perskie wspominki

przy okazji odnotowania Spotkania Polaków ocalonych z łagrów Syberii, postanowiłem poświęcić ich dobroczyńcom z Iranu osobną notkę. trochę spóźniona, ale lepiej późno niż wcale ;)))

http://ksd.media.pl

Po niespełna 70. latach,  dzięki uprzejmości Ambasady Islamskiej Republiki Iranu w Polsce, świadkowie tamtych chwil spotkali się w jednym miejscu. Patronat medialny nad tą niezwykle podniosłą inicjatywą objął Oddział Warszawski Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. W poniedziałek, 29 sierpnia, podczas uroczystej kolacji w rezydencji Ambasadora Iranu zaproszeni goście mieli okazję do podzielenia się ze swoją historią oraz wspomnieniami. Spotkanie poprowadził Mohammad Reza Karami, III Radca Ambasady

podczas uroczystej kolacji w rezydencji Ambasadora Iranu zaproszeni goście mieli okazję do podzielenia się ze swoją historią oraz wspomnieniami.

exodus podopiecznych Andersa z "sowieckiego raju" odbywał się w zasadzie na piechotę aż do wyznaczonego kaspijskiego portu i kosztował wiele ofiar. dopiero po koncentracji w Ewakuacyjnej Stacji Zdrowia – Krasnowodsk nad Morzem Kaspijskim w Turkmeńskiej Republice ładowano uciekinierów na sowieckie węglowce i tankowce oraz wysyłano do Iranu. 30 sierpnia 1942 do Pahlavi przybyła ostatnia grupa Polaków – łącznie 115tys. osób w tym 37tys. cywilów i 18tys. dzieci… przyjęci przez brytyjskie oraz irańskie oddziały aprowizacyjne zamieszkali tam w obozie rekonwalescencyjnym, liczącym ok. 2000 namiotów.

jeszcze ok. 650 osób zmarło tam na tyfus oraz powikłania trawienne spowodowane bogatym w tłuszcze i węglowodany pożywieniem Brytyjczyków – u sowietów Polacy, którzy przetrwali czystki zostali w niewoli przyzwyczajeni do jednej kromki chleba dziennie i wodnistej zupki od święta…

po wstępnej selekcji do Isfahanu zaczęto wysyłać dzieci gdzie czekały już sierocińce oraz placówki edukacyjno-wychowawcze. w latach 1942-1944 to „miasto polskich dzieci” przyjęło ok. 20 tysięcy podopiecznych. do 1945 roku w Iranie nadal przebywało 3,6 tysiąca Polaków (1,6 tysiąca w Teheranie, 1,1 tysiąca w Ahwazie, 900 osób w Isfahanie). część dzieci wyjechało dopiero po wojnie po wojnie do Nowej Zelandii, część przeniesiono do Libanu, Palestyny i Egiptu…

Cmentarz polski w Pahlavi, ob. Bandar-e Anzali (Iran)

pomimo faktu okupacji przez Aliantów – Irańczycy, a zwłaszcza zwykli mieszkańcy traktowali przybyłych Polaków bardzo dobrze.  okazało się nawet, że Józef Zając – Dowódca Polskich Sił Zbrojnych na Środkowym Wschodzie zna Irańskiego Ministra Wojny – Aminollah’a Jahanbani z czasów wspólnych studiów na francuskiej akademii wojskowej ;)))
dla odmiany emigrantów z carskiej Rosji oraz Brytyjczyków traktowano dość nieprzyjaźnie….

razem z Armią Andersa zostało ewakuowanych ok. 4000 Żydów, którzy po osiągnięciu Palestyny zdezerterowali.  mimo to Generał Władysław Anders zakazał w poufnym rozkazie żandarmerii polskiej ścigania tych dezerterów…

pamiętajmy o tym, gdy rozpocznie się rozpętana przez USrael wojna z Iranem i będą próbować wciągnąć do niej Polaków :(((

w nagłówku:

Poczta Polska wyemitowała znaczek upamiętniający smutne, dramatyczne i zapomniane na uboczu głównych wydarzeń lat II wojny światowej losy polskich sierot, choć jednocześnie budujące ze względu na pomoc, ofiarowaną przez władze i społeczność perską. Na znaczku widać jedno z uratowanych dzieci, Przemka Stojakowskiego, na tle dywanu perskiego z umieszczonym centralnie godłem Polski. Dywan utkany w 1944 r. był dziełem polskich uczennic szkoły zawodowej w Isfahanie. Na kopercie FDC ornament z architektury charakterystycznej dla Isfahanu sąsiaduje z listą nazwisk polskich dzieci, które los rzucił do Iranu. Emisji towarzyszy datownik okolicznościowy stosowany w Urzędzie Pocztowym Warszawa 1.

autor projektu: Maciej Jędrysik
ilość znaczków: 1
wartość: 2,40 zł
nakład: 400.000 sztuk
technika druku: offsetowa
format znaczka: 31,25 x 39,5 mm
papier: fluorescencyjny
arkusz sprzedażny: po 16 znaczków
data obiegu: 10 czerwca 2008 r.

za dodatkowe fotki zesłanych polskich dzieci dziękujmy costerinowi:)))