Żyjemy w masońskim świecie (2) – suwerenność i niepodległość

W poprzednim wpisie napisałem, że w Polsce mamy ustrój oligarchiczny. To tylko pół prawdy, to tylko forma ustroju oligarchicznego. W istocie rządzą nami ambasadorowie w imieniu… i w interesie…

Arystoteles wyróżniając różne formy ustrojów politycznych nie pisał o jakiś konkretnych ustrojach. Po prostu wyróżniał możliwości. Wyróżniając trzy podstawowe ustroje i ich patologie zakładał, że mówi o niepodległych i suwerennych państwach – nie brał pod uwagę zewnętrza państw.

Jak zachowuje się oligarchia w ustroju oligarchicznym?

Wszystko robi w swoim interesie służąc państwu i społeczeństwu o tyle tylko o ile jest to w ich interesie. Wciąż jednak, chcąc niechęcąc, często pośrednio, służy w znacznej mierze państwu i społeczeństwu.

Po pierwsze, zabiega o niepodległość i suwerenność państwa, a a następnie z determinacją je chroni.

Dlaczego?

Bo chce całej władzy dla siebie. Pojawienie się jakichkolwiek obcych wpływów ich władzę ogranicza.

Po drugie, oligarchia star się przejąć jak największą część gospodarki i wyeliminować konkurencję. Efekt jest taki, że powstają wielkie przedsiębiorstwa należące do oligarchii i małe przedsiębiorstwa prowadzone przez innych obywateli, które działają w innych sektorach gospodarki. Te małe przedsiębiorstwa nie zagrażają tym wielkim, ale dają chleb społeczeństwu (a co za tym idzie spokój społeczny) i pieniądze (które mogą wydać na towary produkowane przez wielkie przedsiębiorstwa) oraz dają oligarchii towary i usługi, których ta potrzebuje, a sama ich nie produkuje i nie świadczy.

Oligarchia nie pozwala na wkroczenie w gospodarkę swojego kraju obcych przedsiębiorstw, bo te działyby przeciwko jej interesom. Te sektory gospodarki, w które wkroczyłyby obce przedsiębiorstwa oligarchia sama przejmuje.

Rządy po 1989 r. z natury oligarchiczne zachowywały się jednak nie jak typowa oligarchia, ale jak ludzie, którzy w istocie oligarchii nie stanowią, a sa tylko przez kogoś mianowani. Przez kogo? Przez tych, których interesy realizują i przez tych, których interesy chronią.

W istocie zatem mamy do czynienia tylko z formą rządów oligarchicznych (oczywiście grupa rządząca stara się zachowywać jak typowa oligarchia o tyle o ile to tylko możliwe w tych warunkach). Brak suwerenności i również brak niepodległości powoduje, że Polska funkcjonuje, i to od 1989 r., tylko jako prowincja jakiejś większej całości lub czyjaś kolonia.

Ustrój polityczny w Polsce nie jest w istocie ustrojem politycznym polskiego państwa, a tylko forma zarządzania tym terenem przez kogoś kto z państwem polskim i ze społeczeństwem polskim nie ma nic wspólnego i jeśli nawet stanowi oligarchię to nie polską, ale obcą czy międzynarodową.

Potwierdza to nawet konstytucja „RP” w art. 90, p. 1: „Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach”.

Ciekawostką jest tu termin „organizacja międzynarodowa”, który można równie dobrze odnieść do masonerii.

Jeśli zadamy pytanie: czy zgodne z naszą konstytucja jest poddanie Polski władzy masonerii w każdym zakresie odpowiedź jest, bez żadnych wątpliwości, pozytywna.