Bluszczyk kurdybanek dziko porasta tereny całej Europy. Chociaż nie ma wygórowanych wymagań glebowych dobrze się czuje w żyznych glebach obfitych w azot. Nietrudno go spotkać na skraju pól, dlatego przez rolników postrzegany jest jako chwast. Występuje także na łąkach, w zaroślach i wilgotnych lasach liściastych.
Do sporządzania preparatów wykorzystuje się ziele bluszczyka kurdybanka (herba). Stanowią go łodygi (z liśćmi i kwiatami) ścięte w miejscu gdzie zaczynają się zielone (zdrowe) liście. Zbiorów dokonuje się na początku okresu kwitnienia rośliny.
Surowiec należy suszyć w przewiewnym i zacienionym pomieszczeniu lub w suszarni ogrzanej maksymalnie do 40 stopni Celsjusza. Prawidłowo wysuszony bluszczyk zachowuje swój naturalny kolor.
W zielu bluszczyku kurdybanka występują związki sekwiterpenowe i triterpenowe (m.in.: kwas oleanowy i ursolowy), garbniki, kwasy rozmarynowy, kakaowy i ferulowy (fenolokwasy). Znaleźć w nim można również flawonoidy, olejki eteryczne i substancje gorczyce (glechominę i cholinę).
Bluszczyk kurdybanek przyjmowany doustnie pobudza układ trawienny do produkcji soków żołądkowych, zaostrza apetyt i reguluje przepływ żółci. Dzięki obfitości w kwasy triterpenowe wpływają na regenerację błony śluzowej żołądka. Poprawia ono także drożność dróg oddechowych i pobudza organizm do odkaszlania zaległej flegmy. Bluszczyk kurdybanek pomaga także w oczyszczaniu organizmu, ponieważ działa moczopędnie. Wspomaga to także leczenie chorób wątroby, kamienicy żółciowej i stanów zapalnych dróg żółciowych.
Odwar z bluszczyku kurdybanka działa bakteriobójczo, dlatego stosuje się go również do płukania gardła i jamy ustnej.
Zewnętrznie napar i okłady można zastosować do przemywania ran i podrażnień skóry, a także przy trądziku, świądu, owrzodzeniu i poparzeniu. Wspomniane już kwasy triterpenowe nie tylko przyśpieszą gojenie ran, ale także je odkażają. Przy trądziku dodatkowo pomaga działanie oczyszczające i ściągające bluszczyka.
Działanie ściągające wykorzystywane jest również w trakcie leczenia zapalenia pęcherza, biegunki i hemoroidów.
Odwar z bluszczyka przyrządza się z łyżki ziela. Wsypuje się go do wrzącej wody (około 200ml) i gotuje pod przykryciem przez 5 minut. Odstawia się go do ochłodnięcia na 10 minut (odwar może być ciepły, ale nie gorący) i odcedza się go. Napój pije się 2-3 razy dziennie, przed posiłkiem co zaostrza apetyt i ułatwia trawienie.
Odwar można stosować także zewnętrznie do przemywania pęcherzy, podrażnień skóry ran i trądziku.