BÓG I POPIÓŁ

człowiek jest wielką tajemnicą…

człowiek jest wielką tajemnicą

nieodgadniona jego skala

grzebię w popiele mego serca

i nagle ogień się zapala

i nagle widzę Bóg z uśmiechem

odgarnia dłonią pył jałowy

i rozsypuje go garściami

na nasze opuszczone głowy

i z tej szarzyzny z tego prochu

dźwiga w nas myśl jak jasny płomień

Boże ! całuję pełne winy

Twoje od cudów pełne dłonie