Złoto za Smoleńsk…

Spacer kolejny w cieniu historii i blasku czerwcowego słońca…

Czekając na żonę dopieszczającą swe kudły u rzemieślnika z talentem w dłoniach zwanego fryzjerem w obecnych czasach zgubiłem się raz kolejny w krakowskich zaułkach…

pamięć o poległych nie przesłaniała turystom pięknego nieba… 

w oddali Wawel, ale po drodze tajemniczy punkt pokazujący poziom, gdzie nad moją głową kiedyś sięgała woda z wezbranej rzeki…

dla niewyraźnie widzących ktoś wskazał palcem…

tego Orła wcześniej nie widziałem na tej kamienicy…

ostateczne rozwiązania z uwikłanych spraw są zawsze takie same…

kogo nie było w tych przycupniętych nad Wisłą kamienicach…

kogo zabrakło…

dwa krzyże…

piękno i uczucie włożone w ogród klasztorny…

Andrzejowe wieże czekające na składających przysięgę Rotmistrza…

pierwsze znaki orłem bite…

Wiedeńskiej Odsieczy sprawca…

resztki pałacu biskupiego…

wszystko to można znaleźć gdzieś pomiędzy ulicą Retoryka a Kanoniczą…

nawet Złoto za Smoleńsk:

za Smoleńsk…