Bez kategorii

Niemiecka krzywa

21/09/2012

378 Wyświetlenia

0 Komentarze

2 minut czytania

W tych dniach Izba Niższa niemieckiego parlamentu – Bundestag zdecyduje czy zaaprobować program kolejnej transzy pomocy finansowej dla Grecji, co proponuje rząd CDU-FDP.

W tych dniach Izba Niższa niemieckiego parlamentu – Bundestag zdecyduje czy zaaprobować program kolejnej transzy pomocy finansowej dla Grecji, co proponuje rząd CDU-FDP. Bundestag, w przeciwieństwie do polskiego Sejmu, nie jest maszynką do głosowania i odbywają się w nim prawdziwe, realne debaty. Można się jednak spodziewać, że ten plan kanclerz Merkel zostanie, choć z oporami, także wśród partii rządzących przyjęty.

Czyżby stał się nagle Świętym Mikołajem? Organizacją charytatywną czy humanitarną, która postanowiła rzucić koło ratunkowe pogrążonej w kryzysie Helladzie? Nie, to nie leży w pragmatycznej naturze Niemców. Czyżby w Berlinie nagle nastąpił zbiorowy wyrzut sumienia w związku z tym, że przez ostatnie 10 lat funkcjonowania strefy euro to Niemcy znacząco – dzięki niej – zwiększyły swój eksport, a kraje Południa, owszem, zwiększyły, ale import z Niemiec? Nie, w polityce w ogóle, ale zwłaszcza niemieckiej nie ma miejsca na wyrzuty sumienia przez sentymenty.

Niemiecka pomoc dla Grecji jest próbą nie tylko i nie tyle nawet stabilizowania sytuacji w Europie, ale kolejnym przykładem, jak dzięki instrumentom finansowym Berlin coraz bardziej zaznacza dominację w Unii Europejskiej i w wymiarze gospodarczym i politycznym. Dziś RFN zdecydowanie więcej "może" w europejskiej polityce, niż jeszcze parę lat temu. Jest to proces, w którym jednak niemiecka krzywa idzie cały czas do góry. Z tandemu Berlin-Paryż, który miał był kierowniczym "duopolem" pozostały wspomnienia. Monsieur Hollande jest teraz tylko na przyczepkę do Frau Merkel.

Ale w polityce nic nie trwa wiecznie. Przyszłoroczne wybory do Bundestagu mogą niemało zmienić, gdy chodzi o mapę polityczną Starego Kontynentu.