MATKA BOŻA GROMNICZNA

gdy codzienność zaciska coraz ciaśniej pętlę…

gdy codzienność zaciska coraz ciaśniej pętlę

jak wilk co wyczekuje końca swej ofiary

Ona idzie ze światłem płonącej gromnicy

przez ciemność naszych zwątpień z ciepłem ufnej wiary

przez śniegi naszych milczeń przez zaspy niemocy

przez ścieżki zasypane zadymką wichury

Ona idzie jak światło niczym świt po nocy

przez bezdroża doliny i przez nasze góry

Matka Boża Gromniczna ze światłem miłości

przecina groźną ciemność płoszy wilka strachu

a kiedy musi odejść za granicę nieba

to nadziei światło wiesza na niebieskim dachu

a gdy mnie groźna ciemność otoczy dokoła

i drogi nie potrafię odnaleźć przed siebie

podnoszę wtedy głowę by odczytać znaki

które Ona zostawiła świetliste na niebie

Matka Boża Gromniczna chodzi między nami

i rozświetla płomieniem mroki naszych słów

gdy staniemy wśród zniczy w czarnym śniegu smutku

to kołysze płomieniem cienie naszych głów

Matka Boża Gromniczna w oknie naszych domów

czuwa jasnym płomieniem i zwycięża mrok

bądź Matko pozdrowiona w płomieniu miłości

którym ufnie prowadzisz każdy ludzki krok…

a gdy przyjdzie nam pora przekroczyć granicę

przez chłodną ciemność śmierci w chwili pożegnania

prowadź nas wtedy Matko za światłem gromnicy

gdzie Bóg nam wieczną radość miłością odsłania