Kredyt non-profit dla rozwoju produkcji!: Raport PLP o kryzysie

Rzetelnej i uczciwej ocenie kryzysu towarzyszą profesjonalne rekomendacje dla Rządu Polskiego, wskazujące na potrzebę uruchomienia kredytu non-profit dla produkcji, politykę reindustrializacji kraju, jak też przeciwdziałanie spekulacji derywatami.

Zespół ekspertów ekonomicznych konserwatorium „O Lepszą Polskę”, składający się ze znakomitych przedstawicieli polskiego świata nauki przedstawił raport, będący efektem kilku lat badań przyczyn i konsekwencji kryzysu finansowo-gospodarczego oraz sposobów jego przezwyciężenia. Raport jest dokumentem o doniosłej wadze. Rzetelnej i uczciwej ocenie kryzysu towarzyszą profesjonalne rekomendacje dla Rządu Polskiego, wskazujące na potrzebę uruchomienia kredytu non-profit dla produkcji, politykę reindustrializacji kraju, jak też przeciwdziałanie spekulacji derywatami.

Rekomendacje Ekpertów PLP Poniższe rekomendacje pochodzą verbatim z Rozdziału IV*

1.Podjęcie emisji obligacji Skarbu Państwa upoważniających państwowe banki do udzielania niskoprocentowego kredytu „non profit”, nie dla finansowania deficytu budżetowego jak to ma

miejsce obecnie, lecz w celu rozbudowy potencjału gospodarczego kraju w określonych dziedzinach gospodarki (w przemyśle, budownictwie, energetyce, infrastrukturze). Udzielane kredyty byłyby narzędziem zwiększającym popyt rynkowy, zatrudnienie i krajowy wolumen dóbr i usług.

2. Wprowadzenie bilateralnych państwowych umów handlowych poszerzających możliwości finansowe gospodarki, oparte o kredyty banków centralnych równoważące bilateralne obroty handlowe (tzw. „currency swap agreements”).

3. Podjęcie programu reindustrializacji gospodarki, to jest wtórnego uprzemysławiania kraju, rozumianego jako rozbudowa potencjału nowoczesnych, przyszłościowych dziedzin przemysłu

ze szczególnym uwzględnieniem kapitału krajowego, wspierającego rozwój określonych dziedzin przemysłu państwowego, bądź z kontrolnym pakietem akcji Skarbu Państwa, obejmującego

również uformowanie silnego sektora przemysłu państwowo- prywatnego, który powinien obejmować przemysły wysokiej techniki oparte na najnowocześniejszych technologiach np. przemysł obronny, obrabiarkowy, lotniczy, farmaceutyczny, chemiczny, elektroniczny i telekomunikacyjny, oraz przemysły rynkowe ważne dla całej gospodarki narodowej takie jak stoczniowy, maszyn i urządzeń dla energetyki, maszyn budowlanych, drogowych i dla rolnictwa.

4. Wprowadzenie regulacji formalno-prawnych przeciwdziałających spekulacyjnemu obrotowi wtórnymi papierami wartościowymi (derywatami).

5. Podjęcie partnerstwa prywatno-państwowego w formie „jointventure” w tych przedsiębiorstwach, które wdrażają krajowy program rozwoju, rozszerzają potencjał przemysłu krajowego i infrastrukturę techniczną państwa. Do tego zakresu działań powinno się włączyć program ochrony przed bankructwem i ostateczną likwidacją polskiego przemysłu stoczniowego i jego zaplecza kooperacyjnego, badawczo-rozwojowego i dydaktycznego, obejmującego ogółem ok. 90 tysięcy miejsc pracy. Należy więc stanowczo zrewidować wysoce niekorzystne i nieracjonalne akty prawne dotyczące polskich stoczni wydane w 2008 roku.

6. Promowanie krajowej oraz kierowanej na eksport produkcji kooperacyjnej, celem transformacji w możliwie dużym zakresie importu kooperacyjnego na produkcję krajową, dla wykreowania w kraju odpowiedniej ilości miejsc pracy. W tym celu w promowaniu produkcji kooperacyjnej w kraju należy wspomagać inwestorów, na określonych warunkach, w udostępnianiu im terenów w specjalnych strefach ekonomicznych, udzielania tanich kredytów inwestycyjno-obrotowych, odczuwalnym obniżaniu opodatkowania.

7. Promowanie działalności przedsiębiorstw mającej na celu modernizację ich majątku oraz wzrost konkurencyjności ich produkcji. Powinno ono dopuszczać tworzenie rezerw inwestycyjnych na rozwój i modernizację oraz wyłączenie z dochodów do opodatkowania wydatków na badania i wdrożenia.

8. Promowanie eksportu, np. w drodze obniżenia opodatkowania produkcji eksportowej, szerokim zakresem państwowych gwarancji eksportowych, udostępnienia dogodnych kredytów na warunkach

„Consensusu OECD”.

9. Szerokie stosowanie offsetowych oraz międzynarodowych i kompensacyjnych umów obowiązujących w przypadku znaczących dostaw z zagranicy oraz wykonawstwa przez przedsiębiorstwa zagraniczne poważniejszych przedsięwzięć inwestycji, szczególnie finansowanych z udziałem środków budżetowych, bądź przewidujących znaczny udział maszyn sprzętu importowanego.

10. Weryfikacja prawa podatkowego obejmującego ulgi zachęcające do podejmowania i rozwoju działalności gospodarczej.

11. Rozszerzenie pozabudżetowych źródeł finansowania publicznej służby zdrowia, obejmujących zaopatrywanie w leki, aparaturę i sprzęt medyczny oraz pomoc finansową dla osób hospitalizowanych

o najmniejszych dochodach.

12. Zmodyfikowanie zasad wspomagania przez państwo i władze komunalne budownictwa mieszkaniowego, czynszowego, komunalnego i spółdzielczego, w sposób zapewniający rzeczywisty

rozwój tego budownictwa.

13. Ustawowe zobowiązanie Ministra Gospodarki do monitoringu działalności gospodarczej i finansowej przedsiębiorstw zagranicznych w Polsce oraz stworzenie zachęt do rzeczywistego ich

udziału w rozwoju gospodarczym kraju. Efektem powyższych działań powinien być postęp w reindustrializacji kraju, prowadzącej do zrównoważenia obrotów handlowych z zagranicą. Reindustrializacja kraju powinna doprowadzić do wzrostu aktywności zawodowej społeczeństwa i spadku bezrobocia. Ma to znaczenie dla istotnego zwiększenia dochodów dyspozycyjnych zarówno

przedsiębiorstw jak i ogółu zatrudnionych. Skuteczność polityki gospodarczej państwa zadecyduje o oddłużeniu państwa i równowadze jego budżetu.

*Raport dostępny jest pod adresem:

http://plp.info.pl/dokumenty/plp_raport_o_kryzysie.pdf

wraz ze sprostowaniem:

http://www.plp.info.pl/dokumenty/SPROSTOWANIE%20DO%20RAPORTU.pdf

Foto: royalty free