KATYŃ

„do dziś prześladuje mnie ten obraz:oficerowie polscy na kolanach,ze związanymi rękami kopnięciem strącani po strzale w tył czaszki….”
Prof.Vincenzo Palmieri

  

 

Do dziś prześladuje mnie ten obraz: oficerowie polscy

na kolanach, ze związanymi rękami kopnięciem strącani

po strzale w tył czaszki…

Prof.Vincenzo Palmieri

 

 

ciągnęły długie zmierzchy….noce i poranki…

ciepły popiół się sypał przez  wojenne dni…

o cichej śmierci w lesie jeszcze nikt nie słyszał

a już rosły białe brzozy na męczeńskiej krwi…

 

oficerowie polscy na miękkich kolanach

z rękami związanymi krótkim szorstkim sznurem

mocnym kopnięciem nogi znad krawędzi dołu

padali w zimną ciemność po strzale w tył czaszki…

 

niektórzy z czworokątną raną po bagnecie

kładli się na dno głuchej i śmiertelnej rzeki

z płaszczem zarzuconym na zbyt dumną głowę

patrząc przez zaciśnięte śmiertelnie powieki…

 

a naród ciągle krwawił…czekał ich pomocy…

że przyjdą wyprowadzą z wojennej zawiei

a oni transportami w oślepłych wagonach

odjeżdżali ku śmierci z gułagów nadziei…

 

kat ocierał dymiący nóż o płaszcz historii

troskliwie ślad zacierał brzozowym spokojem

świat budował z milczenia swój niechlubny pomnik

i cieszył się fałszywie zdobytym pokojem…

 

a w nas gorzko wyrasta po latach świadomość

tamtych dni…tamtej wiosny….niech im Bóg wybaczy !

że pozbawić nas chcieli najważniejszej rzeczy

tej pamięci rosnącej w białych brzóz rozpaczy…