Księga Va Banque – kategoria BUBEL PRAWNY c.d.

Czy jest drugi taki kraj w Europie na zachód od Bugu?

 

 

1.

Pisałem wczoraj, że art. 51 Konstytucji nakłada na władze publiczne obowiązek zachowywania umiaru, gdy chodzi o informacje dotyczące obywateli. Pisałem także, że tylko ustawa może zmusić obywatela do ujawnienia informacji dotyczących jego osoby.

Wniosek, jaki nasuwa się po przeczytaniu ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczychjest jeden:

Nasze dane osobowe mogą być bez przeszkód udostępniane innym podmiotom bez naszej zgody i bez naszej wiedzy.

 

2.

 

Ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczychdoprowadziła do powstania 3 wielkich zbiorów danych osobowych, funkcjonujących w formie spółek akcyjnych. Prócz wymienionego już Krajowego Rejestru Długówsą to InfoMonitor(94% akcji należy do Biura Informacji Kredytowej) oraz ERIF(100% akcji należy do firmy windykacyjnej KRUK).

Tylko KRD publicznie chwali się, że w swoich „zbiorach” skatalogowała już ponad 1,7 mln osób!

Nikt jednak nie jest w stanie przebić wypowiedzi szefowej przybudówki KRUK-a, pani Edyty Szymczak, wg której ERIF to instytucja szczególnego typu, można powiedzieć – instytucja zaufania publicznego.

http://bankier.tv/co-to-jest-rejestr-dluznikow-erif-10378.html

Aż chce się zawołać za Józefem Szwejkiem: – Ogromnie lubię, jak ludzie bałwanieją do kwadratu!

 

3.

 

KRD jest „informacyjnym ramieniem” firmy  Kaczmarski Inkasso.

 

4.

 

Tak więc mechanizm jest prosty – Kowalski nie chce, bo nie musi, płacić za dług sprzed 15 lat.

Firma windykacyjna po bezskutecznym wzywaniu do zapłaty np. 112 zł oraz 2856,- zł odsetek (znam taki przykład ) umieszcza dane osobowe Kowalskiego na 10 lat w należącym do niej zbiorze danych.

A to rodzi konsekwencje, o których piszą bez ogródek.

Ba, po 10 lat „sprzedaje” dług innej firmie, a ta umieszcza Kowalskiego w rejestrze na kolejną dekadę.

W końcu Kowalski powinien ulec…..

 

5.

 

Jednak nie tylko windykatorzy czerpią korzyści z opisanego systemu.

Kolejnym profitentem jest… Rzeczpospolita Polska.

 

6.

 

Zanim jednak to wykażę, pokrótce przypomnę, jakie dane gromadzi system kontrolowany prawie w 100% przez największych windykatorów.

Otóż zgodnie z itp. 2 ustawy gromadzone dane osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej to imiona i nazwisko, adres miejsca zamieszkania lub adresu do doręczeń, numer PESEL lub inny numer potwierdzający tożsamość, seria i numeru dowodu osobistego lub innego dokumentu.

Osoby, które prowadzą działalność, muszą się liczyć z tym, że ujawnione zostaną także inne dane, takie jak nr NIP-u, REGON, miejsce wykonywania działalności, nazwa prowadzonego przedsiębiorstwa, wspólnicy, pełnomocnicy itp. W stosunku do osób prawnych dodatkowo członkowie zarządu wraz z danymi osobowymi itp.

No i przede wszystkim informacje o naszych zobowiązaniach.

Również i tych przedawnionych od kilku, a czasem i kilkunastu lat.

 

7.

 

A wszystko to w jednym miejscu.

Przepis art. 25 u. 1 ustawy określa, kto jest uprawniony do otrzymywania informacji gospodarczych poza podmiotami, którzy zawarli z BIG-iem umowę:

1)     Prokurator Generalny – w związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej postępowaniem karnym lub karnym skarbowym albo w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy prawnej pochodzącego od państwa obcego, które na mocy ratyfikowanej umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską ma prawo występować o udzielenie informacji, albo w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w związku z działalnością gospodarczą;

2)     Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – na zasadach i w trybie określonym w art. 34 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154);

3)     Komendant Główny Policji – na zasadach i w trybie określonym w art. 20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, z późn. zm.7));

4)     Szef Biura Ochrony Rządu – jeżeli jest to konieczne do wykonywania obowiązków przewidzianych w ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm.8));

5)     Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej – w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań określonych w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65, z późn. zm.9));

6)     Generalny Inspektor Informacji Finansowej – w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań określonych w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 276);

7)     naczelnicy urzędów skarbowych i dyrektorzy izb skarbowych – w związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej postępowaniem karnym lub karnym skarbowym albo w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej oraz w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowań i kontroli na podstawie przepisów prawa celnego i podatkowego;

8)     dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej – w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania kontrolnego określonego w ustawie, o której mowa w pkt 5;

9)     Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego – w zakresie nadzoru wykonywanego przez Komisję Nadzoru Finansowego, o której mowa w ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119, z późn. zm.10));

10) Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego – w zakresie realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708, z późn. zm.11));

11) Komendant Główny Straży Granicznej – na zasadach i w trybie określonym

12) w art. 10a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997, z późn. zm.12));

13) sądy – w związku z toczącymi się przed nimi postępowaniami;

14) dyrektorzy izb celnych – w związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej postępowaniem karnym lub karnym skarbowym albo w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej oraz w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowań i kontroli na podstawie przepisów prawa celnego i podatkowego;

15) komornicy – w związku z prowadzonymi przez nich postępowaniami.

Tak więc informacje, których to organa państwa zgodnie z art. 51 u. 2 Konstytucji nie mogą gromadzić (Władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym) trafiają do tychże organów dzięki prywatnym podmiotom. Bo przecież Konstytucja nie zakazuje korzystania.

Proste?

Przecież już Józef Szwejk zauważył:

– Nie wolno, ale można.

 

8.

 

Za pomocą biur KRD należących do firm windykacyjnych rząd RP obchodzi konstytucyjny zakaz.

Nadto o tym, że ktoś z kręgu wymienionego powyżej interesuje się nami, nie będziemy w ogóle wiedzieć. Bo tylko zapytania składane w KRD pochodzące od „zwykłych” podmiotów mogą być ujawnione na żądanie zainteresowanego.

Art. 27 u. 4 ustawy wyłącza jednak jawność zapytań kierowanych przez podmioty wymienione w art. 25 u. 1 ustawy.

Więc nawet nie będziemy mogli się poskarżyć.

Bo niby na co?

Nie dość, że niedługo każdy może być inwigilowany (we wszystkich trzech bazach danych jest już blisko 10 mln Polaków), to jeszcze nigdy się o tym nie dowie.

Czy jest drugi taki kraj w Europie na zachód od Bugu?

 

9.

 

Nie dość tego.

KRD mają ustawowe prawo handlowania naszymi danymi poza granicami RP!

Art. 9.

1. Biura mogą wymieniać dane dotyczące wiarygodności płatniczej z instytucjami dysponującymi takimi danymi mającymi siedzibę w państwach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2. Zasady wymiany danych, o których mowa w ust. 1, określa porozumienie zawarte

przez biuro z instytucją, o której mowa w ust. 1.

 

10.

 

Powróćmy do bajkowego pytania.

I co Słoneczko widzi, świecąc nad Polską?

Ano nic.

Jakieś wielkie ptaszysko wszystko przesłania.

Kruk niechybnie…..

 

11.

 

Rzeczwindykacyjna Polska…….

 

24.03 2012