Czy autorem rewolucji w Rosji były tajne stowarzyszenia?

publikacja opisuje udział tajnych stowarzyszeń w organizacji i przeprowadzeniu rewolucji w Rosji

 CZY AUTOREM REWOLUCJI W ROSJI BYŁY

TAJNE STOWARZYSZENIA ?

Promotorzy rządu światowego , zebrani na tajnej naradzie w Fundacji Carnegie doszli do wniosku, że tylko wojna totalna pozwoli na realizację ich celów.. Spotkanie to miało miejsce  kilka lat przed wybuchem pierwszej wojny światowej. W 1913r. grupa międzynarodowych bankierów powołała do życia „Federal Reserve Bank” będący własnością prywatną z wszystkimi tego skutkami dla organów państwa. W czasie tego spotkania przesądzono również o wybuchu i kierunkach piewrwszej wojny światowej. Miała to więc być wojna na rzecz powstania rządu światowego. Herbert G. Wells, członek „Golden Dawn” pisał:…„ścieżka wojenna albo Państwo  Światowe – tak wygląda wybór, przed którym stoi ludzkość”.

W planach Wysokiej Finansjery Rosja, już od ostatnich lat XIX wieku była poddana zabójczej infiltracji. Jej skutki pojawiły się w czasie wydarzeń  Wielkiej Rewolucji 1917r.

Henryk Coston, znawca globalizmu opisał scenariusz ówczesnej rewolucji wskazując na jego podobieństwo do rewolucji francuskiej z 1789r. Swą analizę ujął w kilku punktach:

-Rewolucja nigdy nie jest spontaniczna, wymaga mniej lub bardziej żmudnych przygotowań, a mianowicie:

-opracowanie wywrotowej ideologii;

-stworzenie siatki agentów i podżegaczy, którzy w odpowiednim momencie podburzą tłum;

-zapewnienie dostatecznego finansowania przywódców, prowokatorów, agentów jak również zapewnienia środków na korupcję;

-interwencji zagranicy;

-wywołanie pierwszych zdalnie sterowanych zamieszek, po których musza nastąpić krwawo tłumione manifestacje;

Podczas przygotowywania rewolucji październikowej zastosowano trzy instrumenty:

-tajne stowarzyszenia w Rosji;

-międzynarodowe wsparcie masonerii;

-międzynarodowe wsparcie finansistów.

Tajne stowarzyszenia w Rosji: Pod koniec XIX wieku carski dwór i rosyjskie elity  były szeroko otwarte na wpływy masonerii, zwłaszcza na  nauki „martynizmu” .Podobnie jak przed rewolucją francuską, moda na nowe prądy umysłowe osłabiała dotychczasową więź z chrześcijaństwem. Tym czasem GTWŚ spowodowała wplątanie się Rosji w wojnę z Japonią wspieraną finansowo przez Wall Street. W rok po klęsce Rosji w tej wojnie, pojawił się w Moskwie Rasputin, który wpłynął na szerzenie się na dworze cara, tybetańskiego buddyzmu. Ta nowa religia wpływała destrukcyjnie na wyznawane dotychczas wartości i prowadziła najwyższe sfery caratu do rozmiękczenia umysłów i przetrącenia ich kręgosłupa moralnego

Międzynarodowe wsparcie masonerii. W czasie kiedy dwór i arystokracja bawiły się owymi praktykami, a sam car wraz z małżonką uczestniczyli w spotkaniach funkcjonującej na dworze loży martynistycznej, którą założył tam za ich zgodą  wysoki przedstawiciel europejskiej masonerii Papus, inne loże „pracowicie tkały misterną sieć rewolucji.” Założono je już przed pierwszą wojną światową, w latach 1900 – 1913 ok. 40, a liczyły ok. 400 członków. Łączyły się w założonej przez  masonów zachodnio – europejskich organizacji tzw. „Wielki Wschód Narodów Rosji”. Kiedy cel ich działalności został osiągnięty, rewolucja przygotowana, organizacja ta przestała istnieć, a większość jej członków opuściło Rosję.

Pierwszy tymczasowy rząd w składzie Paweł Miliukow, książe Lwow oraz Kiereński był de facto rządem masońskim. 

Międzynarodowe wsparcie finansistów.Począwszy od r. 1905 amerykański bank Kuhn & Loeb wspierał rewolucję rosyjską udzielając pomocy finansowej Leninowi, Trockiemu i Zinowiewowi, a także opłacając agentów i prowokatorów podburzających jeńców rosyjskich w Japonii. Masoni z Pilgrim Society, działający w Moskwie ( np. ambasador brytyjski) przekazywali miejscowym rewolucjonistom pieniądze od takich potężnych bankierów jak J. Schiffa, Feliksa Warburga, Otto Kahna, Mortimera Schiffa, Maxa Breitunga, Hieronima  H. Hanouera, i Goggenheima.. Również żydowskie banki w Niemczech  służyły finansowym poparciem i cała sieć banków żydowskich innych krajów jak Francja, Szwecja, a nawet banki w Tokio. Znany z historii jest „zaplombowany wagon” przewożący do Petersburga Lenina z grupą rewolucyjnych aktywistów, a także złoto, które przez Kanadę przypłynęło do Rosji z Trockim.

 Dzieje październikowej rewolucji są powszechnie znane (patrz m.innymi Rudolf Jaworek „Źródła Nienawiści” Warswzawa 2009r) W jej wyniku powstał rząd o specyficznym narodowym składzie:

To nowe centrum władzy, po wyeliminowaniu z życia miejscowych elit o właściwościach przywódczych (właścicieli, inteligencji, centralnej biurokracji) przejęli rewolucjoniści (bolszewicy) o dość jednolitym obliczu etnicznym. Według W.Wlazlińskiego (netpol@interaccess.com), który oparł się na studium A. M. Fielda „All This Things” z 1936r., a także treści książki K. Dennis Fahey’a „The Rulers of Russia” Dublin 1960r.- powstały wówczas następujące struktury władzy, reprezentowane przez osoby    następujących narodowości:

Rada komisarzy ludowych; Przewodniczący Ulianow, Żyd. Komisarzy było 22 w tym 20 Żydów, 1 Ormianin, 1 Rosjanin;

Komisariat wojnyPrzewodniczący Bronstein (Trocki), Żyd. 43stanowisk w tym 35 Żydów, 7 Łotyszów, 1 Niemiec;

Komisariat spraw wewnętrznych Przewodniczący Zinowiew (Apfelbaum); Żyd, 62 stanowisk w tym 43 Żydzi, 10 Łotysze, 2 Niemcy, 2 Polacy, 3 Ormianie, 2 Rosjanie;

Komisariat spraw zagranicznych Przewodniczący Cziczerin, Żyd; na 16 stanowisk 14 piastowali Żydzi,1 Łotysz, 1 Niemiec;

Komisariat FinansówPrzewodniczący Mierzwiński, Polak, Na 29 stanowisk 24 mieli Żydzi, 2 Łotysze, 2 Rosjanie, 1 Polak;

Komisariat sprawiedliwości Przewodniczący Steinberg, Żyd, na 19 stanowisk 18 mieli Żydzi, 1 Ormianin;

Komisja higienyPrzewodniczący Dange Niemiec, na 5 stanowisk 4 piastowali Żydzi, 1 Niemiec;

Komisariat ludowej oświatyPrzewodniczący Lunaczarski, Rosjanin; na 53 stanowisk 43 mieli Żydzi, 2 Niemcy, 2 Łotysze, 3 Finowie, 1 Węgier, 2 Rosjan;

Komisja opieki społecznejPrzewodniczący Lininn (Kniggisen) Żyd, na 6 stanowisk wszystkie objęli Żydzi;

Komisja roboczaPrzewodniczący Żyd, na 8 stanowisk 7 objęli Żydzi 1 Niemiec;

Sowieccy delegaci czerwonego krzyżaPrzewodniczący Sobelson (Radek) Żyd, na 8 członków wszyscy byli Żydami;

Komisarze terenowiPrzewodniczący Bronstein Żyd, na 23 stanowisk 21 objęli Żydzi, 1 Łotysz, 1 Rosjanin ;

Dziennikarze(dzienniki Pravda, Izwiestia, Finanse, Ludowa gospodarka) na 42 dziennikarzy było 41 Żydów i 1 Rosjanin;

Komisja śledcza w sprawie działalności pracowników państwowych starego reżymuPrzewodniczący Murawiew, Rosjanin, na 7 stanowisk 5 mieli Żydzi, 2 Rosjanie;

Komisja śledcza w sprawie zabójstwa cara Mikołaja IIPrzewodniczący Swierdłow, Żyd, na 10 członków 7 było Żydami, 1 Ormianin, 2 Rosjanie;

Główna rada ludowej gospodarki Przewodniczący Rosjanin, na 54 stanowiska 43 mieli Żydzi 2 Łotysze, 5 Rosjanie 3 Niemcy, 1 Otrmianin;

Moskiewskie biuro pierwszej rady delegatów robotniczych i żołnierskich Przewodniczący Kuntish, Żyd, na 23 stanowisk 19 mieli Żydzi, 3 Łotysze, 1 Ormianin;

Centralny komitet wykonawczy 4-go rosyjskiego zjazdu delegatów robotniczych i chłopskichprzewodniczący Swierdłow, Żyd, na 34 członków komitetu 34 było Żydami;

Komitet centralny socjal – demokratycznej partii robotniczejPrzewodniczący Bronstein (Trocki), Żyd, na 12 członków 10 Żydów, 2 Rosjan;

Komitet centralny socjal – demokratycznej partii mieńszewikówPrzewodniczący Dimand, Żyd, na 11 członków wszyscy byli Żydami;

Komitet centralny prawego skrzydła partii socjalistów rewolucjonistówPrzewodniczący Adler (Kiereński) Żyd, na 15 członków 14 było Żydami, 1 Rosjanin;

Komitet centralny lewego skrzydła partii socjalistów – rewolucjonistówPrzewodniczący Shitenberg, Żyd, na 12 członków 10 było Żydami 2 Rosjanami;

Podsumowując: wśród 514 stanowisk kadry kierowniczej w czasie rewolucji 437 stanowili Żydzi (85%) a tylko 21 (4%) było Rosjanami. Z 12 członków KP Polski wchodzących do Komitetu Centralnego Partii Bolszewickiej ani jeden nie był Polakiem.

Wróćmy do bardziej szczegółowego omówienia fenomenu jakim był komunizm powstały i realizowany w dwudziestym wieku:

Przywódcy tacy jak Trocki, Lenin, Hitler itp. przejmują idee wypracowane przez intelektualistów, lub sami je tworzą lub wzbogacają.. Czasami ich własne idee, jeśli pokrywają się z wizją rozwoju wypracowaną w centrum zła, otrzymują wsparcie a nawet pomoc w stworzeniu warunków prowadzących ich do władzy. Trocki i Lenin przejęli idee opracowane przez Hegla, Kanta i Marksa odpowiednio je wzbogacając. Idee te zrodziły się dzięki potrzebom tajemniczych władców świata. Pisze o nich H. A. Gwynne w książce pt: „The Cause of the Word Unrest” Anglia 1920r.W publikacji tej znajdziemy ciekawą wypowiedź Winstona Churchila wygłoszoną w Izbie Gmin:

W Izbie Gmin dnia 5 listopada 1919 roku. Winston Churchill mówił w sposób niezwykle interesujący o rewolucji rosyjskiej. Rozpoczął od przytoczenia ustępu z dzieła Ludendorffa o wojnie. W tomie II na str. 509 (wydania angielskiego) Ludendorff pisze:

„Posyłając Lenina do Rosji, rząd nasz wziął na siebie wielką odpowiedzialność, lecz z punktu widzenia wojskowego było to zupełnie usprawiedliwione. Rosję trzeba było położyć. Lecz rząd powinien był dbać o to, byśmy nie byli pociągnięci również w dół przez jej upadek”.

Tyle Ludendorff. Zobaczmy teraz co p. Churchill mówi z powodu tego ustępu:

„Posłanie Lenina przez Niemców do Rosji można by porównać do zatrucia wody w wodociągach wielkiego miasta bakteriami tyfusu lub cholery. Podziałało to z niezwykłą dokładnością. Ledwie Lenin się zjawił w Rosji, porozumiał się natychmiast z różnymi ciemnymi osobistościami, ukrytymi w rozmaitych zakamarkach, w Nowym Yorku, w Glasgow, w Bernie i w innych miejscowościach. Skupił on umysły kierownicze potężnej sekty, najpotężniejszej sekty w świecie, której był arcykapłanem i przywódcą. Wespół z tymi osobistościami zabrał się z demoniczną zręcznością do dzieła zniszczenia w Rosji wszelkich instytucji, na których opierało się państwo rosyjskie. Rosja została powalona. Rosja musiała być powalona.

„Pułkownik Ward: – Lecz mimo to nie umarła.

P. J. Jones: – Dlaczego nie wypowiedzieliście mu wojny?

„P. Churchill: – Życie narodowe Rosji zostało zupełnie zrujnowane, owoce jej poświęceń zostały zniszczone. Została skazana na terror wewnątrz, zagroził jej głód… Jej cierpienia są tak okropne, iż nic podobnego nie zachowało się w pamięci ludzkiej. Straciła swe miejsce między wielkimi narodami świata”.

Zastanówmy się uważnie nad tym niezwykłym i przerażającym wprost ustępem. Co oznacza i co zawiera? Zawiera przede wszystkim wiadomość o tym, że rząd niemiecki posługiwał się pewną organizacją – „najpotężniejszą sektą na świecie” dla zniszczenia Rosji. Zawiera dalej opinię – wygłoszoną przez Ludendorffa – że rząd niemiecki ryzykował, że „wziął na siebie wielką odpowiedzialność”, uruchamiając tę wielką potęgę. Zawiera, po trzecie, przypuszczenie Ludendorffa, że rząd niemiecki posługiwał się tą siłą niezręcznie, skoro został przez nią również zniszczony. Zawiera, po czwarte stwierdzenie faktu, że sekta ta nie była ani wyłącznie niemiecka, ani też wyłącznie rosyjska – jej umysły kierownicze były zgromadzone z Nowego Yorku, z Glasgow, z Berna i z innych miejscowości.

Była to potęga, będąca poza Niemcami, poza Rosją, potęga światowa. Miała dosyć sił na to, by nie tylko zniszczyć Rosję, lecz potrafiła, jeśli ściśle rozumiemy słowa Ludendorffa, zniweczyć również cesarski rząd niemiecki i Dom Hohenzollernów.

Jim Marrs w książce „Oni rządzą światem”, Warszawa 2005, s. 204-208 tak pisze o warunkach powstania rewolucji rosyjskiej:

Istnieje bogaty zbiór dokumentów wskazujących, że rosyjska rewolucja – a nawet samo powstanie komunizmu – ma swoje źródła w zachodnich spiskach, zawiązanych jeszcze przed pierwszą wojną światową.

„Jednym z największych mitów współczesnej historii jest twierdzenie, że rosyjska rewolucja była ludowym powstaniem upośledzonych mas przeciwko znienawidzonej klasie rządzącej i carom” – pisze Griffin, który twierdzi, że zarówno planowanie, jak i finansowanie rewolucji było dziełem bankierów z Niemiec, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych.

W styczniu 1917 roku Lew Trocki mieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował jako dziennikarz w komunistycznej gazecie „The New World”. Uratował się po pierwszej nieudanej próbie przewrotu w Rosji i uciekł do Francji, skąd został wydalony za działalność rewolucyjną. „szybko przekonał się, że jest wielu bogatych bankierów z Wall Street, gotowych finansować rewolucję w Rosji” – pisze dziennikarz Still.

Jednym z tych bankierów był Jacob Schiff, którego rodzina, podobnie jak Rothschildowie, mieszkała we Frankfurcie, innym – Elihu Root, adwokat firmy Paula Warburga – Kuhn, Loeb&Company. Jak pisał „New York Journal – American”, „według oceny wnuka Jacoba, Johna Schiffa, starszy pan utopił około 20 milionów dolarów, popierając sprawę ostatecznego zwycięstwa bolszewizmu w Rosji”. Według protokołu Kongresu z 2 września 1919 roku, członek CRF Root przeznaczył na ten cel kolejne 20 milionów.

Schiff i Root nie byli wyjątkami. Arsene de Goulebitch, który był w Rosji w pierwszych dniach rewolucji, pisał później: „W prywatnych rozmowach mówiono mi, że ponad 21 milionów rubli na finansowanie rewolucji  rosyjskiej wydał lord Milner, który był animatorem Okrągłych Stołów Rhodesa – tego wielkiego poprzednika nowoczesnych tajnych stowarzyszeń”.

„W 1915 roku w celu finansowania rewolucji rosyjskiej utworzono American International Corporation – pisze David Icke – Jej dyrektorzy reprezentowali interesy Rockefellerów, Rothschildów, Du Ponta, Kuhna, Loeba, Harrimana i Rezerwy Federalnej. Byli nimi Frank Vanderlip (członek grupy Jekyll Island, która utworzyła System Rezerw Federalnych) i George Herbert Walker, dziadek prezydenta George’a Busha”.

„W rewolucji bolszewickiej – zauważa Gary Allen – mają swój udział niektórzy spośród najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi, którzy finansowali ruch głoszący, że jedynym jego celem jest pozbawienie majątku ludzi pokroju Rothschildów, Rockefellerów, Schiffów, Warburgów, Morganów, Harrimanów i Milnerów. Ale ci ludzie najwidoczniej nie boją się międzynarodowego komunizmu. Można z tego wnioskować, że skoro wspierają go finansowo i nie boją się go, to muszą roztaczać nad nim kontrolę. Czy można znaleźć inne sensowne wytłumaczenie?”

Ten spiskowy pogląd głosił też Winston Churchill, który pisał w 1920 roku: „Od czasów Spartakusa-Weishaupta (przywódcy tajemniczych Iluminatów), poprzez erę Karola Marksa po czasy Trockiego, Béli Kuna, Róży Luxemburg i Emmy Goldman ten ogólnoświatowy spisek mający na celu zniszczenie cywilizacji […] stale się rozszerzał.

Odegrał widoczną rolę w tragedii Rewolucji Francuskiej. Był odskocznią każdego wywrotowego ruchu w wieku XIX, a wreszcie teraz ta szajka niezwykłych postaci z podziemia wielkich miast Europy i Ameryki chwyciła za gardło lud rosyjski i stała się praktycznie niekwestionowanymi panami ogromnego imperium”.

Jeżeli chcielibyśmy wskazać główną przyczyną dramatów i tragedii rozgrywających się w XX wieku, to byłby to bez wątpienia strach przed komunizmem. Wrogość między tak zwanymi demokracjami Zachodu, a komunizmem Wschodu, powodowała ciągłe napięcie od 1918 roku do końca wieku.

Ucieczka uprzywilejowanych elit z Rosji w 1918 roku i z Chin w 1949 roku wywołała szok w stolicach europejskich i w Ameryce i wyzwoliła uczucie wrogości, utrzymujące się w ostatnich dziesięcioleciach. Hasło „Robotnicy wszystkich krajów, łączcie się!” wzbudziło strach wśród kapitalistów – nieświadomych rzeczy przemysłowców, bankierów i handlowców. Ten strach ogarniał stopniowo ich politycznych przedstawicieli, pracowników i wreszcie dosłownie każdego człowieka.

Oskarżani o hołdowanie mistyce badacze konspiracji od wielu lat zastanawiają się, jak tacy wielcy kapitaliści jak Morganowie, Warburgowie, Schiffowie i Rockefellerowie mogą tolerować – nie mówiąc o finansowaniu i wspieraniu – ideologię, która otwarcie zagraża ich pozycji i bogactwu.

Władcy odkryli, że „nie ma potrzeby czekać na kryzys – niepokoje społeczne można wzniecić i kontrolować.”

Wracając do Trockiego: 27 marca 1917 roku – na kilka dni przed przystąpieniem Ameryki do wojny – odpłynął ze Stanów Zjednoczonych razem z około 300 rewolucjonistami i z funduszami, których dostarczyła mu Wall Street. Trockiego od dłuższego czasu śledzili brytyjscy agenci, podejrzewając go o współpracę z niemieckim wywiadem, nawiązaną przed wojną w Wiedniu. W przemówieniu wygłoszonym przed opuszczeniem Nowego Jorku Trocki oświadczył: „Wracam do Rosji obalić rząd tymczasowy i zakończyć wojnę z Niemcami.”

Kiedy statek z Trockim i jego towarzyszami zawinął do portu w Halifaxie w Nowej Szkocji, wszyscy zostali zatrzymani, a pieniądze skonfiskowane przez kanadyjskie władze, które słusznie obawiały się, że w wyniku rewolucji w Rosji, Niemcy przerzucą większość swych oddziałów do walki z siłami aliantów na froncie zachodni.

Tę w pełni uzasadnioną obawę przezwyciężył pułkownik House – „drugie wcielenie” Wilsona – który powiedział szefowi brytyjskiego wywiadu Williamowi Wisemanowi, że prezydent życzy sobie wypuszczenia Trockiego. 21 kwietnia 1917 roku, niecały miesiąc po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny, brytyjska Admiralicja poleciła zwolnić Trockiego, który – wyposażony w amerykański paszport, wydany za aprobatą Wilsona – kontynuował podróż do Rosji i na karty historii.

W tym samym czasie wracał z emigracji także Lenin, rewolucyjny intelektualista, który przystosował teorie Hegla, Ruskina i Marksa do trudnych realiów rosyjskich. Korzystając z pomocy Niemców, razem z około 150 rewolucjonistami „został – jak pisze Still – załadowany w Szwajcarii do zaplombowanego pociągu razem z co najmniej 5 milionami dolarów”. Pociąg przemierzył bez przeszkód (załatwił to Paul Warburg i naczelne dowództwo Wehrmachtu) Niemcy.

Po wieloletnich próbach przeprowadzenia zmian 15 marca 1917 roku car został zmuszony do abdykacji w następstwie zamieszek w Sankt Petersburgu, wywołanych, jak wielu sądzi, przez brytyjskich agentów. Rząd Kiereńskiego – drugi z kolei rząd tymczasowy, utworzony po abdykacji cara – uważał Lenina, podobnie jak Trockiego, za niemieckiego agenta. W listopadzie 1917 roku Lenin i Trocki, korzystając z zachodnich funduszy, doprowadził do wybuchu rewolty i zdobyli władzę.

Panowanie komunistów w Rosji nie było jednak pewne. Wojna domowa trwała aż do 1922 roku i kosztowała życie około 28 milionów Rosjan – wielokrotnie więcej niż liczba ofiar wojny. Lenin zmarł w 1924 roku w wyniku kilku udarów mózgu; przedtem pomógł w zorganizowaniu Trzeciej Międzynarodówki – Kominternu – organizacji mającej na celu eksport komunizmu na cały świat. Po przejęciu władzy przez Stalina Trocki został wydalony z Rosji i w 1940 roku zamordowany przez agenta Moskwy w Meksyku.

David Icke zwrócił uwagę na „wielowymiarowe” znaczenie finansowania bolszewików. „Rosyjscy ‘rewolucjoniści’, jak Lenin i Trocki, byli wykorzystywani do wyeliminowania Rosji z wojny z korzyścią dla Niemiec. Ale na szczeblu elit straszak zwany komunizmem został stworzony do siania strachu i nieufności, przedstawianych jako konflikt komunizmu z kapitalizmem i faszyzmem.

Chyba nawet Lenin rozumiał, że podlega manipulacji potężniejszych sił. „Państwo nie funkcjonuje tak, jak tego chcieliśmy – pisał. – Człowiek trzyma kierownicę i zdaje mu się, że nią kieruje, ale samochód nie jedzie w pożądanym kierunku. Posuwa się tak, jak chce inna siła”.

Tą inną „siłą” były tajne stowarzyszenia, które zrodziły sam komunizm – czy, jak mówił Lenin „monopolistyczny kapitał finansowy”.

(Marrs op. cit. s. 207, 208)

Poważniejsze zmiany w wyżej opisanym systemie Sowietów nastąpiły po śmierci Stalina, a zwłaszcza zlikwidowaniu przez wojskowych złego ducha systemu , szefa NKWD Berii. Władzę przejął Chruszczow, a po nim grupa wojskowych, z których po kilku zmianach wyłonił się jako przywódca (I sekretarz partii) Breżniew. Jednocześnie, na wielu decyzyjnych stanowiskach w partii funkcjonowali „towarzysze” pierwszej ekipy rewolucyjnej, którzy przygotowywali aparat partyjny do przejęcia władzy i prawdopodobnie, wykonując zalecenia GTWŚ, osłabienia, imperium zagrażającego centrum władzy światowej. Władzę przejął Jurij Andropow.