KOMUNISTYCZNA PARTIA ZACHODNIEJ UKRAINY Z ADAMEM MICHNIKIEM W TLE CZ. I

Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy, KPZU – ukraiński oddział Komunistycznej Partii Polski, działała w województwach lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim.

KOMUNISTYCZNA PARTIA ZACHODNIEJ UKRAINY CZ. I

 

 

 

Prekursorami późniejszej KPZU były grupy socjalistyczno – komunistyczne Borysławia, Drohobycza i Stryja. Partia powstała w październiku 1923 roku z przekształcenia Komunistycznej Partii Galicji Wschodniej. Opowiadała się za przyłączeniem południowo – wschodniej części Polski do ZSRS, podobnie jak nielegalna w II RP Komunistyczna Partia Polski ( KPP ).

 

PRZYWÓDCY KPZU

 

Czołowi przywódcy KPZU: m.in. Ostap Dłuski, Osyp Kriłyk, Roman Kuźma, Ozjasz Szechter (ojciec Adama Michnika).

 

Organy prasowe: „Nasza Prawda”, „Ziemia i Wola”, „Walka Mas”, „Kultura”, „Trybuna Robotnicza”.

 

Ozjasz Szechter – ojciec Adama Michnika w dwudziestoleciu międzywojennym aktywnie działał w ruchu komunistycznym. We Lwowie był członkiem młodzieżowej bojówki komunistycznej i jednym z funkcyjnych działaczy nielegalnej Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy.

 

Ozjasz Szechter był starym, wypróbowanym agentem Moskwy w Polsce. Wchodził wraz z Julią Brystygierową („Krwawą Luną” ) – pułkownikiem NKWD, Jakubem Bermanem, Chajnem, Groszem, Kasmanem i innymi w skład wydzielonej komórki, bezpośrednio podporządkowanej Moskwie. We Lwowie współpracownik Wandy Wasilewskiej, prezesa Związku Patriotów Polskich utworzonego na polecenie Stalina.

 

Michnik w wywiadzie z Danielem Cohn Benditem  (ur. 4 kwietnia 1945 w Montauban) – niemieckim politykiem pochodzenia żydowskiego posłem do Parlamentu Europejskiego, reprezentujący w różnych kadencjach Francję i Niemcy, stwierdził:

 

Mój ojciec był bardzo znanym działaczem komunistycznej partii przed wojną, siedział osiem lat w więzieniu.

 

Po wojnie Ozjasz Szechter był członkiem kierownictwa Komitetu Organizacyjnego Żydów w Polsce. Wg. publikacji Instytutu Pamięci Narodowej brał udział w operacji szpiegowskiej NKWD przeciw Polsce pod kryptonimem „Koń trojański”.

 

Miał być za to aresztowany i skazany w t. zw. procesie łuckim w 1934 roku. Adam Michnik twierdzi, że nie jest to prawda i domagał się od IPN sprostowania informacji o działalności szpiegowskiej ojca, a wobec odmowy skierował sprawę do sądu domagając się przeprosin.

 

W rzeczywistości bowiem ojciec Adama Michnika został skazany nie za szpiegostwo, a za „próbę zmiany przemocą ustroju Państwa Polskiego”. Ponieważ czyn ten był wg. ówczesnego prawa zagrożony wyższą karą niż szpiegostwo, warszawski sąd powództwo A. Michnika oddalił.

 

Sąd Apelacyjny natomiast uchylił wyrok I instancji i nakazał stronie pozwanej (IPN) przeprosiny powoda – Michnika. Wyrok jest prawomocny. IPN zapowiedział kasację do Sądu Najwyższego.

 

DR PIOTR GONTARCZYK

 

Dr Piotr Gontarczyk w wypowiedzi dla „Rzeczpospolitej” wyraził opinię:

 

„W moim przekonaniu Adamowi Michnikowi mogło chodzić nie tyle o ochronę dóbr osobistych, ile o sprawdzenie jak daleko może się posunąć w terroryzowaniu debaty publicznej i świata nauki za pomocą pozwów sądowych. Odnosiłem wrażenie, że za pomocą tej metody Michnik chciał ograniczyć możliwość badania niektórych tematów”.

 

KOMUNISTYCZNA PARTIA POLSKI

 

Komunistyczna Partia Polski ( KPP ) została założona 16 grudnia 1918 roku, a rozwiązana przez Międzynarodówkę Komunistyczną (Komintern ) 16 sierpnia 1938 roku w ramach wielkiej czystki w dawnym ZSRR.

 

Organizacja powstała w wyniku fuzji polskiego ruchu socjalistycznego ( PPS – Lewica ) i socjaldemokracji na terenie ziem polskich zaboru rosyjskiego (SDKPiL ). W praktyce po połączeniu obu partii w Komunistyczną Partię Robotniczą Polski ( KPRP) jako sekcja Kominternu od marca 1919 roku pełniła rolę sowieckiej agentury na terenie II Rzeczypospolitej.

 

Jej celem strategicznym była likwidacja państwa polskiego i wcielenie jego terenów do Związku Sowieckiego jako republiki sowieckiej. Działalność KPRP (później KPP) została w II Rzeczypospolitej uznana za antypaństwową, nielegalną na terenie Rzeczypospolitej, do czasu rozwiązania przez Komintern w 1938 roku.

 

Działacze KPRP w wojnie polsko – bolszewickiej brali udział po stronie Rosji sowieckiej. Warto nadmienić, iż w Wilnie powstał Związek Robotników Polskich założony przez Juliana Marchlewskiego i innych, ideologicznie reprezentujący lewicową odmianę socjalizmu, a Feliks Dzierżyński kierował w Wilnie Związkiem Robotników Litewskich o analogicznym profilu.

 

ADAM MICHNIK

 

Adam Michnik idąc śladami ojca ideologicznie prezentuje dążenia Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów ( OUN ), KPP, oraz KPZU do pozbawienia Rzeczpospolitej Polskiej jej integralności terytorialnej, o czym niżej w jego wypowiedziach na konferencji wrześniowej 2009 r. w polskim Stanisławowie ( obecnie IWANOFRAKIWSK – Ukraina ).

 

Nienaruszalność terytorium danego państwa pojmowana w sensie fizycznym narodowościowym i państwowym stanowi korelat bezpieczeństwa państwowego.

 

Celem strategicznym roszczeń OUN było zbudowanie imperium ukraińskiego i ekspansja w nieskończoność. Sprowadzało się to do zbudowania jednonarodowego (sobornego ) państwa ukraińskiego na wszystkich ukraińskich terytoriach etnograficznych, określanego w sposób arbitralny: chodzi o państwo o obszarze 1.200.000 km kwadratowych, sięgające od Krynicy w krakowskiem na zachodzie, do granic Czeczenii na wschodzie. Wg. ocen OUN w skład obecnie istniejącego państwa ukraińskiego miały by być włączone terytoria należące do Polski ( Podlasie, Chełmszczyzna, Łemkowszczyzna, Nadsanie ) wg. Wiktora Poliszczuka „Ludobójstwo nagrodzone” – Toronto 2003 – Oakville, ON, Canada, L6J 687 .

 

„Gazeta Wyborcza” powstała zgodnie z uzgodnieniami Okrągłego Stołu, jako dziennik mający reprezentować solidarnościową opozycję w czasie kampanii przed wyborami do Sejmu Kontraktowego.

 

Początkowo pismo miało nosić nazwę „Gazeta Codzienna”, zaś przymiotnik „Wyborcza” miał funkcjonować tylko w czasie kampanii wyborczej.

Pierwszy 8-stronicowy numer ukazał się 8 maja 1989 roku w nakładzie 150 tys. egzemplarzy. W latach 90 średni nakład wynosił 500 tys. egzemplarzy, a w wydaniach świątecznych dochodził do miliona.

 

AGORA

 

Od momentu założenia pisma jego redaktorem naczelnym jest Adam Michnik. Wydawcą „Gazety” jest spółka Agora SA z udziałowcami:   Wandą Rapaczyńską, Piotrem Niemczyckim, Heleną Łuczywo, Sewerynem Blumsteinem i Juliuszem Rawiczem.

 

Agora SA jest właścicielem lub współwłaścicielem: ogólnopolskiego dziennika – “Gazeta Wyborcza”, bezpłatnego dziennika “Metro” ukazującego się w większych polskich miastach,

 

3 bezpłatnych tygodników regionalnych,

14 ogólnopolskich magazynów kolorowych,

 

29 lokalnych rozgłośni radiowych i jednej ponadregionalnej – TOK FM, Roxy FM, Radia „Złote Przeboje”, Radi „Blue FM”,

 

ogólnopolskiej agencji outdoorowej AMS,

 

portalu Gazeta.pl i serwisu ogłoszeniowego Aaaby.pl,

 

spółki Trader.com zajmującej się ogłoszeniami dla branży nieruchomości i motoryzacyjnej,

 

sieci drukarń

 

Datki dla „Gazety Wyborczej”, która w intencji ofiarodawców miała dać zaczątek wolnej prasie w Polsce płynęły szerokim strumieniem. Z ważniejszych ofiarodawców:

 

– Stowarzyszenie Solidarności Francusko- Polskiej ofiarowało jej ok. 430 tys $,

 

– amerykańska organizacja National Endowment for Democracy przekazała „Wyborczej” 55 tys $.

 

Agora pożyczała też pieniądze od osób prywatnych, np. wsparcia udzieliło jej dwoje Amerykanów – Rea Hederman, wydawca „New York Review of Books i Robert Silvers – redaktor naczelny tego pisma.

 

Na fali poparcia dla „Solidarności” „Gazeta Wyborcza” zdobyła zaufanie wśród czytelników. Polacy złaknieni prawdy, dali się uwieść obietnicom redaktorów „GW” i masowo kupowali tę gazetę.