Media prawicowe, masoneria, ustrój polskiego państwa

Media prawicowe i katolickie są płytkie. Nie poruszają ważnych tematów tak jakby przyjmowały ramy narzucone przez „nich” i uznawały, że ustrój polityczny i gospodarczy dzisiejszej Polski jest idealny.

Temat ten wywołał w komentarzach Karoljozef  pisząc: „Uprzejmie proszę o krótką ocenę, analizę poczynań największych mediów tzw. prawicowych”.

Są dwie perspektywy, w których brakuje podjęcia istotnych problemów: negatywna i pozytywna.

Perspektywa negatywna to wskazywanie na zło. Na tym media prawicowe i katolickie skupiają swoja uwagę, ale pomijają to co wydaje się być najważniejsze, co jest istotą, a o czym mówił Jan Paweł II, że ten świat polityczny i gospodarczy to „struktury grzechu”. Nie da się więc usunąć zła z naszego życia, ponieważ należy ono do struktury i fundamentów cywilizacji, którą przyjęliśmy, struktur ustrojowych. Wadliwy jest tak ustrój polityczny jak i gospodarczy i można go zmienić.

W perspektywie negatywnej ważna jest też oczywiście masoneria. Ten temat jest pomijany – pojawia się rzadko lub w ogóle i to raczej tylko w ujęciach propedeutycznych, powierzchownych. Dlaczego? Czy to wpisywanie się w polityczna poprawność? Strach przed masonerią? Strach przed ośmieszeniem? Brak wyczucia wagi problemu?

Media prawicowe i katolickie tym samym utrwalają w świadomości społecznej wbijane przez „nich” społeczeństwu do głowy przeświadczenie, że to nie jest żaden problem, że to jakieś urojenia.

A można by przecież choćby referować co dzieje się na Zachodzie w tej mierze. Dobrym pretekstem była tu zbrodnia w Utoja. Norwegia to kraj opanowany przez masonerię i nie trzeba tego specjalnie szukać. Naprzeciwko parlamentu w Oslo stoi pokaźny budynek z napisem Loża Masońska. Jest tam też parking : „Tylko dla masonów” Taka sytuacja powtarza się w innych miastach.

Perspektywa pozytywna to refleksja nad cywilizacją i jej podstawami. Chcemy cywilizacji łacińskiej, a nie bizantyjskiej, stepowej, barbarzyńskiej czy pogańskiej. Chcemy państwa, prawa, ustroju właściwego dla cywilizacji łacińskiej, wyrastającego z niej.

Nie ma w prasie prawicowej i katolickiej refleksji, w ramach które prezentuje się całkowicie odmienne rozwiązania ustrojowe dotyczące fragmentów życia społecznego (np. uczelni wyższych, które spełniają dziś funkcje ideologiczne i stały się szkołami zawodowymi – nie ma już uniwersytetów tak charakterystycznych dla cywilizacji łacińskiej).

Brak propozycji koncepcji ustroju politycznego i gospodarczego konkurencyjnych dla panującego ustroju politycznego czy gospodarczego. W międzywojniu każdy praktycznie polityk miał takie koncepcje. Istotne pytania to: jakie funkcje powinno pełnić państwo?; jaki powinien być ustrój polityczny, by służyć dobro wspólnemu i odzwierciedlać zarazem wolę społeczną? jakie jest to dobro wspólne?; jak powinna być rola samorządów?; Jak powinna być konstytucja? Czy nie powinny być w niej ujęte (np. w aneksach) jakieś długofalowe, kilkudziesięcioletnie programy (np. dotyczące szkolnictwa czy polityki energetycznej tak żeby kolejne ekipy rządzące musiały je realizować? Jaki powinien być ustrój gospodarczy?

Jako filozof, uczeń Arystotelesa i św. Tomasza Z Akwinu wiem, że ustrój gospodarczy to podstawowy czynnik powodujący, że ludzi są wolni lub są niewolnikami. Fundamenty wolności buduje się na niepodległości i suwerenności gospodarczej jednostek i rodzin, a to oznacza rodzinne przedsiębiorstwa. Im więcej tych przedsiębiorstw tym mniej niewolników (tych, którzy za psie pieniądze służą innym i są od nich całkowicie zależni). Co zrobić, by gospodarkę zdominowały przedsiębiorstwa rodzinne? – to jest pytanie, które moim zdaniem powinno być stawiane w prasie prawicowej i katolickiej. To oczywiście tylko przykład.

Zaniedbane są też w prasie prawicowej i katolickiej inne rejony – rejon kultury ( w tym tej „prawdziwej”, którą Europa i Polska budowały przez wieki), historii, savoir vivre (robi się z nas proletariat) itp. itd.