Akcja „Godzina chłodu”

Wiosna była zimna tego roku, dlatego pomysł mamy Łukaszka Hiobowscy przyjęli ozięble. Bardzo ozięble.

Wiosna była zimna tego roku, dlatego pomysł mamy Łukaszka Hiobowscy przyjęli ozięble. Bardzo ozięble.
– Ależ to nie jest mój pomysł! – zaprotestowała mama Łukaszka. – Przeczytałam w "Wiodącym Tytule Prasowym"!
– Można się tego było spodziewać – odezwała się z sarkazmem babcia. – Siedzą te redaktorki w oderwaniu od rzeczywistości i wymyślają co raz to nową bzdurę. Godzina chłodu! Za Gomułki była walko o ciepło, o węgiel, budowaliśmy koksownie…
– Tego nie wymyślili w redakcji "Wiodącego Tytułu Prasowego" – wtrącił się tata Łukaszka. – To jest akcja ogólnoświatowa. My się tylko dołączamy,
– A moglibyśmy się nie dołączać? – spytał smętnie dziadek.
– Musimy!- zadeklarowała mama. – Każdy szanujący się Europejczyk…
– A każdy szanujący się Polak? – przerwał jej dziadek i został wyrzucony za drzwi.
– Już! Dwudziesta trzydzieści! – mama Łukaszka spojrzała na zegarek. Zaczęła biegać po mieszkaniu i przekręcać pokrętła wszystkich kaloryferów na zero. – Zobaczycie jak to pomoże! Zobaczycie, że samy radę! Zobaczycie!
– Co? – spytała mało inteligentnie siostra Łukaszka.
– No przecież tłumaczyłam!! – załamała ręce mama. – Nie grzejąc mieszkania przez godzinę zaoszczędzimy kolosalne pieniądze dla budżetu! I dla siebie! Nie mówiąc już o efekcie cieplarnianym!
Siedzieli więc przy zakręconym ogrzewaniu. Mama Łukaszka przenosił spojrzenie z zegarka na telewizor (pokazywał filmowane kamerą termowizyjną panoramy miast, w których mieszkańcy zakręcali grzanie) a z telewizora na termometr.
– Nie spada – powiedziała wreszcie nadąsanym tonem. – Nie działa! Może sąsiedzi z dołu nas zdradziecko podgrzewają… Musimy działać!
I otworzyła okno.
– Błagam, nie! – dziadek złożył ręce jak do modlitwy. – Na dworze jest tylko plus trzy…
– Kiepskie to globalne ocieplenie – zauważył kpiąco Łukaszek. Mama uniosła się gniewem i już go miała wyrzucić na korytarz, ale…
– O nie, mój drogi! Specjalnie mnie sprowokowałeś, żeby sobie siedzieć w cieplejszym pomieszczeniu. Ale nic z tego! Zostaniesz tutaj i będziesz marzł razem z nami!
– Czas minął – zauważyła znękanym głosem babcia. Mama Łukaszka z satysfakcją zamknęła wszystkie okna i odkręciła grzejniki.
– Akcja się udała – oznajmiła z satysfakcją.
– Dlaczego tata się śmieje? – spytała niepewnie siostra Łukasza.
– Po pierwsze, wyemitowaliście w przestrzeń całe ciepło z naszego mieszkania – zauważył tata Łukaszka krztusząc się śmiechem. – Po drugie, posłuchajcie jak szumi w grzejnikach. Muszą teraz nagrzać całe to zimno, które tu wpłynęło. A po trzecie – czy wpłynęło to na pracę elektrowni?
– Myślę, że tak – zamiast mamy odezwała się siostra Łukaszka. – Przecież tam też mogli na godzinę otworzyć okna!