Dzisiaj z serii Musica Scacra Barocca, przedstawiam kolejnego francuskiego komozytora, skazanego po smierci na zapomnienie, ale teraz przezywajacego swoj renesans. Jest to typowe dla epoki baroku, ktora byla niesamowicie plodna w kompozytorow. Rowniez to, ze pojawila sie ogromna tworczosc sakralna, swiadczy to o tym, ze byl ogromny poyt na muzyke koscielna.
Tym kompozytorem, na ktorego warto zwrocic uwage, jest Andre Campra i jego wspaniale Requiem.
Oto jego zyciorys za Wikipedia:
André Campra (ur. 4 grudnia 1660 w Aix-en-Provence, zm. 29 czerwca 1744 roku w Wersalu) – francuski kompozytor i dyrygent.
Campra był synem chirurga. W r. 1674, gdy miał czternaście lat, dołączył do chóru, a w 1681 roku opuścił rodzinne miasto, by objąć stanowisko maître de musique (dyrektora muzycznego) w kościele St. Etienne w Arles. W 1694 pozwolono mu udać się do Paryża, skąd już nie wrócił. Został tam przyjęty w katedrze Notre-Dame na analogiczne stanowisko, jakie miał w Arles, lecz o wiele lepiej płatne.
W 1697 roku został zaangażowany przez księcia Conti jako muzyk nadworny, a w 1730 został dyrektorem opery paryskiej. W Wersalu aż do śmierci Ludwika XIV trwały wpływy byłej kochanki króla, Markizy de Maintenon, która gardziła operą. Gdy w 1715 roku Ludwik XIV zmarł i władzę przejął regent Filip Orleański, Wersal znów zaczął cieszyć się operą.
Opera paryska działała niezależnie od Wersalu i Campra mógł tworzyć dla niej swe dzieła. Jego muzyka stanowi pomost między kompozycjami operowymi Lully’ego i Rameau. W latach dwudziestych zajął się muzyką kościelną, a w 1735 zaprzestał komponowania.
https://
Czasami udajac slepa, mozna dokladniej obserwowac otoczenie.