Nowe święto narodowe – urodziny Koziołka Matołka

Nowa władza w ramach likwidacji święta państwowego w dniu 22 lipca próbuje zafundować nam nowe obchody, równie sensowne.

   Z pompą godną króla w obecności prezydenta, premiera i całego rządu zaanektowano Zamek Królewski na obchody urodzin jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci w naszej polityce. Człowieka, który zmienił znaczenie słowa przyzwoitość.
Ten najwspanialszy życiorys, jak go określają łże elity, to mieszanka kłamstwa, dwuznaczności i wręcz nieprzyzwoitości.

    Człowiek, którego Niemcy 70 lat temu zwolnili z Oświęcimia ze względu na stan zdrowia (bodajże jedyny taki przypadek w historii) tak ich za to pokochał, że odtąd do końca wojny, jak stwierdził nie bał się już więcej hitlerowców, tylko okupowanych przez nich Polaków.
Ta miłość wykroczyła także poza wojnę i urosła do wzajemnych kontaktów bez końca, niemieckich grantów dla oblubieńca, a także nadania mu profesury, którą dumnie się posługuje, mimo, że po drodze zabrakło nawet matury.

    W tym "chlubnym" życiorysie jest także akcent powstańczy z Powstania Warszawskiego, być może także napisany przez Niemców, bo nikt z powstańców, akurat tego dzielnego zucha z okresu Powstania dziwnym trafem nie zapamiętał.

 Późniejszy okres działalności jest równie ciekawy.  Asystowanie przy pomawianiu i oskarżaniu Polski,  wybielanie nazistów, przyjmowane zaszczyty i synekury bez posiadania odpowiednich uprawnień i zdolności.

"Lubię życie i lubię ludzi, lubię ludzi takimi, jakimi są" – powiedział Władysław Bartoszewski podczas swojego jubileuszu na Zamku Królewskim i pewnie dlatego połowę społeczeństwa polskiego, która myśli trochę inaczej niż dostojny jubilat zdarzyło mu się określić publicznie mianem bydła. Mimo, że ta połowa także łoży na te jego niezasłużone synekury i utrzymanie Zamku, miejsca wczorajszej uroczystości.

  Jakże smutno obok tego minęła zapomniana i przemilczana okrągła 70 rocznica powstania największej podziemnej armii świata, jaką była Armia Krajowa.
Tysiące autentycznych bohaterów, którzy oddali zdrowie i życie za swoją Ojczyznę. Mordowani także wiele lat po wojnie i to najczęściej przez rodaków, czy wręcz kuzynów tych, którzy dzisiaj decydują o tym, jakie święta wypada nam obchodzić.
I to jest może właśnie przyczyną tego przemilczenia?