HYDE PARK

Sitwa prokuratorsko sędziowska przerzuciła odpowiedzialność za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę i wydała polityczne wyroki

06/03/2022

918 Wyświetlenia

4 Komentarze

30 minut czytania

Sitwa prokuratorsko sędziowska przerzuciła odpowiedzialność za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę i wydała polityczne wyroki

Jelenia Góra, dnia 6 marca 2022 r. Grzegorz Niedźwiecki 58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19 Tel. +48 791 830 093, lew1@poczta.fm Wniosek do Rzecznika Praw Obywatelskich o złożenie skargi nadzwyczajnej od nieprawidłowych, nielegalnych, politycznych, sprzecznych z prawem i niezasadnych wyroków karnych wydanych przeciwko ofierze terroru Trybunał Karny w Hadze i inne sądy międzynarodowe Sędziom i prokuratorom do poduszki Ne bis in idem. Cała prawda o sędziach. Za to, że organ egzekucyjny, czyli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze prowadzili od 12 listopada 2008 r. przez trzynaście lat egzekucję czynności zastępowalnej w trybie niedopuszczalnym, sprzecznie z prawem, upokarzając ofiarę grzywnami i groźbą aresztu, sfingowali jeszcze trzy procesy karne przeciwko ofierze swoich zbrodni i wymodzili trzy wyroki karne z rażącą obrazą przepisów prawa procesowego […]

Jelenia Góra, dnia 6 marca 2022 r.

Grzegorz Niedźwiecki

58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19

Tel. +48 791 830 093, lew1@poczta.fm

Wniosek do Rzecznika Praw Obywatelskich o złożenie skargi nadzwyczajnej od nieprawidłowych, nielegalnych, politycznych, sprzecznych z prawem i niezasadnych wyroków karnych wydanych przeciwko ofierze terroru

Trybunał Karny w Hadze i inne sądy międzynarodowe

Sędziom i prokuratorom do poduszki

Ne bis in idem. Cała prawda o sędziach. Za to, że organ egzekucyjny, czyli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze prowadzili od 12 listopada 2008 r. przez trzynaście lat egzekucję czynności zastępowalnej w trybie niedopuszczalnym, sprzecznie z prawem, upokarzając ofiarę grzywnami i groźbą aresztu, sfingowali jeszcze trzy procesy karne przeciwko ofierze swoich zbrodni i wymodzili trzy wyroki karne z rażącą obrazą przepisów prawa procesowego i przepisów prawa materialnego, przekraczając uprawnienia i naruszając kwalifikację prawną czynu, osądzili w sumie czterokrotnie we własnej sprawie ofiarę swoich niegodziwości. Piętnaście lat represji politycznych jak za Stalina, a można było i należało sprawę załatwić w pięć minut 12 listopada 2008 r. oddalając wadliwy wniosek wierzyciela. Tak postępują przestępcy w togach w poczuciu bezkarności. Za same nadużycia gospodarcze w wielkich rozmiarach, istoty takie powinny trafić do więzienia na długie lata.

Oczekuję wynagrodzenia szkody przez firmę Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze w sposób przewidziany w art. 363 k.c. i art. 24 § 2 k.c. w zw. z art. 77 Konstytucji, poprzez przywrócenie stanu poprzedniego i zaniechania dalszych represji, bądź wypłacenia odszkodowania w wysokości 2.635.314,80 zł.

Art. 77. Prawo do wynagrodzenia szkody

Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.
2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.

Art. 8. Konstytucja jako ustawa najwyższa

Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.

Obnażenie wymiaru niesprawiedliwości i organów ścigania

Terror państwowy dotyczy sfingowania przez winowajców, sędziów jeleniogórskich i prowadzenia w zmowie z prokuraturą trzech procesów karnych przeciwko ofierze obstrukcji i upokarzania, z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary:

PR 3 Ds. 359/17 – II K 1423/18 – V KO 85/18 – II K 38/20(19)

PR 3 Ds. 183/18 – II K 1456/18 – V KO 86/18 – II K 851/18

PR 1 Ds. 535/19 – II K 900/19 – V KO 68/21

Wszystkie polityczne, bezprawne wyroki zapadły kapturowo, ponieważ stalinowscy sędziowie nie mieli odwagi spojrzeć mi w oczy.

Sprawa wyszła z czerwonej doliny, czyli Jeleniej Góry i zakończyła się (mam nadzieję) w Jeleniej Górze.

Nie doszłoby do procesów karnych II K 851/18, II K 38/19, II K 900/19 przeciwko ofierze trzynastoletniego upokarzania, gdyby podwładni Agnieszki Kałużnej-Rudowicz, postanowieniem I Co 3259/08 oddalili zgodnie z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973 wniosek wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. od przeprowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej w trybie art. 1050 k.p.c.

Nie ma czegoś takiego jak sąd i prokuratura. Sąd i prokuratura to budynki, a rzeczy nie wydają orzeczeń. Są natomiast polityczni sędziowie i prokuratorzy, którzy w poczuciu bezkarności, wydają gangsterskie wyroki.

Prawo to nie sędziowie. Prawo pozytywne jest ustanowione i zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 83 Konstytucji: Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli sędzia nie zna prawa, to znaczy, że nie zdał aplikacji sędziowskiej i powinien zmienić zawód.

Na wstępie należy wyjaśnić przyczynę skandalicznych skutków, czyli 5443 dni co stanowi 14 lat, 10 miesięcy i 25 dni politycznych represji.

W dniu 3 września 2008 r., sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Junona Gajewska, wydała kapturowy wyrok o naruszenie dóbr osobistych I C 1062/08 na rzecz skarbnika Rotary Club i jednocześnie dyrektora F.M „Ligęza” sp. z o.o. w Jeleniej Górze, skazując Grzegorza Niedźwieckiego z naruszeniem 11 k.p.c., ponieważ wyszła poza ramy ustaleń wyroku karnego II K 467/07. Zasądziła między innymi obowiązek ogłoszenia przeprosin o określonej treści w środkach masowego przekazu, czyli wydała tytuł wykonawczy uprawniający do wszczęcia egzekucji czynności zastępowalnej.
W dniu 10 listopada 2008 r., radcy prawni F.M. „Ligęza” sp. z o.o. w Jeleniej Górze, złożyli do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze wniosek o wszczęcie egzekucji świadczenia niepieniężnego w trybie 1050 k.p.c., czyli o przeprowadzenie egzekucji czynności niezastępowanej.
W dniu 13 stycznia 2009 r., sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Lucyna Domagała, wydała postanowienie I Co 3259/08, uwzględniając wniosek wierzyciela od przeprowadzenie egzekucji w trybie 1050 k.p.c. Wydała postanowienie sprzecznie z prawem, z naruszeniem konstytucyjnych zasad działania organów państwa. Świadczenie zasądzone na rzecz wierzyciela, tj. opublikowanie oświadczenia zawierającego tekst przeprosin za zachowanie naruszające dobra osobiste, ma charakter czynności zastępowalnej, a co za tym idzie podlega egzekucji na podstawie przepisu art. 1049 k.p.c., nie zaś przepisu art. 1050 k.p.c. stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone między innymi w uchwale z 28 czerwca 2006 r., (III CZP 23/06, Legalis Numer 74975), po myśli którego:

Obowiązek usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, polegający
na złożeniu przez dłużnika oświadczenia odpowiedniej treści w formie
ogłoszenia, podlega egzekucji na podstawie art. 1049 k.p.c.

Czego się dopuścili funkcjonariusze publiczni:

SSR w Jeleniej Górze Paweł Siwek prowadził postępowanie egzekucyjne I Co 3259/08 przez 2466 dni co stanowi 6 lat, 9 miesięcy i 2 dni w sposób upokarzający, czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08, sprzecznie z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).
SSR w Jeleniej Górze Paweł Woźniak prowadził postępowanie egzekucyjne I Co 441/16 przez 1862 dni co stanowi 5 lat, 1 miesiąc i 4 dni w sposób upokarzający, czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08, sprzecznie z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).
SSO w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko oddalał bądź odrzucał skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16 z naruszeniem zasady iudex inhabilis (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19), z wyłącznej win y organu egzekucyjnego.

Przyczyną sfingowanych procesów karnych była zemsta za wysłanie słuszniej krytyki funkcjonariuszy publicznych, czyli organu egzekucyjnego i ich następców za pośrednictwem wiadomości e-mail, którą nieskazitelni funkcjonariusze zakwalifikowali jako cztery różne czyny przestępne.

Art. 226. KK – Znieważenie funkcjonariusza publicznego lub …

Art. 216. KK – Znieważanie osoby – Kodeks karny – ArsLege

Art. 238. Fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

Art. 212. KK – Zniesławienie – Kodeks karny – ArsLege

Problem w tym, że żaden z przypisanych czynów nie spełniał kwalifikacji prawnej opisanego wyżej zdarzenia.

Polskie prawo karne jest prawem karnym czynu(1); tak więc tylko czyn może być podstawą odpowiedzialności, a jego brak wyklucza konieczność zastanawiania się nad innymi warunkami ponoszenia odpowiedzialności karnej.

Tzw. sędziowie osądzali Grzegorza Niedźwieckiego po stalinowsku i skazali trzykrotnie, a w zasadzie czterokrotnie, z naruszeniem zasady ne bis In idem i nemo iudex n causa sua oraz Polskiej Karty Praw Ofiary za własne zbrodnie:

Niezależnie od faktu, że dopuszczono się rażącej obrazy przepisów prawa procesowego, godności człowieka, konstytucyjnego prawa do obrony we wszystkich stadiach postępowania oraz naruszenia art. 5 Polskiej Karty Praw Ofiary (opublikowanej notabene dla żartów na stronie Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze), to:

Wyroki II K 38/20(19) obarczone są wadą art. 226 § 1 k.k. w związku z wyrokiem TK P 3/06 oraz uchwałą SN I KZP 8/12 i art. 216 § 1 k.k. w związku z naruszeniem zasady dyspozycyjności przez sędziego i art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. – brak skargi uprawnionego oskarżyciela (vide V KK 85/17) i niestawiennictwem pokrzywdzonego na posiedzenie pojednawcze i na żadnej rozprawie głównej.
Wyrok II K 851/18 obarczony jest wadą art. 226 § 1 k.k. (patrz wyżej) i art. 238 k.k. w związku z art. 119 § 1 pkt 4 k.k. (słuszna krytyka za pośrednictwem wiadomości email nie spełnia elementów pisma procesowego – pismo uznaje się za bezskuteczne na podstawie art. 120 § 2 k.p.k.).

Wyrok II K 900/19 obarczony jest wadą art. 212 § 2 k.k. w związku z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. – brak skargi uprawnionego oskarżyciela (vide V KK 85/17) i niedopuszczalnością wydania wyroku nakazowego w sprawach z oskarżenia prywatnego (art. 501 pkt 2 k.p.k.). Ponadto zgodnie z art. 500 § 3 k.p.k. Sąd może wydać wyrok nakazowy, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.

Ad.1

SSR w Legnicy Kazimierz Chłopecki przekroczył uprawnienia i wydał w dniu 12 marca 2019 r. niedopuszczalny wyrok nakazowy II K 38/19 o znieważenie SSO Wojciecha Damaszko na służbie, choć nie widziałem tego sędziego nigdy na oczy.

SSR w Legnicy Aneta Andel zamiast oddalić wadliwy akt oskarżenia, naruszyła zasady dyspozycyjności, skazała mnie kapturowo wyrokiem II K 38/20 z naruszeniem kwalifikacji prawnej czynu z art. 216 § 1 k.k., z rażącą obrazą przepisów prawa procesowego, mimo braku stanowiska i skargi uprawnionego oskarżyciela oraz braku uczestnictwa „pokrzywdzonego” na posiedzeniu pojednawczym i jakiejkolwiek rozprawie głównej, orzekającemu notabene w tym czasie z obrazą iudex inhabilis w Sądzie Okręgowym w Jeleniej Górze przeciwko będącemu z nim w sporze sądowym przed Sądem Rejonowym w Legnicy Grzegorzowi Niedźwieckiemu. Postawiła się w roli prokuratora i sędziego. Na dodatek wydała wyrok zapisany w repertorium jako II K 38/20, który dotyczy sprawie PR 5 Ds. 1.2020 przeciwko R(…) S(…) s. J(…) i K(…) ur. (…) w N(..•)oskarżonego o to, że: w dniu na autostradzie (. .. ) km., rejonu legnickiego kierował samochodem osobowym marki o nr rej. będąc w stanie nietrzeźwości /…/

Ad.2

SSR Jacek Kielar ze Złotoryi wydał niedopuszczalny wyrok karny II K 851/18, z rażącą obrazą przepisów prawa procesowego i przepisów prawa materialnego. Pomijam fakt, że skłamał, iż przedwcześnie wnioskuję o skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania, bo musi rozpoznać materiał dowodowy w sprawie, a wydał wyrok kapturowy na pierwszej rozprawie głównej. Niedopuszczalny, nielegalny wyrok o czyn z art. 238 k.k., ponieważ słuszna krytyka za pomocą środków komunikacji elektronicznej prowadzenia postępowania egzekucyjnego I Co 3259/08 sprzecznie z prawem przez SSR Pawła Siwka nie spełnia warunków formalnych pisma procesowego i sprawie nie nadaje się biegu. Wiedział o tym, że wyrok jest nielegalny, na zlecenie, ponieważ wiceprezes Sądu Rejonowego w Złotoryi nie odwiesiła wyroku karnego za to, że nie wpuściłem kuratora do domu.

Ad.3

Sprawca osądził ofiarę.

Złożyłem do inicjatora całego zamieszania, czyli do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze szereg wniosków dowodowych w sprawie II K 900/19, w której w wyniku wniesienia w dniu 23 października 2019 r. sprzeciwu od wyroku nakazowego, wyrok nakazowy utracił moc w całości, co potwierdził Sąd Najwyższy postanowieniem V KO 68/21 z dnia 29 września 2021 r., a Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Agnieszka Kałużna-Rodowicz, która uparła się nieobiektywnie orzekać na rzecz koleżanki prokurator Anny Surowiak, którą wynajęli do współudziału w represjonowaniu Grzegorza Niedźwieckiego, uznała, że wyrok nakazowy utracił moc w całości w Jeleniej Górze, a jednocześnie jest wiążący w Bochni, wyłudzając pieniądze od bogu ducha winnego współoskarżonego Tadeusza Gała, który wykonał jedynie obowiązek wynikający z art. 304 k.p.k.

Wnioskom dowodowym nie nadano biegu, nie podając przyczyny. Zaniechano rozpoznania wniosków nie przypadkiem, ponieważ udzielenie odpowiedzi wyjaśniłoby przyczyny nielegalnego procesu II K 900/19, kto jest sprawcą a kto ofiarą i czy referendarz sądowy Agnieszka Kałużna-Rudowicz ma legitymację procesową do orzekania we własnej sprawie.

Żeby rozwiać wątpliwości podam okoliczności, których nie wyjaśniono:

Dlaczego referendarz sądowy Agnieszka Kałużna-Rudowicz zaniechała udzielenia odpowiedzi na wnioski pokrzywdzonego i nie wyjaśniła wątpliwości mających istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie?
Do jakiego organu składała akty oskarżenia prokurator Anna Surowiak?
Czy referendarz sądowy Agnieszka Kałużna-Rudowicz utrzymywała/uje kontakty służbowe z prokurator Anną Surowiak?
Z jakiego powodu „zniesławiłem” prokurator Annę Surowiak?
Z jakiego powodu „znieważyłem” na służbie Prezesa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko?
Dlaczego Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze nie chciał rozpoznawać sprawy PR 3 Ds. 183/18 – II K 1456/18 – V KO 86/18 – II K 851/18?
Dlaczego prowadzenie egzekucji czynności zastępowalnej I Co 3259/08, I Co 441/16 czyniono w trybie niedopuszczalnym, sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973) przez 4444 dni co stanowi 12 lat, 2 miesiące z wyłącznej winy organu egzekucyjnego i współudział w obstrukcji miał SSO Wojciecha Damaszko, który bezprawnie oddalał bądź odrzucał skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16 z naruszeniem zasady iudex inhabilis (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19)?
W związku z tym, że przyczyna rodzi skutek, fundamentalnym pytaniem jest, co było pierwsze: jajko, czy kura?
Czy gdyby organ egzekucyjny, czyli SSR Lucyna Domagała, SSR Paweł Siwek, SSR Paweł Woźniak, postąpili zgodnie z literą prawa, tak jak uczyniła to SSR Romańczyk-Symonowicz (vide I Co 154/20 w zw. z SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973) i oddalili w postępowaniu I Co 3259/08 wniosek wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. o wszczęcie egzekucji w trybie 1050 k.p.c. i wniosek z dnia 26 listopada 2015 r. w postępowaniu I Co 441/16 o ponowne wezwanie dłużnika do wykonania czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08, to czy do postępowań karnych II K 851/18, II K 38/19, II K 900/19 by doszło?

Jest szczytem bezczelności i braku sumienia piętnaście lat upokarzać człowieka i jeszcze go za to osądzać.

Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.

Referendarz sądowy Agnieszka Kałużna-Rudowicz, co potwierdza SSR Romańczyk-Symonowicz (vide I Co 154/20) i Prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód w Krakowie Anna Kowalik-Jeleń (PR 1 Ds. 57.2021) oraz Najwyższy Trybunał Narodowy (” frameborder=”0″ allowfullscreen>

I K NTN 1/21), nie miała moralnego, pozytywnego i zwyczajowego prawa prowadzić nielegalnej sprawy II K 900/19, ponieważ nie miało to nic wspólnego z obiektywnym i bezstronnym rozpoznaniem sprawy.

Na ławie oskarżonych winni zasiąść: SSR Lucyna Domagała, SSR Paweł Siwek, SSR Paweł Woźniak, SSO Wojciecha Damaszko, PPR Anna Surowiak i Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Agnieszka Kałużna-Rudowicz.

Agnieszka Kałużna-Rudowicz nie jest moim sędzią, nie zawierałem z nią żadnej umowy handlowej i kontraktu i nie ma prawa mnie osądzać, zwłaszcza we własnej sprawie na rzecz nieupośledzonej prokuratorki, którą wynajęli do współudziału w represjach.

Prokuratura Rejonowa Kraków-Śródmieście Wschód w Krakowie, postanowieniem sygn. akt 1 Ds. 57.2021, postanowiła odmówić wszczęcia dochodzenia w sprawie o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.

– wobec braku znamion przestępstwa publiczno skargowego i braku interesu społecznego w obejmowaniu ściganiem z urzędu występku prywatnoskargowego.

W art. 212 § 2 k.k. ustawodawca spenalizował zachowanie polegające na pomówieniu za pomocą środków masowego komunikowania innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Zgodnie jednak z § 4 omawianego przepisu, ściganie tego przestępstwa odbywa się z oskarżenia prywatnego. W sprawach, których przedmiotem są występki prywatnoskargowe ustawodawca przewidział ingerencję prokuratora jedynie wówczas, gdy wymaga tego interes społeczny. W przedmiotowej sprawie należało zatem rozważyć, czy interes społeczny przemawia za objęciem ściganiem z urzędu omawianego występku. Zaznaczyć przy tym trzeba, że ustawodawca przewidując ingerencję prokuratora w sprawy o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, „jeżeli tego interes społeczny”, nie zdefiniował tego pojęcia. W doktrynie przyjmuje się jednak, że przy ocenie ustalonych w sprawie okoliczności pod kątem istnienia, bądź nie istnienia rzeczonego interesu społecznego w obejmowaniu ściganiem z urzędu występków prywatnoskargowych, odwołać się należy do trzech grup okoliczności, które mogą mieć dla tej oceny znaczenie, w tym: charakteryzujących stronę przedmiotową czynu (np. szczególna złośliwość, działanie w miejscu publicznym, istotna szkoda jako skutek) oraz jego sprawcę (tj. jego właściwości i warunki osobiste), odnoszących się do osoby pokrzywdzonego (ułomność, zależność od sprawcy i inne okoliczności utrudniające pokrzywdzonemu realizację jego uprawnień z zakresu oskarżenia prywatnego), związanych z uchybieniami popełnionymi w toku dotychczasowego postępowania prowadzonego z oskarżenia prywatnego. Z oczywistych powodów trzecia grupa okoliczności nie ma w niniejszej sprawie znaczenia, z uwagi na fakt, iż nic nie wskazuje na to, by postępowanie w sprawie z oskarżenia prywatnego dotyczące omawianego czynu się już toczyło. Odnosząc się zatem do pozostałych okoliczności, mających znaczenie dla oceny interesu społecznego w obejmowaniu omawianych występków ściganiem z urzędu uznano, iż groteskowa forma wyrażenia osobistej frustracji, subiektywnej krytyki i oceny organów ścigania oraz sprawiedliwości, dokonana na kanwie określonych postępowań, które dotyczyły autora „aktu oskarżenia”, będąca wyrazem niepoważnej, a wręcz karykaturalnej zabawy w oskarżyciela i sędziego, której nie można odebrać inaczej, aniżeli jako niedorzeczny przejaw wyimaginowanych przekonań o sprawowaniu alternatywnego wymiaru sprawiedliwości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie stanowi tego rodzaju działań, które uzasadniałyby ingerencję prokuratora. Prowadzenie postępowania z oskarżenia publicznego w sprawie skierowanej przeciwko czci indywidualnych osób, będących reprezentantami organów ścigania i organów wymiaru sprawiedliwości oraz administracji rządowej, w której zasadą jest ściganie z oskarżenia prywatnego, jest nieuzasadnione przede wszystkim z tego względu, że pokrzywdzeni są prawnikami, którzy potrafiliby dochodzić obrony swych praw przed sądem, z tytułu naruszenia ich czci, jeśli taka byłaby ich wola. Jeśli zatem pokrzywdzeni będą czuli się pomówieni treściami zawartymi w omawianym „akcie oskarżenia” i „wyroku”, będą mogli samodzielnie dochodzić obrony swej czci wnosząc przeciwko autorowi „aktu oskarżenia” oraz osobom wydającym „wyrok” prywatny akt oskarżenia do sądu. Pokrzywdzeni są bowiem osobami dorosłymi, samodzielnymi, które z racji posiadanego wykształcenia, wykonywanych zawodów, piastowanych stanowisk mają wiedzę i doświadczenie niezbędne do sformułowania pisma procesowego, inicjującego postępowanie sądowe w sprawie z oskarżenia prywatnego.

Wyroki są nielegalne, niedopuszczalne, sprzeczne z prawem, polityczne, nieważne z mocy wyroku TSUE.

Zgodnie z Wyrokiem TSUE z 19 listopada 2019 r., orzeczenia upolitycznione są nielegalne. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze, Sąd Rejonowy w Złotoryi, Sąd Rejonowy w Legnicy, Sąd Okręgowy w Legnicy oraz Sąd Najwyższy nie jest organem niezależnym, bezstronnym i niezawisłym. Nie jest sądem w rozumieniu prawa UE i krajowego. Wydano wyroki bezprawne, prywatne, na zlecenie, za pieniądze, działając w zmowie. Pogwałcono przy tym Polską Kartę Praw Ofiary, czyniąc z ofiary sprawcę własnych nadużyć.

Doszło do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Nie ma tu świętych, ponieważ każdego funkcjonariusza publicznego, w tym wypadku sędziów, obowiązuje § 5 ust. 4 Zbioru Zasad Etyki Zawodowej Sędziów i obowiązek zawiadomienia o przestępstwie określony w art. 304 k.p.k. Milczenie jest poplecznictwem.

5052-dzień-terroru-–-co-zrobiły-wam-moje-dzieci

Stalking (obstrukcja) – pokłosie niczego

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/2016/11/16/poklosie-niczego/

Wymiar niesprawiedliwości

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wymiar-niesprawiedliwosci/,

11 lat zniewolenia

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/11-lat-zniewolenia.pdf

Szkody-moralne-i-materialne

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/szkody-moralne-i-materialne.pdf

Producenci przestępców

http://trybunal-narodowy.pl/producenci-przestepcow/

Współczesne Marie Gurowskie Sand i Fajgi Mindla