ANIOŁY NIECHAJ RUSZĄ Z OJCZYSTYCH ZAGONÓW…

byśmy nie zabłądzili w mroku zakłamania…w gęstej mgle pozorów…

byśmy nie zabłądzili w mroku zakłamania

w gęstej mgle pozorów na rozdrożu drogi

ciągle Matko Cię proszę i do kolan wracam

bo pamiętam dawne daty znaki i przestrogi

przychodzę z zawstydzeniem lękiem ale z wiarą

na niebie Europy zimne ognie płoną

tamci którzy pobiegli za ułudą świata

rozgniatają na obczyźnie łzę gorzką i słoną

Matko dziękuję Ci za wielką łaskę wiary

gdy patrzę jak się szarpie bliźni sam ze sobą

bo wyścig by być pierwszym przy cielcu mamony

staje się dziś śmiertelną zakaźną chorobą

a nam trzeba wypełnić testament Norwida

tyle lat gorzka nuta w moim sercu drżała

płynie rzeka pamięci poprzez krzyże Ojców

w zbiorowym obowiązku czeka na nas chwała

anioły niechaj ruszą z ojczystych zagonów

w szumie skrzydeł i śpiewie przez zbudzoną ziemię

trzeba nam wyprostować skrzydła oraz grzbiety

aby zrzucić zniewolenia wciąż gniotące brzemię

głośno w niebo nam uderzyć zbiorowym wołaniem

jednym głosem wielkim płaczem czułym zawołaniem

aż Ojczyzna Najjaśniejszą  Rzeczy Pospolitą

w blasku Prawdy w Imię Boże pośród nas nie stanie !