Wyrwane z kontekstu: Falowa natura dobra i zła

Tłum ludzi przyszedł za Jezusem aż na pustynię, aby słuchać Jego nauki. Chyba jednak nie przygnał ich tam pęd do wiedzy, lecz nadzieja. Przecież Jezus niósł pocieszenie, nie tylko nawracając ale i uzdrawiając. W tłumie nie brakło chorych, skoro Ewangelista pisze, że Jezus zlitował się nad nimi i uzdrowił ich. A wieczorem nie odmówił także swojej mocy, by zaspokoić inną doczesną potrzebę: głód. Uczynił to jednak w sposób dający do myślenia. Powiedział do apostołów: „wy dajcie im jeść”. W ten sposób uświadamia nam, że każdy człowiek może mieć swój udział w boskim cudzie.

Jeśli każdy, to Ty także.
Zostań współpracownikiem Jezusa!

 

Pewnie żachniesz się teraz: jaki tam ze mnie cudotwórca! Nie umiem rozmnażać chleba!

Nie traktuj tego zaproszenia Jezusa do współpracy tak literalnie! Przesłanie płynące z cudu rozmnożenie chleba ma swój szerszy kontekst.

Tak jak chleb w przestrzeni fizycznej karmi ciało, tak miłość w przestrzeni duchowej karmi duszę.

 

Apostołowie mieli trochę żywności: pięć chlebów i dwie ryby, lecz była to kropla w morzu potrzeb. Zostały one cudownie rozmnożone za sprawą Boga (Jezus spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo).

Analogicznie każdy z nas ma w sobie odrobinę dobra. Jest to, co prawda, kropla w morzu potrzeb świata, lecz Bóg może je cudownie rozmnożyć, jeśli Mu tę odrobinę przyniesiemy.

 

We wczorajszym rozważaniu napisałem, że w przestrzeni aksjologicznej obowiązuje swoista zasada Huygensa: impuls zła jest źródłem rozprzestrzeniającej się po świecie fali zła. Ale zasada ta dotyczy także dobra.

Bądź jego źródłem – niech zapoczątkowana przez ciebie fala dobra przetoczy się przez duchową pustynię i przeciwstawi naporowi rozprzestrzeniającego się zła.