Oset

Pewien Oset oczy mruży.
Kocha się na zabój w Róży.

Pewien Oset oczy mruży.
Kocha się na zabój w Róży.
Marzy mu się taka żonka.
"Mój ty Oście, to jest mrzonka!
Róża patrzy na cię krzywo!"
"Co też mówisz, ma Pokrzywo?!
Czy me kolce są nieładne?
Tyś zazdrosna! Pewnie zgadnę!"
Lecz Pokrzywa kręci główką:
"Jeszcze jedno powiem słówko!
Wiem, że prawda cię zaboli,
Ale Róża Jeża woli!
Ma on kolce lśniące, śliczne
I jak trawa w lecie liczne!"
Przyznał Oset w końcu rację.
Poszli razem na kolację.
Tam przy świecach, dobrym winie
Przyjrzał się w końcu dziewczynie.
Ładną kibić, oczy miała
I uśmiechać się umiała.
"Czym był ślepy? Gdzie me oczy?
Wszak do szczęścia jeden kroczek!"
Tak to Oset i Pokrzywa
Się pobrali. Tak to bywa!
Jaki morał? – zapytacie.
Skarb pod ręką swoją macie!