Po jakimś czasie przyjechala karetka. 

Pojechaliśmy nią na pogotowie.

nazawszewarszawa.blogspot.com/2010/08/syrenki-cz12.html

Na Pogotowiu, oprócz lekarzy, zastaliśmy pana w dźinsach.

Pan miał aparat fotograficzny i różne inne przyrządy.

www.mojezabytki.webpark.pl/druh.jpg

Na nasz widok ogromnie poprawiło mu się samopoczucie.

– Od trzech dni czekam na taką okazję! – zakomunikował ojcu.

– Zamierzam wziąć udział  w konkursie na fotoreportaż

o pracy Służby Zdrowia. Będzie pan moim modelem.

i38.tinypic.com/25sa0dh.jpg

Współ z tatą wszedł do sali zabiegowej.

Postawil reflektory, a potem zagadnął lekarza.

– Złamanko?

– Nie – odrzekl lekarz ogłądajac ojcowską nogę.

– Zwykłe urazowe przesunięcie kości połączone

z przesunięciem torebki stawowej.

Pan w dżinsach zasmucił się.

– Szkoda – powiedział z żalem.

– Zlamanie, zwłaszcza otwarte, szalenie by wzmocniło dramaturgię fotoreportażu.

– Bardzo mi przykro – zasmucił się ojciec razem z panem.

Fotoreporterowi wróciło dobre samopoczucie.

– O to właśnie chodzi1 – zawołal.

– Ma być panu jak najbardziej przykro.

Pierwsze zdjęcie będzie przedstawiać pana zaraz powypadku.

Niech pan zrobi minę człowieka autentycznie cierpiącego.

Tato skurczył się. Fotoreporter wsparł pięści obiodra.

– Panie – powiedział słodko – pan nie jest  u pedikiurzystki,

tylko u chirurga. niech pan cierpi.

Lekarz pociągnął ojca za stopę i ojciec zawył.

Fotoreporter pokręcił głową.

– Wycia klisza nie utrwali – rzekł. – Musi pan to zagrac mimiką.

Pańska twarz ma wyrażać ból. Zrozumieliśmy się.

– Tak – odparł tato.

Fotoreporter podrapał się w głowę.

– Albo nie – powiedział. – Zacznijmy lepiej od strony ostatniej.

Nic panu nie dolega, jest pan zdrowy i beztroski. Jasne?

No to proszę się uśmiechać. niech pan promienieje radością.

Ojciec znowu zawył.

-Już po wszystkim – oświadczył lekarz. Resztę zrobi siostra.

Fotograf palnął w najbliższy reflektor.

– Nie ja tego reportażu nie zmontuję nigdy! – wrzasnął. –

Z pana taki model, jak ze mnie płetwonurek! A lekarze to chyba pracują na akord!

Porwał swoje przyrządy i galopem opuścił salę.

Po chwili dobiegł rumor. wyjżeliśmy na korytarz.

Pan w dżinsach leżal w dole schodów przywalony statywami.

Fotoreportaż ma jednak szanse powstać.

Jeżeli tylko pan fotofraf zechce komuś pozować.

www.foto-net.pl/sklep/obrazki/benro_wytrzymalosc.jpg

(wybrał i wygooglował – Andrzej Budzyk.)