LITERACI – TAJNI WSPÓŁPRACOWNICY SB W LATACH 1939 – 2012 CZ. I

Upadek sztuk wszelkich nie oszczędził literatury, w tym poezji. Dostaję do recenzowania lub opracowań krytycznych poezję wielu autorów, najczęściej bardzo młodych. Nie wchodząc w ocenę tych utworów od strony merytorycznej i jej wartości literackiej zaczynam powątpiewać czy kiedyś trafi do mnie utwór troszczący się o Polskę, o jej dziedzictwo kulturowe i religijne.

LITERACI – TAJNI WSPÓŁPRACOWNICY SB – KOLABORANCI W LATACH 1939 – 2012

                                                 I W ZLP 2014 r. CZ. I

WYKŁAD W KLUBIE GAZETY POLSKIEJ W KRAKOWIE 15 LUTEGO 2012 r.

 

ALEKSANDER SZUMAŃSKI

 

 

 

Okupanci hitlerowscy i bolszewiccy chcąc ujarzmić naród dokonywali zbrodni ludobójstwa na jego elitach intelektualnych.

 

W 1939 roku była „Sonderaction Krakau” to Niemcy hitlerowskie, w 1940 roku Katyń, to NKWD, w 1941 roku „Sonderaction Lemberg” gdzie na Stoku Góry Kadeckiej Wzgórzach Wuleckich we Lwowie hitlerowsko – ukraiński batalion „Nachtigall „ (Słowiki) wymordował 45 profesorów lwowskich wyższych uczelni w tym prof. Kazimierza Bartla trzykrotnego premiera rządu II Rzeczypospolitej.

 

W latach 1939 -1946 nacjonaliści ukraińscy Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów – Ukraińskiej Armii Powstańczej (OUN – UPA) wymordowali wielotysięczną ludność polską na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej.

 

W kwietniu 2010 roku polska elita intelektualna i patriotyczna z dwoma prezydentami Rzeczypospolitej w wyniku zamachu poległa w Smoleńsku.

 

Mordem fizycznym pozbawia się naród jego intelektualnej siły przywódczej, aby przestał istnieć.

 

Następnym krokiem jest wprowadzenie agentury rządzącej i niszczenie fałszywym wizerunkiem medialnym patriotycznych sił narodu, poprzez fałszowanie historii, fałszywą edukację, lub jej wyeliminowanie, przeciwstawianie się sobie potężnych grup społecznych – co oczywiście jest mordem intelektualnym dokonywanym na narodzie.

 

Naród tracący patriotyczne, intelektualne przywództwo staje się zniewolony. Okupanci niemieccy i bolszewiccy mordowali elitę tego narodu aby go ujarzmić, zniewolić.

 

Prezes IPN Janusz Kurtyka uważał, że przy okazji obchodów rocznicy katyńskiej Rosja próbuje poróżnić polskie elity polityczne. Janusz Kurtyka powiedział w Programie III Polskiego Radia, że zachowanie ambasadora Władimira Grinina przypomina relacje polsko – rosyjskie w XVIII w.

 

Prezes Janusz Kurtyka przestrzegał polskich polityków przed wciągnięciem w grę, która służy tylko interesom naszego sąsiada.

 

Może to doprowadzić do sytuacji, gdy głos Rosji będzie rozstrzygał o sprawach wewnętrznych w Polsce – uważa Kurtyka. Jak dodał, sprawa obchodów 70 rocznicy mordu katyńskiego może posłużyć jako precedens.

 

Janusz Kurtyka podkreślił, że przy okazji ważnej dla nas rocznicy, Rosja próbuje pokłócić ze sobą prezydenta i premiera.

Nie można dopuścić, by najważniejsze osoby w państwie były rozgrywane przez obce państwo przy okazji symbolicznej i traumatycznej dla Polaków rocznicy – dodał prezes IPN.

 

Na narodzie polskim od tragicznego września 1939 roku systematycznie dokonywany jest również mord intelektualny. Cel jasny – unicestwienie narodu. Jakie owoce dała antypolonizmowi zagłada fizyczna mózgów narodu, a jakie intelektualna?

 

Niedługo po 17 września 1939 roku we Lwowie historia literatury polskiej „wzbogaciła” się o wiersz Elżbiety Szemplińskiej opublikowany 13 grudnia 1939 roku na łamach „Czerwonego Sztandaru”(nr 67).

 

Mniej znaną, ale nie mniej haniebną postacią wśród lwowskich kolaborantów była właśnie Elżbieta Szemplińska, przed wojną autorka powieści pisanych w podobnym stylu jak Wanda Wasilewska, ale też poetka.. i właśnie poezją powitała nowe porządki publikując w grudniu 1939 roku jeden z najbardziej antypolskich wierszy w dziejach polskojęzycznej literatury pt. „Prawdziwa Ojczyzna”. Przeczytam ten wiersz:

 

PRAWDZIWA OJCZYZNA

 

Dawno,

jeszcze byłam dzieckiem,

napisałam w szkolnym zeszycie,

na święto niepodległości:

„zamieniliśmy zabór niemiecki

na polski” – i siniał ze złości,

i grzmiał nauczyciel.

A potem,

kiedy knebel cenzury dławił gardła,

kiedy policja w nocy budziła kolbami,

kiedy Czechosłowacji,

Litwie,

pańska Polska wygrażała armatami

i białowłosy prezydent

wyroki śmierci pisał

na polskich komunardów,

i pod faszyzmu zaborem

proletariat uciekał krwią,

my

pełni dumy i wzgardy,

my pełni wściekłości i rozpaczy,

myśmy myśleli:

 

w naszej prawdziwej ojczyźnie –

inaczej,

w ojczyźnie

gdzie sierp i młot,

kiedy dla nas

tamta Polska

to Polska burżujów i drani,

oficerów, obszarników, policjantów,

kiedy dla nas Warszawa

to stolica krzywdy,

stolica terroru,

stolica bezprawia.

My o inną walczyliśmy Polskę,

inną w sercach kryli przed szpiclem,

dobrą jak matki spojrzenie,

wolną jak ptaków lot,

ojczyznę sprawiedliwą,

ojczyznę, w której – czerwień

i sierp

i młot.