwidację Talibów w ramach procesów o zdradę stanu, aby nie było już problemów w przyszłości. Po zniesieniu stanu wojny należy przekazać władzę rządowi na uchodźctwie oraz sprowadzić do Afganistanu wyszkolonych cywilów z Europy i Ameryki i im głównie powierzyć odbudowę administracji cywilnej. Z wyborami należy poczekać do okrzepnięcia struktur państwa.

Odrębną kwestią jest jeszcze to, czy w ogóle odbudowywać Afganistan jako jednolite państwo. Kierując się ideą Prometeizmu, że każdy naród ma prawo do swojego niepodległego i suwerennego państwa, może lepiej zaproponować konfederację państw: Pasztunów, Beludżów, Hazarów i in., a tereny zamieszkałe przez Uzbeków i Tadżyków, zaproponować do przyłączenia do sąsiednich państw. Ten wariant jest chyba lepszy, bo daje szansę na zakończenie 200-letnich problemów Afganistanu.

Reasumując, zakreślony powyżej sposób postępowania z uchodźcami mógłby mieć zastosowanie także do uchodźców z takich państw jak np.: Irak, Syria, Jemen, Libia, Somalia, Erytrea itp. Mam świadomość, że jest to nieco imperialne podejście Zachodu do tych państw, ale to państwa kolonialne ponoszą winę za obecne problemy wymienionych wyżej państw, które zostały spowodowane, m. in. złośliwym i generującym problemy, sposobem wyznaczenia granic państw post kolonialnych. Z tego względu tylko sam Zachód może to naprawić i to we własnym interesie, bo w końcu, któraś kolejna fala uchodźców może zmieść go z mapy świata.

Źródło ryciny: Czy Trójmiasto powinno przyjąć uchodźców z Afganistanu?