Nie mówmy „pijarowski”

Pijarowski to przymiotnik od PR, skrótu od public relations. Oficjalna forma przymiotnika to PR-owski, potoczny wariant pijarowski powstał od formy dźwiękowej tego skrótu, czytanego z angielska [pi’ar] (z akcentem na drugiej sylabie), a w wersji spolszczonej [’pijar] (z akcentem na pierwszej sylabie).
Od dawna jest znany w polszczyźnie rzeczownik pijar, odnoszący się do zakonnika. Ponieważ pijarzy noszą czarne habity, nowy w polszczyźnie związek frazeologiczny czarny PR, czytany „czarny pijar”, brzmi dwuznacznie i to pewnie podnosi jego atrakcyjność w oczach niektórych osób.
Podobnym przykładem jest angielskie chat 'pogawędka’, z którego polszczyzna zrobiła sobie czasownik czatować. Słysząc, że ktoś czatuje w internecie, możemy sobie wyobrażać, że nie tylko oddaje się pogawędkom internetowym, ale też że trwa w wytężonej uwadze – jak osoba stojąca na czatach – aby czasem nie przeoczyć wypowiedzi innych „czatowników”.

— Mirosław Bańko, PWN

 

http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=10848

 

 rysunek z: http://www.gazetaecho.pl/czystosc-jezyka_57710