Bez kategorii

Ta okropna, żydowska tradycja

01/08/2007

451 Wyświetlenia

0 Komentarze

82 minut czytania

Chętni do tworzenia IV RP niewiele różnią się od tych z III RP, PRL czy II RP: nadal świętują rocznice klęsk. Jest to oczywisty efekt współżycia przez setki lat z Żydami, którzy mają okropny zwyczaj obchodzenia a to upadku Massady, a to zniszczenia Jerozolimy. Z kim przestajesz — takim się stajesz. Żydzi mieszkający w Polsce byli narodem, ktory rozproszył się po świecie w wyniku klęsk — i Polacy (którzy, podobnie jak Żydzi, utracili własne państwo) zarazili się tą manierą. Jeśli Rosjanie jako święto narodowe uznali wyzwolenie Moskwy spod polskiej okupacji — to dlaczego naszym świętem narodowym nie jest Dzień Zdobycia Moskwy? Dzień Hołdu Pruskiego? Zdobycia Kijowa przez Bolesława Chrobrego czy Józefa Piłsudskiego? O klęskach powinni starannie debatować fachowcy — ale […]

Jeśli Rosjanie jako święto narodowe
uznali wyzwolenie Moskwy spod polskiej okupacji — to dlaczego
naszym świętem narodowym nie jest Dzień Zdobycia Moskwy? Dzień
Hołdu Pruskiego? Zdobycia Kijowa przez Bolesława Chrobrego czy
Józefa Piłsudskiego? O klęskach powinni starannie debatować
fachowcy — ale L*d prosty ma się sycić tryumfami, a nie szwendać
wiecznie po cmentarzach! Oddawanie czci poległym to ważna rzecz —
ale chwalenie zwycięzców jest znacznie ważniejsze. Czy
sportowcowi mającemu za chwilę biedz na 10.000 m przed startem
przypomina się, ile razy w karierze przegrał — czy mówi
się: „Pamiętasz? Pokonałeś Smitha, pokonałeś Fortaleriego —
wygrasz i teraz!”? Jak się hoduje zwycięzcę? Spytajcie trenerów!

Piję, oczywiście, do rocznicy
nieszczęsnego powstania warszawskiego. Uważam, że jeśli w ogóle
mamy obchodzić rocznice jakichs powstań, to już lepiej np.
wielkopolskiego. Ale zanim się cokolwiek zacznie czcić trzeba się
zastanowić: czy warto? I kogo warto?

Powstańcy to byli dzielni ludzie — i
to prawie wszyscy, ponieważ wszyscy powstańcy byli ochotnikami.
Każdego, kto dobrowolnie gotów jest ryzykować życiem w walce z
wrogiem należy poważać i czcić. I to jest oczywiste.

Inaczej ma
się rzecz z tymi, co powstanie to wywołali. Jak powiedział po
słynnej absurdalnej szarży Lekkiej Brygady pod Bałakławą
śp.marsz Piotr Bosquet: „To było wspaniałe — ale to nie jest
wojna!”. Dokładnie to samo należy powiedzieć o tym powstaniu. To w ogóle nie był fragment II Wojny Światowej.

Ten epizod nie miał najmniejszego
wpływu na wojnę sowiecko-niemiecką, bo gdyby Armia Czerwona
chciała, to mogła przejść Wisłę wszędzie — i to tym łatwiej,
że część (drobniutka) wojsk niemieckich była zaangażowana w
Warszawie. Skoro nie zrobiła tego w sytuacji, gdy trwało
powstanie — to tym bardziej nie zrobiłaby tego, gdyby powstanie
nie wybuchło. Więc, powtarzam, powstanie to nie miało
znaczenia strategicznego, ani nawet operacyjnego. Co najwyżej
taktyczne.

Oznaczało natomiast kompromitację dla
Rządu „londyńskiego” (o tyle niesłusznie, że ten decyzję o
powstaniu przerzucił był na Warszawę!); Polacy po tej masakrze z
rezygnacją nieco chętniej słuchali Rządu „lubelskiego”, skoro
zobaczyli, że w Londynie rządzą tacy nieudacznicy. Powstanie
oznaczało też śmierć najbardziej patriotycznie nastawionych
warszawiaków z AK i NSZ, a także AL i BCh. A nade wszystko
śmierć ponad 200.000 kompletnie niezaangażowanych w to cywilów
i ruinę stolicy kraju.

Ludzie odpowiedzialni za podjęcie
decyzji o wybuchu tego powstania (dwaj z nich byli najprawdopodobniej
agentami sowieckimi!) w każdym normalnym kraju po takim wyczynie
stanęliby przed sądem wojennym i zostali co najmniej zdegradowani.
Tak się nie stało — z zadziwiającego powodu. PRL uważała (i
słusznie), że powstanie to było skierowane przeciwko Sowdepii —
więc reżyserów powstania musieli traktować wrogo. Tym samym
Rząd „londyński” nie mógł postawić ich przed sądem
(zresztą tylko zaocznie, bo byli w kraju) gdyż byłoby to
przyznaniem racji sowieckim marionetkom! Gdy zaś Polska w 1956 roku
odzyskała niepodległość, ekipy komunistyczne nie mogły przyznać
racji Rządowi „londyńskiemu”, bo osłabiałyby swój
legitymizm – a ponadto nie chciały otwartym omawianiem niewygodnego
tematu drażnić Wielkiego Protektora (bo PRL po 1956, choć
niepodległa, była jednak sowieckim protektoratem). W związku z tym
opozycja podziemna na złość „komunie” kultywowała mit
powstania — podobnie zresztą jak jej ideał, II RP, kultywowała
mity powstań: listopadowego i (zupełnie już kretyńskiego)
styczniowego…

I tak to jakoś wyszło, że
odpowiedzialni za tę niesłychaną masakrę uszli sprawiedliwej
ocenie historyków. Podobnie zresztą jak winni szarży Lekkiej
Brygady. Z tym, że w „Wąwozie Śmierci” zginęło 180
kawalerzystów. Tu straty były dwa tysiące razy większe!

Jak napisał kiedyś bodaj śp.Józef
Szujski: „Fałszywa historia jest matką fałszywej polityki”.
Jeśli chcemy w przyszłości uniknąć takich tragedyj, MUSIMY
osądzić sprawców powstania warszawskiego.

Ten wpis przeczyta ok. 25.000 osób.
Macie Państwo liczne kontakty, znacie różne osoby. Zwracam
się więc do Państwa z prośbą o podanie nazwisk i adresów
emerytowanych wojskowych sędziów i prokuratorów
(obrońców będzie zatrzęsienie), którzy byliby
gotowi w dniu rocznicy kapitulacji tego powstania wziąć udział w
poważnym procesie przed „sądem wojennym”, na którym z
punktu widzenia wojskowego oceniono by sensowność decyzji o wybuchu
powstania — i ew. stopień winy poszczególnych oficerów
za tę masakrę odpowiedzialnych.

Proszę czynić to na adres będący
poza zasięgiem rąk obecnego reżymu, czyli: jkmjanusz@yahoo.com

==========

PS. Konkurs na STD rozstrzygnięty,
wpis gotowy — ale ta rocznica ma pierwszeństwo.

Komentarze:

Zaprawdę powiadam Wam!Pierwsi będą ostatnimi!!!

~Prorok???
2007-08-01 23:42

————–ulotki dla sympatyków UPR————– …
… http://archit1.w.interia.pl

~arc
2007-08-01 23:45