Gausgang

Gdy się analitycy prześcigają w wmyślaniu coraz to nowych nazw dla Gexit – czyli wyjścia Grecji ze strefy, niezauważony specjalnie przeszedł pomysł, jaki przedstawił Red Jahncke z Bloomberga. Można go nazwać Gausgang. 

www.bloomberg.com/news/2012-06-10/forget-greece-a-german-euro-exit-might-be-better.html Bez wzrostu gospodarczego kilka państw będzie musiało restrukturyzować swoje zadłużenie. Dwuletnie męki przy próbach restrukturyzacji zadłużenia greckiego chyba wystarczająco unaoczniły, że następni pacjenci już ich nie wytrzymają. A jako, że wzrostu gospodarczego przy obecnej polityce gospodarczej nie będzie, to być może najlepszą z dostępnych opcji byłoby wyjście ze strefy euro Niemiec. Jedna silna gospodarka ma największą szanse na sprawne przeprowadzenie takiej operacji zanim pojawią się komplikacje niż kilka słabych. Nie będzie nerwowego oczekiwania, kto następny. Bez Niemiec euro zacznie się gwałtownie osłabiać ale przecież „silne” euro jest właśnie problemem Grecji, Hiszpanii i Włoch. Obyłoby się bez rozprzestrzeniania finansowej zarazy i runów na banki. Dzięki nowym kursom wymiany, relatywnie wysokim kosztom bezpiecznych walut i groźbie przymusowej wymiany na jeszcze słabszą walutę narodową, właściciele kont w krajach południa Europy straciliby motywację do wycofywania depozytów. Deprecjacja euro podniosłaby konkurencyjność eksportu. Przyniosłoby to dokładnie ten efekt, jaki jest PIGS-om potrzebny. Bilans płatniczy strefy euro by się poprawił, zapewniając środki na obsługę długu. Oczywiście tańsze euro byłoby niekorzystne dla posiadaczy aktywów wycenianych w euro. Ale straty byłyby jednoczesne, równo rozłożone pomiędzy wierzycieli, a w krajach południa Europy mniejsze niż w przypadku ich wyjścia ze strefy euro. Z ekonomicznego punktu widzenia wydaje się to rozsądnym rozwiązaniem. I właśnie dlatego, jest politycznie nie do przeprowadzenia.