Wspomnienia Czlowieka walczącego przez cale swoje życie o Wolną Polskę – Czlowieka skazanego przez starą wladzę ludową na śmierć.
Ocalal, jest i prowadzi swoją walkę dalej.
Leszek Andrzej Mroczkowski, ur. 8 X 1931 w Warszawie. Absolwent Liceum Zawodowego w Warszawie (1964).
1948-1951 żołnierz WiN, IV Komenda Krakowska, z-ca dowódcy oddziału specjalnego, odpowiedzialnego za przerzut żołnierzy podziemia niepodległościowego na Zachód. W 1951 aresztowany w Jeleniej Górze; przewieziony do UB we Wrocławiu, wielokrotnie przesłuchiwany, poddawany fizycznym i psychicznym torturom, przetrzymywany w pojedynczej celi. W 1952 wyrokiem Sądu Wojskowego we Wrocławiu I instancji skazany na karę śmierci, wyrok zmniejszony przez Sąd Wojskowy II instancji do 12 lat więzienia; osadzony w ZK we Wronkach, w 1959 zwolniony na mocy amnestii. 1959-1969 pracownik Zakładów Przemysłu Odzieżowych Cora w Warszawie, 1970-1971 Centralnego Szpitala MON (zwolniony ze względu na przeszłość wojskową), 1971-1980 Zakładów Elektronicznych Tewa, 1980-1987 Zakładu Materiałów Elektrycznych (wszystkie zakłady w Warszawie).
W VIII 1980 współorganizator KS w ZME; 1980–1981 członek KZ „S” tamże. 1982-1989 współpracownik Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu „S”; organizator hurtowego punktu kolportażowego podziemnej prasy, m.in. „CDN – Głosu Wolnego Robotnika”, „Robotnika”, „Tygodnika Mazowsze”, książek wydawnictw: NOWa, Krąg, CDN, znaczków poczt podziemnych; koordynator dostaw wydawnictw do Krakowa, Katowic, Przemyśla, Zakopanego, Poznania. W tym samym okresie współorganizator kursów z zakresu prawa dla działaczy związkowych; kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom. W 1985 uczestnik głodówki w obronie więźniów politycznych w Krakowie-Bieżanowie. 1987-1989 pracownik Przedsiębiorstwa Konstrakszyn w Warszawie.
1989-1992 prezes Zarządu w Zakładzie Robót Elektrycznych Eltima sp. z o.o. w Warszawie. Od 1990 członek Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Od 1992 na emeryturze. Od 2001 podporucznik WP w stanie spoczynku. Wyróżniony odznaką „Weteran Walk o Niepodległość” (1997).
Od 26 II 1985 rozpracowywany przez Wydz. III-2 SUSW, 22 XI 1985 materiały przekazano do DUSW Żoliborz, w ramach SOS/KE krypt. Rodzina.
Tyle czlowiek ma wolnosci, na ile kieszeń mu pozwoli, czas i zdrowie.