Apartyjność Cywilizacji Polskiej. Konfederacja.

Powstaje Ruch Społeczny na bazie idei żywych na NE.

 Interesujące zjawisko. Mnie szczególnie, a to z racji, że od ponad dwu lat powtarzam i sugeruję, iż zmiany, jeśli mają nastąpić, wymagają wsparcie ze strony ruchu społecznego o wyraźnym zabarwieniu ideowym.

W tej notce chcę wskazać różnice między partią, a konfederacją – tak, jak je rozumiem.

Przyjmując jakieś stadium rozwojowe cywilizacji, czy jego formy realizacyjnej – państwa, zawsze będą istniały okoliczności wymagające dostosowań . Czyli powstają koncepcje zmian.

Aby je zrealizować konieczne jest uzyskanie wpływu na społeczeństwo – uświadomienie potrzeby i wskazanie efektu zarówno po wprowadzeniu, jak i przy zaniechaniu. Tworzone są zatem grupy zwolenników danej koncepcji, nadawana forma organizacyjna stosowna okolicznościom itd.

Można powiedzieć, że jest to skonfederowanie dla uzyskania określonego celu.

I w zasadzie, powstawanie partii ma bardzo podobne początki organizacyjne. Różnica polega na tym, że konfederacja grupuje wszystkich ludzi akceptujących cel, a partia stawia wymagania tyczące akceptacji nie tylko celu, ale i struktury organizacyjnej.

Efektem jest to, że konfederacja zanika wraz z osiągnięciem celu (lub zaniechaniem jego realizacji). Partia z kolei po uzyskaniu celu utrzymuje swą organizację i wytycza kolejne cele. Z tej racji koniecznym jest uzyskanie akceptacji członków. To z kolei powoduje uwzględnienie ich racji i interesów. Partia może realizować ideę tylko zgodną z interesem członków, gdzie istotny wpływ ma struktura organizacyjna.

Proces ten chyba jest łatwo dostrzegalny na naszej scenie politycznej, ale wyraźny także w innych państwach, zwłaszcza o podobnej strukturze.

Cywilizacja Polska z przyczyn zasadniczych odrzuca partyjność,  która tworząc strukturę organizacyjną może z czasem zdegenerować system; ten nie jest dostosowany do przeciwdziałania zorganizowanym siłom wewnętrznej opozycji.

Realizacja zmian może być przygotowywana i przeprowadzana przez konfederacje, których struktury winny być rozwiązane po zakończeniu działań celowych.

PS. Najbardziej spektakularnym przypadkiem degeneracji systemu partyjnością jest Kościół Katolicki.

W przedstawionym trybie narracji, Kościół zachowywał strukturę odpowiadającą tworzeniu Cywilizacji Łacińskiej do czasu Reformacji i wojen religijnych. Dla przeciwstawienia się temu powołano konfederację państw katolickich dla której wypracowano założenia ideowej wspólnoty.

Niestety, po zakończeniu okresu swarów struktura organizacyjna nie została rozwiązana – powstała organizacja o znamionach partii politycznej. Rozpoczęła się budowa odrębnej spójności cywilizacyjnej (określiłem ją jako  Cywilizacja Katolicka), gdzie w coraz większym zakresie uwydatniały się wpływy struktur organizacyjnych i ich kośćca – kleru. Ten efekt jest zauważalny.

Temat wydaje się być innowacyjny w ujęciu. Wymaga głębszych rozważań. I zapewne na wstępie zostanę odsądzony  „od czci i wiary”. Może to moja rola?