Zlikwidujmy obowiązkowy wiek emerytalny!

Skończmy z traktowaniem obywatela jak „bydło”, które nie potrafi o sobie decydować.

Zainicjowana przez „Solidarność” akcja zbierania podpisów pod protestem przeciwko podwyższaniu wieku emerytalnego nie dotyka sedna problemu. Otóż prawdziwym problemem jest to, że wiek emerytalny w ogóle istnieje. I pod protestem przeciwko jego istnieniu z przyjemnością się podpiszę.

W teorii celem ustawowego wieku przejścia na emeryturę jest sprawienie, by odchodzący na emeryturę zdążyli odłożyć wystarczająco dużo pieniędzy. Ale przecież ten sam efekt można osiągnąć ustalając kwotę, którą trzeba uzbierać, by mając daną ilość lat mieć z czego żyć na emeryturze. Dlaczego ktoś, kto zarabia po 10 tys. zł miesięcznie nie miałby odejść na emeryturę mając np. 40 lat?

Otóż moim zdaniem powodu są dwa, dla których politycy nie chcą wprowadzić tego oczywistego, prostego, uczciwego i bezpiecznego dla finansów państwa rozwiązania.

Pierwszy jest taki, że chodzi o to, by jak najdłużej utrzymać pracowników na rynku pracy, ponieważ praca na etacie jest jednym z najwyżej opodatkowanych dóbr w Polsce. Aby wypłacić pracownikowi 2500 zł netto, trzeba państwu zapłacić 1650 zł, co oznacza 66 proc. podatku.

Drugi jest taki, że państwo nie che robić wyłomu w polityce traktowania obywatela jak „bydło”, które jest zbyt głupie, by o sobie decydować. Nie wolno nam samym wybrać, czy i ile chcemy odłożyć na emeryturę, czego mają uczyć się nasze dzieci w szkołach, czy chcemy mieć ubezpieczenie zdrowotne itd.

Danie prawa wyboru w tak ważnej sprawie jak wiek odejścia na emeryturę jest po prostu sprzeczne z filozofią istnienia III RP, kraju w którym każda istotną decyzję za obywatela podejmują urzędnicy i politycy.