Synod, Terlikowski, herezje

Synod kościoła katolickiego dotyczący rodziny zakończony. Kontrowersyjny od samego początku, gdyż zmagający się z coraz częściej pojawiającymi się tendencjami do „uwspółcześnienia” katolickich doktryn i prób dostosowania wykładni Słowa Bożego do zmieniającego się współczesnego świata.  Papież Franciszek w swoim pontyfikacie nie stara się chować głowy w piasek i otwarcie bierze się za bary z wyzwaniami stojącymi przed Kościołem pomimo oporu części katolickiej hierarchii, w której polscy biskupi odgrywają znaczącą rolę niezbyt entuzjastycznie podchodząc do „ducha” zmian reprezentowanych przez obecnego zwierzchnika na piotrowej stolicy.

Rodzina, rozwody, homoseksualizm – to tematy nad którymi biskupi całego świata obradują, modlą się i dyskutują ponad 3 tygodnie próbując znależć nowe wykładnie i interpretacje prawd zawartych w Piśmie świętym ale również w kościelnych doktrynach na nich opartych. Pismo święte się nie zmienia ale jego widzenie, stosowanie, wyjaśnianie i zrozumienie ewoluuje i dostosowuje się do czasów w których jest stosowane. Jest to nieunikniony proces dzwierciedlajający tylko nie tylko zmiany cywilizacyjne ale również ewolucję człowieka, jego poglądów i otoczenia w którym żyje i w ktorym realizuje prawdy Boże. Pojęcia sprzed dziesiątków czy setek lat wyrażają już nie zawsze to samo, powstają ciągle nowe, wiele spraw jest przez Kościół widzianych inaczej tym bardziej, że wyzwania przed nim stojące nie są tymi samymi jak kilkadziesiąt czy kilkaset lat temu.

Zakończony synod biskupów zauważa i definiuje w sposób niezmiernie ostrożny nowe, ewaneliczne podejści do spraw rozwodników i ich uczestnictwie w katolickiej wspólnocie. Miliony wiernych odtrącanych dogmatycznie od iczestnictwa w Eucharystii nie doczekały się przełomu lecz mogą czerpać nadzieję ze słów Papieża mówiącego o : „koniecznośći lepszego, dokładnego rozeznawania sytuacji danych osób i większego ich udziału w życiu Kościoła”. Stanowi to na pewno jakąś furtkę w dopuszczaniu do sakramentu Komunii św. i pozostawia decyzję w rękach kapłana w konfesjonale.

Panu Terlikowskiemu na podobne podejście „włosy stają dęba” i otwarcie mówi o głoszeniu przez część hierarchów HEREZJI, pośrednio zaliczając Papieża Franciszka do podatnego na „pokusy i fałsz” (http://www4.rp.pl/Plus-Minus/310239960-TerlikowskI-Herezje-purpuratow.html) oraz utrzymują że to tacy jak On bronią prawdziwej Wiary:i „właśnie świeccy bronili prawdziwej doktryny przed zwolennikami herezji w biskupich purpurach.”.

Trzeba być naprawdę bezczelnym i mieć niesamowicie wysokie mniemanie o sobie aby oskarżać następcę św. Piotra w Rzymie o herezję i otwarcie podawać w wątpliwośc ustalenia biskupiego Synodu tylko dlatego ponieważ ma się inne zdanie o  interpretacjach jednego z najważniejszych, kościelnych organów. Wygląda to rzeczywiście na podszepty szatana jeżeli czyta się czym jest dla Terlikowskiego MIŁOSIERDZIE („ prawdziwym miłosierdziem wobec grzeszników jest wskazanie im grzechu i wezwanie do nawrócenia”).

Pan Terlikowski nie od dzisiaj nazywany jest TALIBEM polskiego Kościoła. Najbardziej konserwatywny, twardogłowy i niepodatny na jakiekolwiek zmiany nie tyle doktryn ale sposobu myślenia i podejścia do czegoś co biskupi całego świata większością 2/3 głosów uznają za konieczne. Pan Terlikowski wie lepiej i to on uczy nas co jest i co ma być wykładnią Słowa Bożego.

Pycha, pycha i jeszcze raz pycha pod osłonę obrony katolickiej Wiary. Bez żadnej refleksji, bez świadomości zmian koniecznych w Kościele, bez szacunku dla zwierzchników Kościoła i bez uznania przewodniej roli biskupów z całego świata do wytyczania tego  co jest a co nie miłosierdziem Bożym. Fronda z małżeństwem Terlikowskich będzie nas nauczało co powinniśmy i w jaki sposób aby być nie tylko dobrymi katolikami i Polakami ale również aby dostać się do nieba. Razem z nim oczywiście.