Banki, kasy SKOK, OFE oraz nowe FEP i BRP

W narastającej sytuacji światowego kryzysu największym niebezpieczeństwem jest wyprowadzenie z Polski bankowych depozytów firm, instytucji i ludności.

Polska nie ma narodowego systemu bankowego. W sposób ostateczny wyprzedał go kompradorski duet premiera Jerzego Buzka i wicepremiera Leszka Balcerowicza w latach 1998-2000. Sprzedali prawie wszystkie banki, które były. I to za bezcen. Dzisiaj ponad 80% kapitałów bankowych w Polsce, to własność zagraniczna. I dzisiaj prawie każdy bank w Polsce, to krajowa filia banku zagranicznego. Filia, czyli zamiejscowy oddział, którego bank właściwy znajduje się we Włoszech, Austrii, Holandii czy Niemczech. Krajowe banki zagraniczne w Polsce są więc tylko elementami obcych systemów bankowych. I to tam przekazywane są zyski bankowe z Polski. I to tam podejmowane są decyzje co do przyszłości polskich filii. I interesy tamtejszych krajów będą decydować o polityce tworzenia pieniędzy i kredytu w Polsce. Z polskiego systemu bankowego zostały szczątki, w postaci banku centralnego NBP, jedynego dużego banku polskiego banku komercyjnego PKO BP z udziałem państwa, małego państwowego Banku Gospodarstwa Krajowego, kilkudziesięciu niewielkich lokalnych banków spółdzielczych i sieci spółdzielczych banków konsumpcyjnych czyli Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych SKOK.

W narastającej sytuacji światowego kryzysu największym niebezpieczeństwem jest wyprowadzenie z Polski bankowych depozytów firm, instytucji i ludności. Znajdujące się w filiach banków zagranicznych depozyty, mogą zostać w sposób stopniowy lub nagły przeniesione za granice do banków-matek. Po to, aby poprawić kondycję finansową banku-matki lub wręcz uratować ją przed bankructwem. Nie należy mieć złudzeń. W obliczu groźby bankructwa bank zagraniczny w każdej chwili ratując się wyprowadzi z Polski depozyty swojego banku-córki. Taka wstępna próba, zablokowana przez Europejski Bank Centralny, już była podjęta w Niemczech przez włoski bank Uni Credit w grudniu 2012 roku. W Polsce ten bank jest właścicielem drugiego co do wielkości krajowego banku Pekao SA.

Będzie narastać również zagrożenie ograniczania przez banki zagraniczne kredytowania polskiej gospodarki i ludności. Nastawione na duży, szybki i łatwy zysk na polskiej gospodarce i polskiej ludności, banki te nie będą zainteresowane kredytowaniem w coraz trudniejszej sytuacji gospodarczej. Mogą być wręcz zainteresowane wycofywaniem się z Polski. W tej sytuacji będzie tworzyć się pustynia pieniężna, która dodatkowo będzie wyniszczała naszą gospodarkę. Przedsiębiorstwa nie będą miały dostępu do kredytów. Społeczeństwo zaś będzie miało dostęp mocno ograniczony. 

Dlatego konieczne staje się jak najszybsze zbudowanie narodowego systemu bankowego Polski. Punktem wyjścia tej budowy będzie przywrócenie NBP pełnych możliwości tworzenia pieniądza dla polskiego państwa i polskiej gospodarki. Polski bank centralny musi odzyskać swoje centralne miejsce w suwerennej kreacji polskiego pieniądza, którą utracił na rzecz prywatnych banków zagranicznych. Po usunięciu artykułu 220 Konstytucji RP i zawieszeniu wykonywania przez Polskę artykułu 123 Traktatu Lizbońskiego, NBP musi zostać podporządkowany polskiemu Sejmowi. To Sejm będzie bezpośrednio wybierał prezesa banku centralnego i jego radę polityki pieniężnej. Sejm będzie też określał kierunki polityki pieniężno-kredytowej banku oraz corocznie oceniał jej realizację. NBP ma być bezpośrednio zależny od reprezentantów swego suwerena – polskiego narodu. 

Drugim krokiem będzie stworzenie szerokich możliwości tworzenia kredytu przez polski kapitał finansowy, tak publiczny, w tym państwowy, samorządowy i spółdzielczy, jak i prywatny. Przede wszystkim państwo polskie musi stworzyć kilka banków państwowych, a szerzej publicznych, finansujących produkcję i inwestycje w polskim przemyśle i rolnictwie. Polacy i polskie firmy będą mogły mieć bezpieczny wybór dla swoich depozytów finansowych. Będą mogli je przenieść z filii prywatnych banków zagranicznych do banków polskich. Ich oszczędności będą mogły być kapitalizowane i służyć rodzimej gospodarce. Polskie państwo będzie wreszcie mogło zacząć zarabiać na kredytowaniu swojej własnej gospodarki i swoich własnych obywateli. I budżet państwa zacznie otrzymywać te dochody, które teraz są wyprowadzane za granicę.

Obniży to koszty finansowania gospodarki i społeczeństwa. Prywatny kredyt zagranicznych banków podwyższa bowiem koszty robienia biznesu w Polsce i koszty życia Polaków. W konsekwencji zwiększy to konkurencyjność ekonomiczną Polski. Stworzy to także nowe możliwości taniego i bezpiecznego kredytowania strategicznych dla rozwoju kraju inwestycji przemysłowych i rolniczych w ogóle. A szczególnie zaś tych, które przyszły sztab generalny polskiej gospodarki, Ministerstwo Gospodarki, uzna za priorytetowe czy tylko ważne.

Trzeci krok to stworzenie sieci lokalnych banków samorządowo-spółdzielczych. Te banki będą miały charakter oszczędnościowo-kredytowy. Ich udziałowcami będą lokalne samorządy, lokalne instytucje i firmy oraz mieszkańcy miast, miasteczek i wsi. To umożliwi tworzenie lokalnych kapitałów finansowych. I finansowanie lokalnej gospodarki i konsumpcji. Bez kosztownego pośrednictwa dużych banków zagranicznych i rodzimych.

Dobrym przykładem polskiej bankowości są kasy oszczędnościowe SKOK. SKOK-i to największa w Polsce pozabankowa instytucja finansowa. W prawie 60 kasach (największa to SKOK Stefczyka) odkłada pieniądze i bierze pożyczki ponad 2,5 mln ludzi. To potęga: prawie 2 tys. oddziałów w całej Polsce, czyli sieć sprzedaży większa od PKO BP. W SKOK-ach Polacy trzymają ponad 15 mld zł oszczędności, czyli więcej niż w niejednym banku. Dynamika wzrostu klientów SKOK-ów jest naprawdę imponująca. Być może dlatego od dłuższego czasu SKOK-i są pod stałą nagonką ze strony „Gazety Wyborczej”. Schemat rozboju jest ten sam – nagonka prasowa i przeforsowanie niekorzystnej dla Polaków ustawy przez koluzję z ugrupowaniem politycznym – to znaczy Platformą Obywatelską. Jeszcze jeden bastion polskiej przedsiębiorczości jest pod atakiem, bo sukces może być zaraźliwy dla innych Polaków.

W tworzeniu narodowego systemu bankowego możliwe jest wykorzystanie składek emerytalnych zgromadzonych w Otwartych Funduszach Emerytalnych (OFE). Nie do przyjęcia jest utrzymywanie państwowego przymusu płacenia składki emerytalnej do prywatnie zarządzanych funduszy (OFE) . Państwo zmusza obywatela do płacenia składki w prywatne ręce, a samo nie bierze odpowiedzialności za późniejszą emeryturę! To nie tylko złamanie praw obywatelskich. To zwykły szwindel finansowy. Wymuszony przez międzynarodową finansjerę i międzynarodowe instytucje finansowe z Bankiem Światowym na czele. Po to aby wyciągać zasoby finansowe poszczególnych krajów w spekulację finansową. I żeby na tym zarabiać. Emerytalne składki Polaków, ulokowane w obligacjach i akcjach w kraju i za granica, stały się przedmiotem spekulacji finansowej. W sytuacji światowego kryzysu finansowego i narastającego II Wielkiego Kryzysu, zagraża to wypłacalności przyszłych emerytur dla milionów Polaków! To grozi nieobliczalną katastrofą emerytalną z widmem milionów głodnych i głodzonych emerytów! Po krachu finansowym w 2008 roku OFE w ciągu zaledwie trzech miesięcy straciły 24 mld zł! Czyli to wszystko co zarobiły w ciągu 10 lat. A co zostanie z emerytur Polaków, jeśli przyjdą kolejne wstrząsy finansowe na świecie, w Europie i w Polsce?!

Dlatego jak najszybciej trzeba dać Polakom pełną wolność wyboru sposobu gromadzenia ich składek emerytalnych. Musi być natychmiast zniesiony przymus OFE. Polacy muszą mieć możliwość natychmiastowego i pełnego przeniesienia swych pieniędzy składkowych do funduszu państwowego, choćby typu ZUS. Zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa godziwych emerytur to podstawowy obowiązek każdego cywilizowanego państwa. Z którego nikt i nic nie może go zwolnić. Inaczej Polska będzie krajem bez cywilizacji.

W sytuacji kapitałowej Polski oraz w warunkach narastającej depresji gospodarczej, należy rozważyć gospodarcze wykorzystanie gromadzonych składek emerytalnych. I użycia ich jako kapitałów kredytujących inwestycje gospodarcze. Również jako kapitałów finansowych nowo tworzonych banków publicznych. Rozważenie wymagają też inne rozwiązania podobnego typu. Takie jak propozycja polskiego ekonomisty SKOK Janusza Szewczaka powołania Polskiego Banku Emerytalnego, który przejąłby środki ZUS i OFE i inwestowałby je w polskie przedsiębiorstwa rozwojowe.

Podobne rozwiązania już istnieją w prowincji Ontario w Kanadzie. Na przykład jeden z największych funduszy emerytalnych to Teacher’s Fund , http://www.otpp.com/home , który posiada aktywa ponad $117 miliardów dolarów. Ten fundusz wypłaca dodatkowe emerytury oraz inwestuje składki ponad 300.000 nauczycieli. Pracuje tam ponad 800 ludzi w biurach w Toronto, Londynie i Hong Kongu. Od czasu powstania w 1990 roku ten niezależny, prywatny fundusz jest przykładem innowacji oraz inwestycji dla dobra swoich członków.

Fachowcy tego funduszu inwestują pieniądze globalnie – szukają możliwości zysku na całym świecie. Ale połowa pieniędzy wspiera inwestycyjnie rodzime prywatne firmy w Kanadzie. Od 1990 roku Teacher’s Fund chwali się przeciętnym zyskiem 10% na rok. Co daje od czasu powstania funduszu 700% wzrost początkowego kapitału.

Proszę teraz porównać ten wynik ze stratami funduszu OFE i wtedy nasunie się pytanie czy straty pieniędzy zainwestowanych w OFE są spowodowane nieudacznictwem czy złodziejstwem? I dlaczego kasy SKOK, a nie fundusze OFE są nagle objęte ścisłym nadzorem finansowym, a prezes kas SKOK musi być teraz akceptowany przez polityczny układ władzy?

W mojej skromnej opinii ze względu na wielkie straty kapitału w funduszach OFE powinny one być natychmiast zlikwidowane, a ich kapitał, czyli około 250 miliardów złotych, powinien być wniesiony do Funduszu Emerytalnego Polaków (FEP) kierowanego przez takiego człowieka jak senator Grzegorz Bierecki, były prezes kas SKOK. Bez względu na jego orientację polityczną, pan Bierecki na przykładzie sukcesu budowy kas SKOK, wykazał zdolności na poziomie najlepszych przedsiębiorstw światowych. Tylko taki człowiek, który posiada unikalne zdolności budowy biznesu, może zarabiać pieniądze dla polskich emerytów. Jeśli będzie taka potrzeba to chętnie bezinteresownie pomogę panu Biereckiemu czy innemu Polakowi, który posiada taki sam dar budowy, z wprowadzeniem go do wnętrza Teacher’s Fund, aby sam zobaczył i skopiował ich sukces dla dobra emerytów w Polsce. Moją zapłatą będzie radość milionów emerytów w Polsce. Chyba Sejm, Senat lub nawet Kancelaria Prezydenta mogą szybko opracować w tym celu nową ustawę dla przeniesienia kapitału z OFE do nowego FEP, aby emeryci nie tracili więcej pieniędzy?

Idąc dalej, FEP może zainwestować na procent część pieniędzy w kapitał założycielski Banku Rozwoju Polski (BRP), a ten bank mając powiedzmy 10 miliardów złotych jako zabezpieczenie, może z kolei pożyczyć do 100 miliardów złotych średniej wielkości polskim przedsiębiorstwom, które już mają udokumentowany sukces i tylko brak kapitału hamuje ich rozwój. W Kanadzie taką działalnością zajmuje się Federalny Bank Rozwoju Biznesu (Federal Business Development Bank), który posiada gwarancje rządowe. Nie korzysta z nich zresztą, ponieważ zawsze ma zysk ze swojej działalności. Dodatkowym bonusem jest to, że takiej struktury i metody finansowania prywatnych biznesów nie zabrania prawo unijne . A jeśli nawet nam prawo unijne czegoś zabrania, to w imię walki z kryzysem gospodarczym mamy moralne prawo go zawiesić lub obejść. Bo zasada prawa jest taka, że kara powinna być wymierna do winy. A jak można winić rząd, który stara się walczyć z bezrobociem, biedą i głodem? Czasem musimy w obecności oficjeli Unii zapłakać nad losem naszych pokrzywdzonych obywateli. Bo demokracja nie jest tylko dla bogatych, a terapia szokowa zastosowana w Polsce w czasie zmiany ustroju spowodowała miliony ofiar, którym trzeba koniecznie pomóc.

Aby Polska, nasza Ojczyzna była troskliwą matką a nie okrutną macocha.

Stanisław Tymiński